Morgunblaðið - 17.04.1988, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. APRÍL 1988
SPJALLAÐ VIÐ
CARL MÖLLER
JASSPÍANISTA
VIÐTAL: HELGI ÞÓR
INGASON
aðhafa

Hljómsveitin Fimm í fullu fjöri. Frá vinstri: Örn Armannsson, Alfreð Alfreðsson,
Kjartan Norðfjörð, Guðlaugnr Auðunsson, Carl Möller og Guðjón Margeirsson.
Lúdó sextett. F.v. Björn Gunnarsson, Stefán Jónsson, Baldur Arngrímsson, Þorleifur
Gislason, Carl Möller, Hans Jensson og Gunnar Bernburg.
m&rnsm
„Ég hlustaði grimmt á Errol Gardner og Oscar Peterson."
Morgunblaðið/Þorkell
SKJPTIA BASUNU
Einn af þekktustu jasspíanist um á íslandi
er Carl Möller. Um árabil hefur hann leikið
jass með íslenskum og erlendum
hljómlistarmönnum og á síðustu árum hefur
hann miðlað upprennandi jasspíanistum af
þekkingu sinni, í Tónlistarskóla FÍH. Eins og
aðrir atvinnutónlistarmenn hefur Carl nóg á
sinni könnu en var samt tilbúinn að spjalla
við blaðamann um feril sinn í tónlistinni.
Laus tími til viðtalsins fannst síðdegis á
mánudegi og í vorlegu veðri og rakri
sunnangolu ók blaðamaður sem leið lá út á
Álftanes þar sem Carl býr ásamt eiginkonu
sinni Ólöfu Magnúsdóttur og þremur
heimilishundum.
Eg var átta ára þegar ég
byrjaði að læra á hljóð-
færi enda ólst ég upp á
talsverðu tónlistarheim-
ili. Pabbi minn, Tage
Möller, spilaði í hljómsveit í Iðnó
og Þórskaffí og tónlistin var mjög
nálæg mér þegar ég var lítill.
Ég var sendur til Sigursveins
D. Kristinssonar og hjá honum var
ég einn vetur. Þar stóð til að ég
lærði á blokkflautu og syngi í
bamakór en ég þvertók fyrir allt
slíkt því ég vildi strax byrja að
læra á píanó. Blokkflautan átti
reyndar eftir að koma inn í líf mitt
seinna, en þama hafði ég mitt fram.
Ég fór beint í píanótíma til Sigur-
sveins og ég man að ég var mjög
latur við að æfa mig þennan vetur.
Svo fór ég til Annýjar Leifs og var
hjá henni nokkra vetur. Hún var
mjög góður kennari. Ég lærði einn-
ig hjá Ásgeiri Beinteinssyni og
Carli Billich um tíma.
Sextán ára gamall byijaði ég svo
í rokkhljómsveit og eftir það þýddi
ekkert að tala um skóla við mig
né heldur um nokkuð annað af viti!
Fyrsta unglingahljóm-
sveitin á íslandi
Fyrsta rokkhljómsveitin sem ég
lék með var jafnframt fyrsta ungl-
ingahljómsveitin á íslandi. Hún hét
því frumlega nafni „Fimm í fullu
flöri". Margir komu við sögu í þess-
ari hljómsveit. Upphaflega voru Örn
Ármannsson á gítar, Einar Blandon
á trommur, Guðbergur Auðunsson
sem söng, Þorsteinn kjúklingabóndi
á kontrabassa, ásamt mér á píanó.
Síðar heltust einhveijir úr lestinni
og aðrir komu í staðinn m.a. Siggi
Johnny sem söng, Gunnar Pálsson
á bassa, Alfreð Alfreðsson á tromm-
ur, Kjartan Norðfjörð á víbrafón.
Guðjón Margeirsson á bassa og
Bjöm Bjömsson á trommur. Björr
var aðeins 15 ára gamall og hanr
kom alltaf hjólandi á böll. Flestii
vomm við 17 ára gamlir og sum-
arið eftir stofnun hljómsveitarinnai
lékum við fyrir dansi í Silfurtungl-
inu á hveiju kvöldi. Silfurtunglié
var skemmtistaður á lofti gamla
Austurbæjarbíós og þessir ungl-
ingadansleikir fóru mjög friðsam-
lega fram. Drykkjuskapur á ungl-
ingunum var til dæmis alveg
óþekktur.
Hljómsveitin Fimm í fullu fjöri
lifði frá vori fram á haust. Þá kom
fram á sjónarsviðið hljómsveitin
Plútó og hún ruddi okkur úr vegi.
Ég held að unglingunum hafi þótt
við vera orðnir of fágaðir í spila-
mennskunni. Við reyndum að stæla