Skírnir - 01.01.1841, Blaðsíða 33

35
mjög óltast, aS ófriSur mnndi hcfjast milli fieirra
og Frakka, [)ó hafa flestir [)eír, er mest kveður
aö í málstofum Breta, heldur ráÖið tii friðar.
Frá Rússum.
[)aÖ var sagt íSkjírni í firra, aÖRússum varÖ
iítiÖ á gjeíngt viÖ Sirkasíumenn, og herför [)eírra
til Kjíva (Chiwa) mistókst meÖ öllu, eíukum vegna
snjóa ogillviðris. Lönd þan, er rússakjeisari liefir
ifir aö ráÖa, eru slíkt fjarskalegt flæmi, og víða
hvar so mjög óræktuö, afe varla mundi veíta af
heilli öld, til að koina þeún í líkuu blóina, og flest
lönd nú eru í hjer í Norðurálfu, [)ó stjórnendurnir
legði á [>að alla stund. [>ar að aukji eru þjóðir
[>ær, er lönd [)essi biggja, margar hvurjar so
skammt komnar í allskonar menntan, að varla
mundi veíta af líkum tíma, til [)ess pær næði
slíkum framförura, sem flestar [)jóðir Norðurálf-
unnar liafa tekjið. [>að mætti [>vi sinast, sein
rússakjcisari hefði nóg að gjöra, [)ó ekkji reíndi
liann til að brjóta undir sig enn fleíri [ijöðir.
Aptur verður [>ví ekkji móti mælt, að [)að væri
Itússum hagnaður, ef þeír hefði greíðari götu
lianda verslan sinni suöur til Persalands og Ind-
lauds, enn nú hafa [>eir. £nn [>að er eingin gjild
ástæða til að skjerfca frelsi nokkurrar [>jófear, að
áþján heunar kjinui að vera annarri til hagnaðar.
[>essvegna helir og rússakjeisari gjefið bæði Kjív-
verjum og Sirkasiumönnum ráu þeírra að sök.
Enn þegar Rússar voru komnir að raun um, að
ekkji var hægðarleíkur að brjóta undir sig Kjíva,
tók kjeísariiin [»ví feiginsamliga, er kouúngur
3-