Alþýðublaðið - 14.06.1964, Blaðsíða 2

Bltstjðrar: Gylfl Gröndal (áb.) og Bcnedlkt Gröndal. - Fréttastjórl:
Aml Gunnarsson. — Ritstjómarfulltrúl: Eiður Guðnason. — Símar:
14900-14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við
Hverfisgötu, Reykjavik. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. — Áskriftargjald
tr. 80.00. — í lausasölu kr. 5.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Framhald af forsíðu
Framhald af 1. síðu.
Umferðarnefnd er starfandi á vegum Reykja-
iríkurborgar. Nefndin hefur starfað um nokkur ár,
en úrbötatillögur hénnar <eru þó ekki í samræmi
við lengd starfstímans. Þær ieru fáar og ekki allar
: anerkilegar. Fyrir nokkrum árum mælti nefndin
tmeð, að umferðarljós yrðu sett á ýmis gatnamót
i borginni. Farið hefur verið að tillögum nefndar-
innar um aðeins ein gatnamót. Svo virðist, sem
sá aðili, er framkvæma á tilllögur nefndarinnar,
hafi sofnað á verðinum, að minnsta kosti hafa ekki
ifengizt svör við ítrekuðum spurningum Alþýðu-
folaðsins um þetta mál.
Þótt umferðarljós séu góð, leysa þau engan
veginn allan þann vanda, sem nú steðjar að í þess-
'um efnum. Þörfin á úrbótum er alls staðar knýj-
andi, og varla nauðsynlegt að tiltaká einstök dæmi
Það fer ekki milli mála, að stórátaka er nú þörf
ó þessum vettvangi. Yfirvöld verða að láta til
skarar skríða og hrista af sér slenið. Það er þeirra
að hafa frumkvæðið í þessum efnum.
Herða þarf að mun viðurlög við ýmsum brot-
um á umferðarlögum. Taka mætti upp þann sið,
©ð birta nöfn þeirra, sem teknir eru fyrir ítrekuð
ölvunarbrot í akstri. Nafnbirting mun að líkind-
um reynast áhrifameiri refsing en sekt og öku-
leyfissvipting.
Herða þarf -eftiirlit með fótgangandi vegfar-
lendum og beita þá sektum jafnt sem ökumenn
fyrir brot á reglum.
Fyrst og fremst þarf þó að breyta almennings-
ólitinu gagnvart umferðinni og kenna ungum sem
öldnum að lifa í sambýli við umferðina.
Þetta verður ekki gert nema yfirvöld og al-
onenningur táki höndum saman til að stemma stiigu
1 við óheiHaþröuninni. Yfirvöld borgarinnar eiga
að láta meira að sér kveða en þau hafa gert í þess-
um málum, því nú er flotið sofandi að feigðarósi.
Reykvikingar og ra-unar landsmenn alliir eiga
kröfu á því að betur sé haldið á þessum málum
<en til þessa hefur verið gert, og er nú ekki seinna
vænta að táka til höndum, áður en í algjört óefni
er komið.
Síldarstúlkur Síldarstúlkur
Viljum ráða síldarstúlkur til Siglufjarðar. — Gott hús-
næði. Getum útvegað söltunarpláss á Seyðisfirði eftir
að söltun lýkur á Siglufirði. — Fríar ferðir og húsnæði
og kauptrygging.
Upplýsingar gefnar að Ilvammsgerði 6 Reykjavík.
Sími 32186.
Haraldur Böðvarsson & Co.
Akranesi.
Jj 14. júní 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
NÚ
RETTI
TÍMI
TIL AÐ MALA
Hver viii ekki hafa hús sitt fagurt og vistiegt? Fagurt H’eimili
veitir yndi og unað bæði þeim, sem þar búa og gestum, sem
að garði bera. Litavai er auðveit ef þér notið Polytex plast-
málningu, því þar er úr nógu að veija/og allir þekkja hinn
djúpa og milda blæ. Polytex er sterk, endingargóð og auð-
veld í notkun. » •
HAGNAÐARGREIÐSLUR
33% DAGVINNUKAUPS
Reykjavík,'12. júní — HP
„Vifi höldum hagnaðargreiðslu-
fyrirkomulaginu enn og gctum
ekki hugsað okkur að breyta tii,
— og ég lield, að þeir, sem vinna
hjá okkur, séu á sömu skoðun“,
sagði Sveinbjörn Jónsson, fram-
kvæmdastjóri Ofnasmiðiiunnar,
þegar hlaðið átti tal við hann um
bónusrgreiðslufyrilítomulagið I
dag.
Ofnasmiöjan tók upp bónus-
greiðslufyrirkomulag, sem þar hef
ur reyndar verið kallað hagnaðar
greiðslur, árið 1954. Byrjað var á
því að leggja niður 6 tíma yfir-
vinnu og greiða tilsvarandi upph.
sem premíu að því tilskildu, að
starfsmenn fyrirtækisins skilúðu
ákveðnum lámarksafköstum. Við
þetta jókst framleiðslan fljótt svo
að hver máður fékk að meðaltali
um 150 kr. aukareiðslu á viku
fram yfir það, sem þeir höfðu á
viku með yfirvinnureiðslunum.
Samtímis jókst ofnaframleiðsla
fyrirtækisins um nálægt 35%
frá því, sem áður var. — Árið
1958 reyndust báðar liagnaðar
greiðslumar nema 26% af samn
ingsbundnu dagkaupi til jafnað-
ar. Ef framleiðslan gengur sam-
kvæmt áætlun, fá allir premíii,
sem svarar sex yfirvinnutímum
vikulega, en síðan aukagreiðslu,
sem kölluð er einingargreiðsla i
ofanálag eftir því, hvernig fram
leiðslan hefur gengið, og má geta
þess t.d.i að hún getur numið frá
2—8 kr. á klukkustunti.
Hagnaðargreiðsumar eru ekici
greíddar fyrir vanræktar vinnu^
stundir eða veikindadaga, en að
ósk starfsmanna sjálfra hafa hagn
aðargreiðslurnar jafnan verið hin
ar sömu til þeirra allra, þó að
grunnkaup sé mismunandi eftir
störfum, starfsaldri o.fl.
Arið 1962 komst þetta sama
greiðslufyrirkomulag á í öllumt
þremur deildum Ofnasmiðjunnar,
— í sama grundval'arformi. Það
ár nám,u hagnaðargreiðslurnar rélt
um 30% af föstu dagvinnukaupi,
cn í fyrra námu þær á sama hátt
um 33% þrátt fyrir desemberverk
fallið. Um hagnað fyrirtækisins af
þessú sagði Sveinbjörn að lokum:
„Við vitum, að við fáum meiri
framleiðslu frá jafnmörgum mönn
um og áður. fjárfesting við aukið
húspláss og vélar sparast, trygg-
ingar og áhætta minnkar o.fl. o.fl.
Hagnaðargreiðslurnar hafa orð-
ið án þess, að varan hafi hækkað
um einn eyri nema síður sé þeirra
vegna, og er því bersýni’egt, að
kauphækkunin hefur ekki aukið
verðbólguna, nema siður sé.“