Morgunblaðið - 25.10.1998, Qupperneq 28

28 SUNNUDAGUR 25. OKTÓBER 1998
MORGUNB LAÐIÐ
TROLLSKESSUR I DELHI
', .... Ljósmynd/Kristín Steinsdóttir
I teppagerðinm.
í eyðimörkinni
„Ekki er því að neita að maður er gripinn
nokkru vonleysi yfír öllum þessum aragrúa
af fólki og þeirri örbirgð sem þarna virðist
ríkjandi,u skrifa systurnar Iðunn og
Kristín Steinsdætur eftir dvöl sína á Ind-
landi. Þær fóru á þing IBBY samtakanna í
Delhi og notuðu tækifærið til að skoða
þetta fjölmenna og fjölbreytta land.
GRAFHÝSIÐ Taj Mahal, sem Shah Jehan keisari lét reisa eftir andlát
konu sinnar sem hann elskaði mjög heitt.
/
IDELHI hafa bahajar byggt
musteri sem þeir nefna
Lótusmusterið en það ásamt
musteri þeirra í ísrael er
talið fegurst mustera bahaja.
Lótusmusterið er úr marmara og
dregur nafn sitt af lótusblóminu sem
er þjóðarblóm Indverja.
Sólríkan dag var ferðinni heitið í
musterið. Enginn leigubfll var næm
en við settumst galvaskar upp í
rikksjá. Ekki höfðum við ekið lengi
þegar ökumaðurinn kom með ýmsar
breytingartillögur. í þessu landi eru
það ær og kýr ökumanna að fá ferða-
menn til þess að breyta um stefnu,
skoða eitthvað allt annað en þeir
upphaflega ætluðu og drífa fólk inn í
verslanir þar sem þeir sjálfir fá
greinflega prósentur af innkaupum
sinna viðskiptavina. Þegar hér var
komið sögu vorum við búnar að
lenda of oft í slíkum hremmingum til
þess að falla í þá gryfju og öskruðum
að ef hann færi ekki með okkur beint
í Lótúsmusterið tækjum við annan
farkost. Öskrin komu m.a. til af því
að við vorum á götu með fjórum
akreinum, umferðin yfir, undir og
allt um kring og teljum við okkur
þarna hafa komist hvað næst því að
týna lífinu. Karlinn lét segjast og ók
áfram.
Öll umferð upp að Lótusmusterinu
er bönnuð og þegar við vorum komn-
ar eins nærri og hægt var vorum við
búnar að fá nóg af súrefnisskorti og
skakstri. Borguðum við karli sem
kvaðst mundu bíða eftir okkur. Við
aftókum það með öllu, staðráðnar í
því að fara fremur gangandi heim á
hótel en setjast aftur upp í rikksjáið
hans.
Öll sölumennska er bönnuð innan
musterissvæðisins en fyrir framan
það hafði verið settur upp einn af
fjölmörgum mörkuðum. Þar eins og
annarsstaðar átti að selja ferða-
mönnum allt milli himins og jarðar
og var atgangurinn svo mikill að
hver venjulegur ferðamaður hlýtur
að hlaupa í baklás og niðurstaðan
verður sú að hann kaupir ekki neitt.
Helgidómur opinn öllum
Með harðfylgi hristum við sölu-
mennina af okkur og sluppum inn í
musterisgarðinn. Hann er afar fal-
legur og mikill helgidómur. Þarna
gengum við um óáreittar og nutum
þess að vera til. Við urðum að vísu
varar við að innfæddir gáfu okkur
auga hér sem annarsstaðar og böm-
in hlógu. I þessari ferð lentum við í
myndatökum með með heilu fjöl-
skyldunum sem langaði til þess að
vera á mynd með furðufuglunum. I
sjálft musterið mega allir trúflokkar
koma og biðja til Guðs síns en menn
skulu vera skólausir og algjör þögn
er fyrirskipuð. Við sátum lengi, þetta
var eins og vin í eyðimörkinni.
Umskiptin voru sár þegar út kom
því nú hafði rigningin bæst ofan á
kæfandi hitann sem fyrir var. En
hver beið þar brosandi út að eyrum
nema okkar maður með rikksjáið.
Við stikuðum af stað, ákveðnar í að
finna leigubíl en karlinn valhoppaði í
kringum okkur og bað okkur að hafa
engar áhyggjur, hann mundi bjarga
málunum. Hvergi var leigubíl að
hafa, rigningin jókst og bjartsýni
karlsins óx í réttu hlutfalli við ör-
væntingu okkar. En þegar neyðin er
stærst er hjálpin næst. Allt í einu var
hrópað á lýtalausri ensku og við
spurðar hvort við værum í vandræð-
um. Var þar komin innfædd kona á
vestrænni lúxuskerru og átti hún
fyrir tilviljun leið hjá. Hún bauð okk-
ur að stíga inn, við sigum ofan í mjúk
sætin og brátt var markaðurinn að
baki. Konan lá á flautunni eins og
allir hinir og Krossárnar voru henni
lítil fyrirstaða. Fyrr en varði vorum
við komnar á hótelið. Og víst er að
aldrei höfum við komist nær þvi að
hitta góðu dísina úr ævintýrunum en
einmitt þarna!
Kameldýr á þjóðvegi eitt
Næstu daga lá leiðin suður af Del-
hi á slóðir sem þykja hér álíka mikil-
vægar og Gullfoss, Geysir og Þing-
vellir á Islandi. Rútan var bæði rúm-
góð og loftkæld og hreint ótrúlegt að
horfa á landið liða hjá.
Umferðin var öll með sömu
endemum og í höfuðborginni og
ákaflega tafsöm. Ekki var nema ein
akrein í hvora átt, menn lágu á flaut-
unni og tóku stanslaust hver fram úr
öðrum við ótrúlegar aðstæður.
Þannig átti bílstjórinn okkar í mesta
baksi með að komast fram úr trakt-
orum af því að kameldýr komu á
móti dragandi kerrur eftir þjóðvegi
eitt! Hjálparmaður bflstjórans sat
fram í og fólst starf hans einkum í
því að gefa stefnuljós með vinstri
hendi, hlaupa út og borga endalausa
vegatolla til ríkisins og bera kælt
flöskuvatn í þyrsta ferðalangana.
Verið er að byggja annan veg með-
fram þessum og ef því lýkur ein-
hvern tímann verður það mjög til
bóta því þá verða akreinar orðnar
fjórar. En þegar maður sér vinnu-
hraðann vaknar óneitanlega sú
spurning, á hvaða öld þessi vegur
verði tilbúinn! Vegavinnuhópamh-
voru lítt vélvæddir en margir karlar
lögðu á ráðin og hópar af konum
báru mold, sand og múrsteina á
höfðinu í stórum körfum. Sólin bak-
aði og varla hefði saríið þótt hentug-
ur vinnuklæðnaður á Islandi en hér
var ekki öðru til að dreifa. Við þessar
aðstæður eru konurnar svo tígulegar
að mann setur hljóðan.
Engin unglingavinna.
Mikið var af rusli, heilu haugamir
meðfram öllum götum og þó var
alltaf verið að sópa. Var engu líkara
en menn sópuðu bara hver yfir til
annars þannig að haugarnir flyttust
stað úr stað án þess að hverfa. Höfð-
um við á orði að þarna þyrftu ung-
lingavinnuhóparnir að taka til hend-
inni, nóg var af unglingunum og nóg
af ruslinu en óvíst hver myndi borga.
Trúlega eru menn þó ekki neitt að
gera sér rellu út af smámunum og
má mikið vera ef óbreyttum Indverj-
unum þætti ekki nóg um allan þrifn-
aðinn norður á Islandi! Ekki virtist
það trafla karlana hið minnsta að
sitja í vegarkantinum og gera þar öll
sín stykki á meðan bílamir þokuðust
eftir veginum. Einnig mátti sjá menn
á spjalli á setum sínum en þvottur
blakti til þerris innan seilingar eða
lækur rann hjá og kannski var ein-
hver að fá sér vatn úr honum litlu
neðar. Allt í rólegheitum, stutt í
brosið og ekkert stress.
Töfratankar
Oðra hverju ókum við fram hjá
mönnum sem sátu við veginn með
áltanka sér við hlið. í tönkunum er
mjólk sem eigendur kaupa að
morgni hjá bændum og selja inni í
smáþorpunum. Þetta era svokallaðir
töfratankar en nafn sitt draga þeir af