Morgunblaðið - 21.10.1995, Blaðsíða 36

.36 LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 1995
MINNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ásdís Guð-
mundsdóttir,
húsfreyja, var fædd
á Sólheimum í
Hrunamannahreppi
10. ágúst 1913 og
þar sleit hún barns-
skónum. Hún lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 9. októ-
ber siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
mundur Brynjólfs-
son, f. 10. janúar
1865 í Ketilshús-
haga á Rangárvöll-
um, d. 8. maí 1952, og Guðrún
Gestsdóttir, f. 15. október 1873
á Skúfslæk í Flóa, d. 5. desem-
ber 1918. Foreldrar Ásdísar
byijuðu sinn búskap á Skúfslæk
í Flóa 1893-1899 og á Sólheim-
um í Hrunamannahreppi 1899-
1926. Guðmundur var síðast í
skjóli sona sinna á Syðra-Seli,
Hrunamannahreppi, og lést þar.
Systkini Ásdísar voru 11 talsins:
Kristín, f. 12. maí 1894, var
húsfreyja í Björgvin á Eyrar-
bakka. Guðrún, f. 23. september
1895, var húsfreyja í Hólmaseli
í Flóa. Brynjólfur, f. 10. febrúar
1897, var bóndi á Sólheimum.
Lára, f. 15. september 1898, var
húsfreyja á Lækjamóti í Flóa.
Helga, f. 23. mars 1900, var
húsfreyja í Reykjavík. Kristrún,
f. 13. maí 1901. Gestur, f. 25.
nóvember 1902, var bóndi í
Syðra-Seli. Steindóra, f. 7. maí
1905, var húsfreyja í Reykjavík.
Sigríður, f. 3. september 1906,
var húsfreyja í Reykjavík. Guð-
ríður, f. 13. janúar
1909, var húsfreyja í
Reykjavík. Böðvar, f.
24. júní 1911, bóndi í
Syðra-Seli í Hruna-
mannahreppi. Öll
systkini Ásdísar eru
látin nema Böðvar.
Ásdís tók barnaskóla-
próf eins og algengt
var til sveita á þess-
um árum. Hún fór
ung að vinna fyrir sér
og var vinnukona í
Reykjavík á veturna
en í kaupavinnu á
sumrin til sveita.
Hinn 14. maí 1934 hóf Ásdís sam-
búð í Reykjavík með Gísla Gísla-
syni skipasmiði, f. 13. nóvember
1902 í Stekkum í Flóa, d. 24. des-
ember 1972. Foreldrar hans voru
Gísli Ólafsson, bóndi í Stekkum,
Flóa, og kona hans Sigríður Filip-
usdóttir, húsfreyja í Stekkum.
Ásdís og Gísli fluttu til Vest-
mannaeyja 3. september 1935.
Þau gengu í hjónaband 26. júlí
1972 og varð þeim fimmtán barna
auðið.Þau eru: Unnur, f. 10. ágúst
1934, starfsmaður Sundlaugar
Kópavogs, gift Hauki Berg, bú-
sett í Kópavogi, og eignuðust þau
fimm börn og eiga níu barnabörn.
Haukur, f. 29. október 1935, vél-
stjóri í Vestmannaeyjum, d. 2.
mars 1980, var kvæntur Valborgu
Guðmundsdóttur, og eignuðust
þau þijár dætur og tvö barna-
börn. Garðar, f. 3. mars 1937,
skósmiður, kvæntur Húnbjörgu
Einarsdóttur, búsettur í Hafnar-
firði, og eiga þau þijú börn og
sjö barnabörn. Guðrún, f. 3. nóv-
ember 1938, húsmóðir gift
Magnúsi Sveinssyni, búsett í
Reykjavík, og á hún þijú börn
og fimm barnabörn. Sigríður,
f. 3. nóvember 1938, húsmóðir,
gift Guðna Benediktssyni, bú-
sett í Vestmannaeyjum, og eiga
þau fjögur börn og fimm barna-
börn. Gísli, f. 15. mars 1940,
verkstjóri, kvæntur Önnu Sól-
eyju Eggertsdóttur, búsettur í
Vestmannaeyjum, og á hann tvo
syni, þijú fósturbörn og þijú
barnabörn. Þóra, f. 6. ágúst
1941, d. 1. mars 1944. Guðmund-
ur, f. 2. nóvember 1942, vél-
stjóri í Vestmannaeyjum, d. 5.
nóvember 1968. Halldóra, f. 20.
júlí 1944, d. 17. maí 1954. Sigur-
laug, f. 12. janúar 1946, af-
greiðslumaður, gift Þorvaldi
Helga Benediktssyni, búsett í
Reykjavík, og eiga þau fjögur
börn og sex bamabörn. Stefán,
f. 21. júní 1948, d. 22. apríl 1966.
Ólafur, f. 12. nóvember 1949,
matsmaður, í sambúð með Birnu
Soffíu Bjömsdóttur, búsettur í
Vestmannaeyjum, og eiga þau
þijú böm. Kristrún, f. 2. mars
1952, húsmóðir, gift Þorsteini
Ingólfssyni, búsett í Vestmanna-
eyjum, og eiga þau tvö börn.
Halldóra, f. 30. september 1955,
skrifstofumaður, í sambúð með
Siguijóni Guðmundssyni, búsett
í Vestmannaeyjum og á hún eitt
barn. Þóra, f. 5. mars 1957, hús-
móðir, gift Steinþóri Hjaltasyni,
búsett í Reykjavík, og eiga þau
þijú böm. Gísli Ragnarsson, sem
ólst upp hjá ömmu sinni og afa,
f. 29. maí 1957, vélsmiður,
kvæntur Guðbjörgu Ósk Bald-
ursdóttur, búsettur í Vestmanna-
eyjum, og eiga þau tvö böm.
Afkomendur Ásdisar era 88.
Útför Ásdísar fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 14.
ÁSDÍS
GUÐMUNDSDÓTTIR
ELSKU amma mín, upp er runnin
kveðjustundin. Það er mjög skrítið
að fá ekki að sjá þig á hveijum
degi og spjalla við þig um lífið og
tilveruna. Hláturinn mildi og bros-
ið þitt, skapið góða, réttlætiskennd
þín og raunsæi, alls þess á ég eft-
iri að minnast. Það var svo gaman
að koma til þín, þú hafðir alltaf
tíma fyrir hvem og einn. Ég man
einu sinni þegar ég spurði þig:
„Amma, hvernig ferðu að því að
Iesa, hlusta á útvarp og pijóna?“
Hvað þú gast hlegið mikið. Þessi
minning er mjög sterk því þannig
varst þú, þér féll aldrei verk úr
hendi og ævinlega varst þú svo
~ jákvæð. Elsku amma mín, ég á
eftir að sakna þín, en ég veit að
nú ert þú komin til afa og barn-
anna ykkar sem fóm á undan þér.
Þakka þér fyrir þitt góða vegar-
nesti sem þú gafst mér. Minning
þín mun ávallt lifa í hjarta mínu.
Ásdís Andrésdóttir.
Æ, hvart ertu amma?
Já, ansaðu mér,
ég er að gráta og leita að þér.
Fórstu út úr bænum
eða fórstu út á hlað,
eða fórstu til Jesú á sælunnar stað.
(Höf. óþekktur.)
Elsku amma mín, þá ert þú far-
in í ferðalagið og eflaust búin að
hitta afa og börnin þín fimm, sem
þú átt þarna fyrir handan. Það er
ljúfsárt að kveðja þig eftir tæplega
sautján ára sambýli, því ég hef
Sérfræðingar
■ bloniaskrcytiiigiiiu
viö »11 tækilæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
búið með þér frá fæðingu þar til
fyrir einu og hálfu ári að þú fórst
á sjúkrahús. En þrátt fyrir dvölina
þar heimsóttu þig allir eins oft og
þeir gátu og sýndu þér þannig
væntumþykju sína, en þú lifðir
fyrir fjölskylduna þína og elskaðir
að fá heimsóknir.
Þú hélst á mér undir skírn og
ég fékk nafnið þitt sem mér þykir
mjög vænt um en þú áttir margar
nöfnur því allir vildu skíra eftir
þér, þessari yndislegu, sterku,
dugnaðarkonu. Þú varst sólargeisl-
inn í lífi mínu og allra sem kynnt-
ust þinni léttu lund og fórnfýsni.
Þú passaðir mig meðan mamma
var í vinnunni og kenndir mér
margt, en síðustu árin eftir að
heilsunni hrakaði héldum við sam-
an hópinn og elsku amma Ása
mín, ég er glöð yfir því að hafa
gefið af mér fyrir þig eins og þú
gerir fyrir mig. Sama hvað gekk
á þá var alltaf stutt í brosið þitt,
hlýjuna og góða skapið.
Eins og þú sagðir: „Fólk deyr
þegar það hefur mikilvægari hlut-
verkum að gegna hinum megin.“
Ég veit að þetta hefur hjálpað þér
ásamt þinni sterku trú á lífið eftir
dauðann og mun hjálpa mér.
Elsku amma Ása mín, það er
sárt að fá ekki að sjá þig aftur,
finna kossana þína, faðmlög og
heyra hláturinn þinn, en minning
þín mun alltaf lifa í hjarta okkar
og verða okkur styrkur á þessari
saknaðarstundu._
Elsku amma Ása mín, ég sakna
þín svo mikið, en ég veit þér líður
vel og að við hittumst aftur. Guð
geymi þig fyrir mig á meðan.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í fríði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín
Ásdís Haralds.
Elsku amma,
ég þakka þér fyrir samveru-
stundirnar.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(V atnsenda-Rósa)
Þín
Guðrún Erla.
Okkur systkinin langar til að
minnast hennar ömmu okkar í
„Héðó“, eins og við kölluðum hana
alltaf, með nokkrum orðum.
Það verður ósköp tómlegt að
koma til Eyja núna þegar amma er
ekki lengur til staðar. Hún var alltaf
á staðnum, tilbúin til þess að taka
á móti gestum og þeir voru ófáir sem
lögðu leið sína í eldhúsið til hennar
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför afabróður
míns,
GUÐBJARTS GUÐMUNDSSONAR
leigubifreiðarstjóra,
Njáisgötu 15a.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar
11E á Landspítalanum.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Helgi Guðmundsson.
og fengu þar kjötsúpuna, eða eitt-
hvað annað góðgæti. Alltaf var hún
ánægðust þegar húsið var fullt af
ættingjum og vinum sem það yfir-
leitt var.
Hún amma var hláturmild og full
af lífsgleði og hlýjan steymdi frá
henni þegar hún klappaði manni eða
var bara nálæg.
Elsku amma, við kveðjum þig með
miklum söknuði.
Þín barnabörn,
Halldóra, Matthildur, Þórann
Helga og Guðmundur Stefán.
Elsku amma, nú þegar þú ert
farin í ferðalagið þitt til annarra
heima söknum við þín mikið. Við
vitum að þú ert á góðum stað, og
af því þú varst orðin svo veik finnst
okkur gott að vita að nú líður þér
vel og að þú ert komin til afa Gísla
og barnanna þinna sem fóru á undan
þér. Við ætlum að hugsa oft til þín
og minnast allra góðu daganna í
Vestmannaeyjum sem við áttum
saman. Þitt fallega og blíða bros,
góða skapið, og hlýju faðmlög þín
sögðu allt sem segja þurfti. Elsku
amma Ása, við biðjum Guð að geyma
þig og þökkum þér fyrir allar góðu
stundimar sem við áttum saman.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ef þú sérð gamla konu,
þá minnstu móður þinnar
sem mildast átti hjartað
og þyngstu störfin vann
og fómaði þér kröftum
og fegurð æsku sinnar
og fræddi þig um lífið
og gerði úr þér mann.
(Davíð Stefánsson)
Kolbrún, Steinþór Freyr
og Hafþór Haukur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé Iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
í dag kveð ég hana ömmu mína.
Söknuðurinn er sár; þó vitað væri
að hverju stefndi. Ég bjó fyrstu
æviárin mín hjá ömmu og afa eins
og fleiri barnabörn þeirra. Amma
var ekta amma, amma sem var
heimavinnandi, bakaði, prjónaði og
saumaði, amma sem var alltaf til
staðar.
Man ég góðu stundirnar sem við
áttum saman á morgnana þegar all-
ir, nema við tvær, voru farnir í vinnu
eða í skóla. Eins þegar ég sat á
skenknum hjá eldavélinni og fylgdist
með henni elda. Það var oft glatt á
hjaila í Héðó enda fjölskyldan stór.
Mun ég sakna þess að hitta ekki
ömmu í eldhúsinu sínu. Hún amma
var sterk kona. Þó að lífið hafi ekki
alltaf verið auðvelt, þá lét hún ekki
bugast, heldur var hress og kát.
Elsku amma, þakka þér fyrir allar
stundirnar sem þú gafst mér. Minn-
ingin um þig mun lifa með mér alla
tíð.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var 'gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ást þér.
(Ingibjörg Sig.)
Kristín Lára.
í dag verður til grafar borin
tengdamóðir mín Ásdís Guðmunds-
dóttir, Hásteinsvégi 36, Yestmanna-
eyjum. Hún andaðist 9. okt. sl., 82
ára gömul. Flestir þekkja hana, sem
Ásdísi í Héðinshöfða, en það var
húsið kallað sem hún bjó í ásamt
eiginmanni sínum Gísla Gíslasyni.
Ég kynntist Ásdísi 19. maí 1952,
en þann dag trúlofaðist ég elstu
dóttur hennar. Þessi mæta og merka
kona afrekaði það að eignast 15
börn. Hún var mjög stolt af stóra
bamahópnum sínum, enda voru
þetta vænleg og myndarleg börn.
Hún var ætíð glöð og kát og hafði
yndislegt viðmót. Hún hafði ætíð nóg
að gera við að annast þennan stóra
barnahóp. Hún saumaði og pijónaði
mestöll föt á börnin. Ekki nægði
henni að ala eingöngu upp sín eigin
böm. Hún ól að mestu upp dótturson
sinn Gísla Ragnarsson. Barnabörn
og barnabarnabörn Ásdísar eru orð-
in mörg, og voru þau mjög hænd
að ömmu sinni. Það hefur ætíð verið
margt um manninn í kringum hana
um ævina, enda barngóð með af-
brigðum. Ekki var ævi hennar alltaf
dans á rósum. Hún missti fimm börn
sín, þar af fjögur af slysförum. Eig-
inmanninn missti hún 24. desember
1972, eða rétt fyrir gos. Öllu því sem
á Ásdísi hefur verið lagt í gegnum
árin hefur hún ævinlega tekið með
stakri ró. Hún bar harm sinn í hljóði.
Ef einhver var að vorkenna heiini
sagði hún ævinlega, ætli einhver
hafí það ekki verra en ég. Hún var
í Eyjum þegar gosið hófst, og hafði
það mikil áhrif á líf hennar, og náði
hún aldrei fótfestu á fasta landinu.
Þegar gosinu lauk fluttu þijú af
börnum hennar aftur í Héðinshöfða
og fór Ásdís með þeim og var þar
til æviloka. Ásdís var mjög nægju-
söm og gerði aldrei miklar kröfur.
Hún bjó í lítilli íbúð með börnin og
kvartaði aldrei, tók öllu með jafnað-
argeði, umbar alla. Tók öllum eins
og þeir voru. Síðustu 9 árin í Héðins-
höfða var hún hjá Halldóru dóttur
sinni, ásamt Ásdísi dóttur Halldóru,
og sambýlismanni hennar. Ásdís var
augasteinn ömmu sinnar. Af þessum
9 árum var hún á sjúkrahúsi í eitt
og hálft ár. Þar var henni vel hjúkr-
að. Börnin og barnabörnin söknuðu
mömmu og ömmu sinnar, en þau
heimsóttu hana daglega á sjúkra-
húsið, og vöktu yfir henni síðustu
sólarhringana sem hún lifði. Það
má segja um þessa gæðakonu, að
hvað sem hún sagði eða gerði, þá
var það ætíð í vináttu, kærleika og
sannleika.
Blessuð sé minning hennar.
Haukur Berg.
Mig langar að minnast hér í
nokkrum orðum á hana ömmu mína
sem hefur verið mér svo kær. Allt
frá því að ég var lítil stelpa hefur
tilhlökkunin verið mikil að fara tii
Vestmannaeyja og hitta hana
ömmu í Héðó. Amma var alltaf létt
í lund og mjög hreinskilin svo að
oft gat manni nú brugðið þegar hún
sagði það sem aðrir hugsuðu, en
það var alltaf sagt þannig að eng-
inn móðgaðist eða særðist enda
leyfði hún viðkomandi ekki að kom-
ast upp með það. Já, það var oft
hlegið dátt í Héðó og á ég margar
góðar endurminningar þaðan og
alltaf var margt um manninn þar.
í ágúst sl. hitti ég hana ömmu
á nýja heimilinu sínu, Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja, og þar var hún
komin með mjög fallegt og vistlegt
herbergi, og sá ég þá strax að þarna
liði henni vel enda leið aldrei sá
dagur að bömin hennar í Vest-
mannaeyjum litu ekki inn og styttu
henni stundir.
í dag kveð ég hana ömmu mína
með miklum söknuði og bið ég góð-
an Guð að styrkja alla í sorginni.
Hvíl þú í friði, elsku amma mín.
Ásdís Garðarsdóttir.
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast móðurömmu okkar,
ömmu Ásu í Héðó eins og við kölluð-
um hana alltaf.
Amma var sannkölluð kjarnorku-
kona. Það var sama hvað kom upp
á í hennar lífi, ekkert gat haggað
henni. Þó hafði hún upplifað meira
mótlæti en flestir verða fyrir á lífs-
leiðinni. Hún missti eiginmann sinn
og fímm af fimmtán börnum sínum
og öll létust þau langt fyrir aldur
fram. Þrátt fyrir þetta mótlæti
heyrði maður hana aldrei vorkenna
sér, enda var hún ekkert að flíka
sínum innstu tilfinningum heldur
hafði þær meira fyrir sjálfa sig.
Amma var afskaplega opin og
skemmtileg kona. Hún var ekkert
að liggja á skoðunum sínum og