Morgunblaðið - 25.10.1998, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 25. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
GOTT STARFSFÓLK
ER LYKILATRIÐI
eftir Maríu Hrönn Gunnarsdóttur
EG ER alin upp í þessu og
kann ekkert annað,“ seg-
ir Guðbjörg Elsa og
brosir breitt þegar þau
hjón eru innt eftir því hvemig stóð
á því að þau stofnuðu fyrirtæki sitt
Veisluna-veitingaeldhús ehf. fyrir
tíu árum. Brynjar hafði líka lifað
og hrærst í þessum geira atvinnu-
lífsins í fjölda ára þegar kom að
þessum tímamótum að fara út í
sjálfstæðan atvinnurekstur. Það
kom því nokkuð af sjálfu sér að
þau tóku þá ákvörðun að stofna
fyrirtæki þar sem boðið er upp á
fjölbreytta veisluþjónustu undir
kjörorðinu Fagfólk með reynslu og
þjónustulund.
„Við byrjuðum smátt og fórum
mjög varlega,“ segja þau og leggja
áherslu á að þar hafi þau breytt
rétt. Svo líta þau hvort á annað og
hlægja saman að minningunni um
fyrstu ár Veislunnar. Blaðamanni
líður vel í návist þeirra og hugsar
sem svo að ef matur er lagaður úr
glaðværð og notalegheitum, eins
og stundum má lesa um í bókum,
hljóti maturinn á þessum bæ að
vera góður.
„Við tókum t.d. 6 mánaða víxil
fyrir 50 diskum til að geta byrjað
með borðbúnaðarleiguna,“ segir
Guðbjörg Elsa og lítur á mann
sinn sem kinkar kolli til samþykkis
og bætir við: „Nú eigum við borð-
búnað fyrir 7-800 manna veislu og
við erum með átta tegundir af
handunnum kristalsglösum fyrir
hundrað manns.“
Engin uppþvottavél
fyrstu mánuðina
Þau hjónin segja að fyrsta árið
eftir að þau stofnuðu fyrirtækið
hafi verið erfitt og útheimt gífur-
lega vinnu af þeim báðum. „Við
byrjuðum í 70 fermetra leiguhús-
næði hjá Björnsbakaríi á Austur-
strönd 12. Við keyptum öll tæki
notuð, notuðum okkar eigin djúp-
steikingarpott, keyptum heimilis-
háf og höfðum enga uppþvottavél.
VEÐSHPn AIVINNULIF
Á SUNNUDEGI
►BRYNJAR Eymundsson er fæddur og uppalinn á Höfn í Hornafírði
28. október 1953, sonur hjónanna Lukku Ingibjargar Magnúsdóttur
og Eymundar Sigurðssonar hafnsögumanns. Hann fór fyrstur Horn-
firðinga að læra matreiðslu árið 1972 í Hótel- og veitingaskóla Islands
og á Hótel Esju. Að námi loknu starfaði hann í Félagsheimili Kópa-
vogs í 6 ár sem matreiðslu- og veitingamaður. Á árunum 1983-88 var
hann yfirmatreiðslumaður Gullna hanans á Laugavegi, allt þar til
hann og eiginkona hans stofnuðu Veisluna-veitingaeldhús ehf. á af-
mælisdegi Brynjars fyrir tíu árum. Á þessum árum var hann í lands-
liði fslendinga í matreiðslu, sem vann til gullverðlauna í Norðurlanda-
keppni. I tvígang, 1987 og 1988, fór Brynjar til Norður-Kóreu þar
sem hann matreiddi úr íslensku hráefni fyrir Kim II Sung, sem þá var
alræðisherra landsins. Brynjar hefur tekið virkan þátt í starfi og upp-
byggingu Klúbbs matreiðslumeistara og setið í sljórn hans í 6 ár.
Guðbjörg Elsa Guðmundsdóttir er fædd í Reykjavík 7. nóvember
1960, dóttir hjónanna Sæmundu Pétursdóttur og Guðmundar Þórðar-
sonar, bryta á Gullfossi. Hún stundaði smurbrauðsnám við Herlev
skólann og á Imperial Hotel í Kaupmannahöfn frá 1977-1980. Hún
starfaði við smurbrauðsgerð og sem þjónn á veitingahúsunum Rán,
Valhöll og Þórskaffi þar til þau Brynjar stofnuðu fyrirtæki sitt. Sam-
an eiga þau hjón þijá syni og Brynjar á tvær dætur og fósturson frá
fyrra hjónabandi. Þau hjón hafa búið á Seltjarnamesi sl. 13 ár.
Morgunblaðið/Ásdís
STARFSMENN Veislunnar hafa ekki bara gaman af vinnunni. Þeir
eru einnig barnelskir svo sem sjá má á því að á tólf mánuðum hafa átta
starfsmenn eignast bam eða eiga barn í vændum. Tveir af kokkunum
vom jafnvel svo samtaka að konur þeirra eignuðust barn með tveggja
klukkustunda millibili.
Það var ekki fyrr en um vorið,
tæpu ári eftir að við byrjuðum,
sem við keyptum uppþvottavélina
en fram að því þvoðum við allt í
höndunum," segja þau. Þá voru
þau búin að ráða systur Brynjars,
Halldóru, til starfa. Hún byijaði í
uppvaskinu en hefur nú tekið við
af Guðbjörgu Elsu sem yfirmaður
smurbrauðsdeildarinnar í fyrir-
tækinu.
Fljótlega varð húsnæðið of
þröngt, segja þau hjónin, en engu
að síður var það ekki fyrr en fyrir
þremur árum að þau ákváðu að
festa kaup á 470 fermetra húsnæði
litlu vestar í sama húsi að Austur-
strönd 12. „Heilbrigðisyfírvöld em
mjög ánægð með aðstöðuna og em
að vinna að gæðavottun fyrirtæk-
isins,“ segir Brynjar. Á hann von á
að fá hana í nóvember.
Lengi vel var Veislan eina fyrir-
tækið á sínu sviði sem starfrækt
var á Seltjarnarnesi og segir
Brynjar að það hafi skapað nokkra
sérstöðu. „Við hefðum ekki getað
þetta nema vegna þess að við eram
búsett hér. Það er eins og að búa
og starfa úti á landsbyggðinni að
vera hér. Hér þekkdst fólk og við
eram búin að eiga viðskipti við
ófáa Seltirninga," segir hann.
Synirnir eiga ekki
annað skilið
Þau hjónin segjast hafa lagt
mikið á sig fyrstu árin. „Þetta átti
að verða góð vinna fyrir mig og
u.þ.b. hálf vinna fyrir Elsu,“ segir
Brynjar. „Það breyttist fljótt og
við voram bæði komin í fulla vinnu
og miklu meira en það áður en við
vissum af.“
Eldri synir þeirra tveir, sem nú
eru 12 og 10 ára, vora þá litlir og
fengu þeir oft að vera í skjóli afa
og ömmu, foreldra Guðbjargar
Elsu, á meðan foreldarnir sinntu
störfum sínum. „Öðravísi hefði
þetta aldrei gengið,“ segir hún
bæði þakklát og stolt. Sjálf sótti
hún margt til fóður síns sem var
afar virtur matreiðslumaður og
lærifaðir margra þjóna og kokka.
„Hann setti mötuneytið hjá Eim-
skip á fót eftir að hann kom í land.
Hann lést daginn sem við tókum
að þjóna mötuneyti Eimskipafé-
lagsins í Sundahöfn," segir Brynj-
ar.
Þriðji og yngsti sonurinn er nú
fjögurra ára. Eftir að hann fæddist
tóku þau hjónin þá ákvörðun að
eftirleiðis skyldi einungis Brynjar
vinna um helgar og á kvöldin -
„Og á nóttunni," bætir Brynjar
kankvís við. „Þeir eiga ekki annað
skilið af okkur,“ segir Guðbjörg
Elsa, „eftir alla þessa vinnu.“
Tölur í minus og plús
Nú starfa hátt í 40 manns hjá
fyrirtækinu í um 30 heilsdagsstörf-
um. Þar af eru fimm matreiðslu-
menn og fimm matreiðslunemar,
bakari og fimm smurbrauðsdömur,
aðstoðarfólk, þjónar og skrifstofu-
fólk. Sjálfur sér Brynjar að mestu
um samskiptin við viðskiptavinina
auk þess sem hann setur á sig
kokkahúfuna á kvöldin og um
helgar. Guðbjörg hefur aftur á
móti lagt smurbrauðsgerðina á
hilluna en sinnir þess í stað bók-
haldi fyrirtækisins. Hún viður-
kennir þó að smurbrauðið sé
skemmtilegra, sú vinna sé skap-
andi en bókhaldið ekki annað en
tölur í mínus og plús.
„Við eldum hádegismat fyrir 300
manns alla virka daga auk smur-
brauðsgerðar fyi’ir fjölda fyrir-
tækja og stofnana. Á kvöldin og
um helgar undirbúum við alls kyns
veislur. Við höfum sennilega starf-
að í öllum sölum á höfuðborgar-
svæðinu, við eram með veislur inni
á heimilum, úti á sjó, uppi á jöklum
og erlendis. Ekkert er heilagt í
þeim efnum. Þar að auki rekum við
Veislusalinn í Sóltúni 3 í Reykja-
vík, sem betur er þekktur sem
Ákógeshúsið, en hann tekur yfir
200 manns í sæti,“ segja þau Guð-
björg Elsa og Brynjar. Þá hafa
þau eignast frystivél þar sem þau
geta búið til 200 kílóa klakastykki.
I þau höggva matreiðslumennirnir
ýmiss konar styttur og skreytinga-
list sem veisluborðin era skreytt
með þegar það á við. „Isstyttur
era elsta skreytingalistin í matar-
gerð,“ segir Brynjai- og Guðbjörg
Elsa bætir við: „Það að búa til mat
er list og þeir sem læra matar-
gerðarlist era gjaman listrænt
fólk.“
Veislan undirbúin
á svipstundu
Föstudagamir era annasamast-
ir allra daga í Veislunni og þá er
oft handagangur í öskjunni. „Við
höfum gott starfsfólk og það er
lykilatriði," segir Brynjar.
Allt kapp er lagt á að veita öllum
sem þess óska þá veisluþjónustu
sem þeir kjósa, jafnvel þótt fyrir-
varinn sé stuttur. „Einu sinni
hringdi fastur viðskiptavinur hing-
að um klukkan eitt á föstudegi og
sagðist verða með kokkteilboð fyr-
ir 400 manns seinnipartinn þann
sama dag,“ segir Brynjar. Matur-
inn var tilbúinn og kominn á stað-
inn klukkan fjögur og þó var nóg
að gera fyrir. í annað skipti pant-
aði kona hjá þeim veitingar en hún
ætlaði að halda vinum sínum veislu
á heimili sínu. Hafði hún sent
Veislunni orðsendingu á miða en
vikudagur og mánaðardagur
stönguðust á. Brynjar og Guðbjörg
bókuðu veisluna á laugardegi en
þegar klukkan var stundarfjórð-
ung gengin í sjö á fóstudagskvöld
hringdi konan og spurði hvort
maturinn færi ekki að koma.
„Þetta var um páska og við vorum
að undirbúa fermingarveislur. Við
áttum þess vegna allt hráefnið og
gátum útbúið matinn í veisluna á
svipstundu. Maturinn var kominn
á borðið klukkan hálf-átta og gest-
irnir urðu einskis varir,“ segja þau
og bæta við að á eftir hafi starfs-
fólkið losað um spennuna með
hressilegu hláturskasti.
Greinilegt er á Brynjari að þau
njóta þess að geta komið til móts
við þarfir viðskiptavina sinna. Þau
segjast leggja mikið upp úr því að
hafa þjónustuna persónulega og