Skírnir - 17.06.1911, Side 124

220
Jón Sigurðsson sem stjórnmálamaður.
heyranda hljóði og tók Jón Sigurðsson það fram, að það
mundi »vera skýlaus vilji allrar þjóðarinnar«. Þetta tók
konungsfulltrúi mjög óstint upp og sagði, að hér væri
ekki um neinn þjóðarvilja að ræða, hér væri einungis
spurn um vilja einvaldskonungsins. Þetta sýnir þó lítið
sé frjálslyndið í þá tíð. Á þinginu 1849 voru dyrnar
orðalaust opnaðar, og þar með var því máli lokið.
Á þingi 1847 bar Jón Sigurðsson upp bænarskrá um,
aðíslenzki texti laganna væri staðfestur með und-
irskrift konungs, því alt þangað til var það tízka og hafði
þá lengi verið, að lögin voru gefin á dönsku eingöngu,
en þýðing þeirra á íslenzku prentuð við hliðina, en sú
þýðing hafði ekkert gildi; það var danski textinn einn,
sem var gildandi, og eftir honum var farið, ef ósamhljóðan
var á milli textanna, sem oft kom fyrir, því íslenzka þýð-
ingin var mjög óvönduð. Frá nýjári 1847 hafði cancelliið
tekið upp nýjan sið, að prenta danska textann allan fyrst
með undirskrift konungs og stjórnarráðsins, svo þar eftir
íslenzka textann sem »útlegging hins framanritaða frum-
texta«; átti þetta að sýna enn ljósar yíirburði danska
textans yfir islenzku þýðinguna.
Þingmenn, hinir konungkjörnu líka, tóku mjög vel í
þessa tillögu og samþyktu því nær i einu hljóði að fara
þess á leit, að íslenzki texti laganna ásamt danska text-
anum yrði eftirleiðis staðfestur af konungi. Það hefði nú
mátt virðast að svo eðlileg krafa sem þessi, að lög þau
sem íslendingar áttu að hegða sér eftir, væru gefin þeirn
á íslenzku, yrði tekin til greina; einkum mátti búast við
því af Dönum, sem sjálfum var mjög ant um, að dönsk
tunga og danskt þjóðerni héldist við í Slésvík, sem frá
fornu var danskt land. Það var öll von þó menn væntu
þess, að Danir mundu virða svo þjóðerni Islendinga að
veita þeim þessa sjálfsögðu bæn, og það eigi síður, þar
sem Kristján konungur áttundi hafði sýnt, að honum var
ant um réttindi íslenzkrar tungu. Og eigi mátti síður
vænta þessa, er frjálslynd stjórn komst á í Danmörku
1848 og frjáls stjórnarskipun. En þessar vonir brugðust með