Skírnir - 01.01.1841, Blaðsíða 6

8
anonsfjöllum uppreist í móti Ala; {iví Ibrahim
sonur lians bauð þeíin að láta af hendi vopn sin,
og óttuðust þeir, að þá mundi þeir teknir til lier-
fara. Uppreístin breiddist skjótt út, því ríkii
þeirra feðga er mjög óvinsælt á Sirlaudi. Nokkur
likindi eru og til, að aðkomumenn liafi skarað að
0
kolunum. I firstunni gjekk uppreistarmönnum
ekkji ilia, því þeír vóru hinir áköfustu. Að sönnu
rjeðust þeír á borgjiruar Sætt (Sa'id, Sidon) og
þríbirgji (Tripolis), og urðu frá að hverfa við
allmikið manntjón; enn siðan settust þeirumBei-
rut (er forðura hjet Berylos), og höfðu nær
unnið hana, er borgarmenn feíngu hjálparlið frá
Egjiptalandi. J>ví þegar er Ali jarl varð vísari
um ófriðinn, sendi hann her á skjipum til Sir-
lands, og voru þau skjip komin heím aptur til
Alegsandursborgar, þegar floti Breta og Austur-
rikjismanna kom til Sirlandsstranda. Uppreíst-
arinenn vantaði bæði góð samtök og góða firirliða,
og urðu því að bera lægra hlut, og varð upphlaup-
ið bælt niður uin stund. Enn «). dag septem-
bers kom skjipafloti Breta og Austurríkjismanna
til Sirlands; var lieriið soldáns flutt þángað sjó-
leiðis, og bráðum rjeðust bandamenn til uppgaungu,
og settu herbúðir sínar við Dschunieh, enn skjipa-
floti þeírra vann hvurja borg við ströndina á fætur
annarri. Grciddist nú bandamönnum skjótt vegur
til ”Maróníta”. Buðu Bretar hvurjum að koma,
er vildi, og þiggja vopn og allan herbúnað, og
við aðalkjirkjuna Jpegar i firstu kristni, og haía siban
haldið til á Libanonsfjoltum. |>elr eru kjenndir við.
mtinklifi hins helga Maros.