Morgunblaðið - 13.10.1990, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. OKTOBER 1990
31
Hólmfríður Rögn-
valdsdóttir - Minning
Fædd 17. nóvember 1898
Dáin 6. október 1990
Við hlutum þá gæfu að gista
gróandi jörð um skamma stund,
en bíðum þar aðeins byijar
um blikandi hnattasund.
(Davíð Stefánsson)
Það er lítil mynd af Þrastárstöð-
um í stofunni okkar, mynd sem
foreldrar mínir áttu og þótti vænt
um. Hvítur bær í grænni víðáttu, í
baksýn blátt Höfðavatnið og sól-
glitraður Skagafjörðurinn með eyj-
unum fögru og Þórðarhöfða. Mér
hlýnar ætíð um hjartarætur er ég
lít á þessa mynd. Henni tengjast
minningar frá bernsku, ljúfar minn-
ingar og bjartar _um gott fólk og
glaðar stundir. Á Þrastarstöðum
bjuggu í tæpan aldarfjórðung hjón-
in Hólmfríður Rögnvaldsdóttir og
Páll Erlendsson móðurbróðir minn.
Þar dvöldumst við, börn systkina
þeirra, gjarnan á sumrin. Þar áttum
við dýrðardaga við leik og störf við
hæfi. Þar kynntumst við vinnu-
brögðum sem voru á ýmsan hátt
þau sömu og beitt hafa verið í ís-
lenskum byggðum frá fornu fari. í
grænu sumarlandinu nutum við
þess að vera börn. Þó að oftast
væri hlýtt og bjart utan dyra var
þó enn hlýrri ylurinn sem stafaði
frá frænda og frænku og vermdi
okkur öll. Sumardagarnir á Þrastar-
stöðuin áttu þátt í að móta okkur.
Þeir fylgja okkur hvar sem við för-
um. Þeir eru hluti af okkur.
Hólmfríður Rögnvaldsdóttir, hin
hljóðláta og góða húsmóðir á Þrast-
arstöðum þessi löngu liðnu sumur,
hafði beðið byijar nokkur ár. Gæfu-
söm hafði hún gist jörðina grænu
í meira en níu áratugi. Eiginmaður-
inn hennar ljúfi var af heimi horfirin
fyrir tæpum aldarfjórðungi þegar
henni gafst byr „um blikandi hnatt-
asund“. — Nú er því tími til að
minnast og þakka.
Hólmfríður Rögnvaldsdóttir
fæddist að Á í Unadal 17. nóvem-
ber 1898. Foreldrar hennar voru
hjónin Jónína Kristín, dóttir Björns
bónda í Gröf á Höfðaströnd, Jóns-
sonar, og konu hans, Hólmfríðar
Jónatansdóttur, og_ Rögnvaldur,
bóndi í Gröf og á Á, síðar í Bæ,
Hofsósi og á Þrastarstöðum, sonur
Jóns bónda Þorkelssonar á Hrepp-
sendaá í Ólafsfirði, Skarðdal í Siglu-
firði og á Reykjarhóli í Austur-Fljót-
um, og konu hans, Önnu Símonar-
dóttur.
Hólmfríður ólst upp hjá foreldr-
um sínum. Ung giftist hún Páli
Erlendssyni sem verið hafði nokkur
ár verslunarmaður í Grafarósi,
ráðsmaður á Hólum í Hjaltadal einn
vetur og eitt ár bóndi á Hofi i Höfða-
strönd. Páll var sonur hjónanna
Guðbjargar Stefánsdóttur, bónda á
Fjöllum í Kelduhverfi, Ólafssonar,
og Erlends, verslunarstjóra í
Grafarósi og síðar Hofsósi, Pálsson-
ar, bónda á Hofi í Hjaltadal, Er-
lendssonar.
Ungu hjónin hófu búskap á
Þrastarstöðum giftingarárið sitt,
1916, og bjuggu þar til 1940. Þá
fluttu þau til Siglufjarðar og áttu
þar heima meðan Páll lifði. Hann
lést 1966. Á Siglufirði stundaði
Páll ýmis störf, var m.a. umboðs-
maður Happdrættis Háskóla ís-
lands, ritstjóri Siglfirðings, söng-
kennari við Gagnfræðaskóla Siglu-
fjarðar og um skeið við Barnaskól-
ann — og kirkjuorganisti.
Á búskaparárunum á Þrastar-
stöðum liafði Páll löngum sinnt
margs konar störfum í almanna-
þágu, svo sem kórstjórn, bæði í
kirkju og utan, um áratugaskeið.
Hann var sakir góðrar menntunar,
atgervis og fjölhæfni kallaður til
hinna fjölbreytilegustu starfa. Mörg
þeirra voru tímafrek — en laun
munu ekki hafa goldist í samræmi
við það. Oft var hann langdvölum
utan heimilis og annaðist Hólmfríð-
ur þá bústjórn alla. Kom sér vel
fyrir þau að foreldrar hennar voru
á vist með.þeim alla tíð og naut
heimilið dugnaðar þeirra, verkfýsi
og starfshæfni.
Hólmfríði Rögnvaldsdóttur og
Páli Erlendssyni varð fimm barna
auðið. Dréng misstu þau nýfæddan
en upp komust: Kristín Guðbjörg,
f. 2. júní 1918, fyrrum skrifstofu-
maður í Reykjavík. Hún er gift Jóni
Árnasyni skrifstofumanni sem er
látinn. Þau áttu einn son. Erlendur,
f. 17. október 1920, aðalbókari við
bæjarfógetaembættið í Hafnarfirði.
Hann er kvæntur Ilamelý Bjarna-
son skrifstofumanni og eiga þau tvö
börn. Jón Ragnar, f. 16. apríl 1924,
d. 29. september 1987, bankastjóri
á Sauðárkróki. Hann er kvæntur
Önnu Pálu Guðmundsdóttur. Þau
áttu sjö börn. Guðrún, f. 14. ágúst
1937, kennari í Reykjavík, gift
Finni Kolbeinssyni lyfjafræðingi.
Börn þeirra eru tvö.
Eftir lát Páls fluttist Hólmfríður
til Önnu Pálu og Ragnars á Sauðár-
króki, síðan var hún nokkur ár hjá '
Guðrúnu og Finni í Réykjavík en
frá 1973 átti hún heimili hjá Guð-
björgu dóttur sinni. Þessi ár átti
hún góða daga í skjóli ástvina sem
mátu hana mikils og allt vildu fyrir
hana gera. Þó kom þar að krafta
þraut og síðustu þijú árin dvaldist
hún á sjúkradeild Hrafnistu í
Reykjavík.
Hólmfríður Rögnvaldsdóttir átti
fagran og langan ævidag. Hún gift-
ist ung fjölhæfum og gáfuðum
gæðadreng. Hjónaband þeirra var
farsælt. Þau áttu barnaláni að
fagna og sáu í barnabörnunum
nýja kynslóð góðs og dugmikils
fólks. Samskipti þeirra við fjöl-
skyldu, ættingja, vinnufólk og aðra
vini einkenndust af fórnfýsi og fal-
legu látleysi er sprettur af menn-
ingu með rætur í góðu hjartalagi.
Hvort sem heimili þeirra stóð þar
sem Ennishnjúkur rís í suðri yfir
gróna haga eða þar sem Hólshyrna
gnæfir yfir byggðina hlýlegu í
faðmi fjalla skipuðu þar öndvegi
hjón sem hefðu sómt sér í hvaða
virðingarsætum sem var. Þar sveif
yfir vötnum listræn smekkvísi. Ekki
var þar auður í garði en af þeirri
auðlegð hjartans, sem hvorki fær
grandað mölur né ryð, gáfu þau
óspart. Þar var ekki farið í mann-
greinarálit. Börn tóku þau af vol-
æði og ólu önn fyrir þeim sem sín-
um eigin, sumum lengi, öðrum
skamma hríð. Þeir sem meira máttu
sín voru þar einnig velkomnir enda
umsvif húsbóndans í söngmálum
og opinberum störfum slík að oft
var þar margt gesta.
Ég hef áður drepið á að Þrastar-
staðir voru okkur frændum þeirra
sumarland og undraland. Nú þykir
mér það tæpast einleikið þegar ég
virði fyrir mér myndina af búsinu
á Þrastarstöðum að þar skuli hafa
rúmast sumar eftir sumar nær
tveir tugii' manna — og virtist þó
hvergi þröngt. Var það kraftaverk
í líkingu við það sem gerðist með
brauðin og fiskana forðum? Með
hóglátri mildi stýrði Hólmfríður
Rögnvaldsdóttir vérkum. Aldrei
vissi ég hana skipta skapi. Aldrei
heyrði ég hana mæla höstum rómi.
Aldrei fannst mér annað en búskap-
ur á Þrastarstöðum væri skemmti-
legur leikur, gott ef ekki list eins
og organleikur húsbóndans og
söngur þrastarins.
Nú eru þau bæði horfin sjónum
vorum, skammsýnna manna, Hólm-
fríður Rögnvaldsdóttir og Páil Er-
lendsson. Hún kveður síðust barna
‘og tengdabarna Grafaróshjóna,
Guðbjargar og Erlends. Gott er að
hverfa frá miklu og fögru dags-
verki. Gott er að kveðja þegar
stundin skamma, sem gist var á
gróandi jörð, var hamingjurík og
heilladrjúg. Gott er að ljúka ævi
sinni.
. eíns og léttu laufi
lyfti blær frá hjami,
eins og lítill lækur
ljúki sínu hjali
þar sem lygn í leyni,
liggur marinn svali.
(Matt. Joch.)
Ólafur Haukur Árnason
Raymond G. New-
manjr. - Minning
Fæddur 8. apríl 1956
Dáinn 5. október 1990
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má,
guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta .
sálu minni hverfur þá.
(H. Pétursson, Ps. 48.)
Okkur langar til að minnast fyrr-
verandi mágs okkar, sem var giftur
systur okkar, Svöfu Ásgeirsdóttur.
Þau kynntust árið 1980 og giftust
árið 1981 en leiðir þeirra skildu
árið 1987. Þau eignuðust eina dótt-
ur saman, Auði Katrínu Newman,
f. 18. maí 1984. Einnig gekk Ray
eldri dóttur Svöfu, Sigurrósu, í föð-
urstað og reyndist henni sem besti
faðir, sem sýndi sig best síðastliðinn
vetur er Svafa fór að vinna í Reykja-
vík og Ray og sambýliskona hans,
Unnur, tóku báðar systurnar og
leyfðu þeim að búa hjá sér þar til
skólanum lauk. Hlaup og skokk
átti stóran hlut í hans tómstundum,
einnig gítarleikur og músík.
Á heimili Svöfu og Rays var
ávallt gott að koma og eigum við
systkinin margar skemmtilegar
minningar frá þeim tíma. Síðastlið-
in tvö ár var Ray í sambúð með
Unni Þórhallsdóttur og eignuðust
þau eina dóttur, Rögnu Sif. Við
erum þess viss, að nú er Ray á
vegum almættisins sem stýrir lífi
okkar frá vöggu til grafar. Við
systkinin og makar sendum öllum
ættingjum og ástvinum innilegar
samúðarkveðjur og biðjum þess að
öllum aðstandendum veitist sá
styrkur sem þarf til að bera þungan
harm.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Ólöf og Ása Ásgeirsdætur.
Til þín, ó Guð, ég hljóður huga sný.
Við heimsins iðutorg ég þreyttur bý.
Þú getur veitt mér fögnuð, Ijós og frið,
Ó, faðir, ég um þína návist bið.
1 dag kveðjum við í hinsta sinn
elskulegan vin. Eg með trega bg
sorg í hjarta. Við sitjum hér saman
mæðgurnar, lamaðar af sorg og
þær spyija. „Mamma, af hveiju,
af hverju?" En fátt er um svör.
Minningarnar koma fram hver
af annarri og sársaukinn er mikill.
Mig langar að þakka kærum vini
fyrir samleiðina og fyrir alla þá
föðurást og umhyggju sem hann
gaf dóttui' minni allt frá okkar
fyrstu kynnum. Stelpunum hans
þremur gaf hann alla þá ást og
umhyggju sem hann bjó yfir. Sökn-
uður þeirra á eftir að verðá mikill.
Ég veit að nú ríkir friður í
hrjáðri sál.
Far þú í friði,
friður pðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Elsku Unnur og Ragna Sif,
Jerry, Jón og Maja, ykkur sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Svafa
INNROMMUN
* -I
Ný sending
Störkostlegt úrval
V.V. Gough
Alvarez
Edgar
Hokney
Klee
Kandinsky
Míró
Picasso
Chagall o.fl.
Álrammar
Trérammar
Speglar eftir máli í
rösóttum römmum
PLAKATASYNING:
Laugardag írá kl. 10-17
og sunnudag (rá kl. 13-17
RAMMA
OPIÐ TIL KL. 14
MIÐSTOÐIN Á LAUGARDÖGUM
Sara IHSJlGteniArt Mdseurir
SIGTÚN 10 — SÍMI 25054
SÉRVERSLUN MEÐ
INNRÖMMUNARVÖRUR