Alþýðublaðið - 14.06.1964, Blaðsíða 15

svo hún þyrfti ekki að styðjast
við eintómar ágizkanir.
Hún fölnaði. — En hvað þetta
1 er óhuenanlegt. Peter. Þetta er
nákvæmlpga bað sama og ég sá.
Svo flýtti bún sér að bæta við:
— Var Wessler á sviðinu. þegar
þetta skeði? Hvernig tók hann
~ þessu?
Ég svaraði. að það væri allt í
lagi með hann.
Lenz virti Theo sföðugt fyrir
sér. — Os bér emð alveg viss-
ar um, að bað var konuandlit,
scm þér sánð f sneglinum, ung-
frú Ffoulkes?
— Jú. aivee viss. Andi.itið var
afmyndað af kvnlnm. en ég gat
ekki séð hárið hví hún beygði
höfuðið svo mikið aftur. En af
klæðaburðinnrn að dæma, er ég
viss um. að betta var kona. Hún
var með eitthvað brúnt um háls-
inn. í>að leit út. fvrir að vera loð
kápukragi — úr liósbrúnu skinni.
' Theo stóð á feét.ur og tók að
ganga um gólf. — Ég verð að
komast til botns í bessu, áður en
ég fer heim. Peter. Ég trúi ekki
á drauga eða hpss konar vitleysu.
Én ég hef brotið heilann mjög
um þetta.Fyrir framan spegil-
inn stendur klæðaskánur með for
hengi. Ef eirrhver hefur falið sig
þar, en ekki dregið forliengið al-
veg fyrir, getur maður aðeins
séð andlit viðkómanda. Og þann-
ig held ég, að þetta hafi verið.
Þetta var jú miög skynsamleg
skýring. Ef einhver hafði falið
• sig þar, var mjög auðvelt fyrir
þann hinn sama að læðast út,
áður en við Gerald komum upp.
Það skýrði einnig. af hverju Ijós-
ið hafði verið slökkt. þó að Theo
hefði skilið það eftir logandi.
— En jafnvel þó að það sé
skýringin, sagði Theo, hvers
vegna í óskönunum hefur ein-
hvern langað til að hræða mig?
— Þú hefur auðvitað ekki.ver-
ið annað en aukaleikari í upp-
færslunni, kiáninn þinn, sagði
íris, sem kom nú inn með te á
bakka. — Ef dr. Lenz skjátlazt,
og það er í rauninni einhver,
sem hefur sett þetta á svið, þá
hefur meiningin auðvitað verið
sú, að hræða Cromstoek. Eins og
ég sagði við Peter áðan, þá er
, ég viss um. að bað er þessi ógeð-
felldi húsvörður. sem á sök á öllu
. saman-----hann hefúr auðvitað
viljað hefna sín vegna þessa með
ungu konuna s<na. eða eitthvað í
þá áttina. Hvað viltu marga syk
urmola?
ið að ráðum dr. Lenz og'hætt
öllum tilraunum til að draga
stórkostlegar ályktanir í þessu
máli. Tilhugsunin um eitthvað
djöfullegt hermdarverk á Wessl-
er, sem var burðarás leikritsins,
var of ógnvekjandi.
— Reyndu nú að vera skyn-
söm, sagði ég. -— Hvern gæti
langað til að hræða Wessler?
— Það skal ég segja þér, Theo
nam staðar fyrir framan mig með
hendur í vösum. Hún líktist helzt
fangav.erði í kvennafangeísi. —
Mirabella! Hún hefur verið and-
styggileg við Wessler frá fyrsta
degi. Henni er skrattans sama þö
hann hafi orðið fyrir hræðilegu
samt okkur hinum. Og hvers
vegna í ósköpunum skyldi hún
gera nokkuð svona brjálæðis-
legt?
16
— Það veit ég ekki. Ég veit
jú ekkert. Ég veit það eitt, að
ef það er í raun og veru ein-
hver, sem vill gera Wessler illt,
þá skal ég vera manneskja til
að-koma í veg fyrir það. Nú blóð
roðnaði hún, og tók upp tözkuna
sína. — Jæja, sagði hún beizk-
lega. — Nú er ég búin að gera
mig að algjöru fífli, svo að nú
er líklega bezt fyrir mig að fara.
Hún brosti feimnislega til dr.
Lpnz, kinkaði kolli til írisar og
gekk til dyra. En áður en hún
næði að komast út, fékk hún
hræðilega hóstakviðu. Hún stóð
grafkyrr og þrýsti höndimum að
hálsi sér. — Fjandinn sjálfur,
sagði hún svo. — Getið þér ekki
gefið mér eitthvað við þessum
andstyggilega hósta, dr. Lenz?
Eða er það kannske eitthvað, sem
lieyrir ekki undir yðar sérgrein?
Lenz tók fram penna og pappír
og skrifaði fyrir hana lyfseðil.
lega leit hún beint framan í mig
með hinum skæru, rólyndislegu
augum sínum. — Ég skammast
mín vegna hegðunar minnar. Það
var andstyggilegt af mér að ráð-
ast svona að Mirabellu.
Skoðum og stillum bflana
Fljótt og vel.
BÍIASKOÐUN
Skúlapotu 32. Simi 13-100.
fi
RYÐVORN
— Hugsaðu ekki meira um það.
Hún brosti einkennilega. —
Guð, hvað mér tekst alltaf að
flækja mig inn í allt mögulegt,
Peter. Og ég sem sór, að það
skyldi verða í síðasta sinn . . .
SÆNGUR
Endumýjum gömlu sænguraar
Seljum dún- og fiðurheld v«r
NÝJA FH>URHREINS*J NIN
Hverfisgötu 57A. Síml 18T3Í8
Grensásveg 18, sími 1-99-45
Ryðverjum bflana me8 :
Tectyl.
DD

f/fri't '/%'
S*Gl£2.
'írrhr
Einangrunargíer
Framleitt einungis úr ðrvala
rlert. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
KorkiÖjan h.f.
siysi, og að maður þess vegna
verður að taka dálítið tillit til
hans. Hún var bálreið, þegar
hann tók bezta búningsklefann.
Ég þori að veðja, að það er hún,
sem hefur fundið upp á einhverj-
um viðbjóðslegum brögðum til að
fæla hann í burtu, og það er
aðeins fyrir tilviljun að Crom-
stoek lenti í þessu.
Ég varð forviða yfir hinu nið-
urbælda hatri í rödd hennar.
Theo var einhver sú gæflyndasta
manneskja, sem maður gat hugs-
að sér. Mig hefði aldrei getað
drevmt um, að hún bæri slíkar
tilfinningar í brjósti til Mira-
bellu.
— Ég er vanur að ráðleggja
codein við hósta, ungfrú Ffoulk-
es, sagði hann. — Og haö fæst að
eins gegn lyfseðli. Hann strauk
hökutoppinn. — En þér megið
ekki taka of mikið af því, þetta
er hættulegt lyf.
tOP»riáhl r.t.B. B0« U woptmm.g«l< É&íWVÍW,'-1
■— Kæra Theo, sagði ég þolin-
móður. — Nú gengur þú of langt.
Mirabella var alls ekki stödd i
leikhúsinu, begar þú varðst fyrir
sýninni. Og þegar Cromstock sá
þetta, þá var liún á sviðinu á-
— Jæja, þetta er kannske eit-
ur? Theo stakk lyfseðlinum í
töskuna sína. — Ástarþakkir. Nú
get ég jú reynt codein á vinum
mínum næst, þegar ég fæ löng-
un til að eitra fyrir þá. Góða
nótt, kæru börn. Sofið þið vel.
Ég fylgdi henni til dyra.
— Vertu nú ekki að velta þessu
of mikið fyrir þér, sagði ég. —
Viðhorf okkar til bessa máls
verða áreiðanlega önnur og betri
á morgun.
Hún svaraði ekki. Hún fitlaði
við hurðarhúninn með löngum,
fallega löguðum fingrum. Skyndi
'i}\ _____
wuwio .(yw.gpT'
__Þeir skrifa héraa eitthvað um eftirlaun
ars gamall, pabbi?
TF- 5óa\í
„ Hvað ert þú anitt
— Þrjá sagði Theo. Hun tók
hollann, svalg teið í einum sopa
og skellii svo bollanum aftur á
undirskálina. — Ég — ég held
líka, að það hafi verið elnhver,
sem vildi hræða Cromstock. En
ég get ekki almennilega komið
þessu heim og samnn. Þetta skeði
jú í búningsklefa Wesslers, ekki
satt? Ef að húsvörðurinn, eða ein
hver annar hefur viljað setja
þetta á svið fvrir Cromstock,
hvernig gát hsnn þá vitað, að
Cromstock kæmi einmitt inn í
þann klefa? Hún roðnaði sk.vndi
lega. — Mér finnst einhvern veg
inn, að þessu hafi aðeins verið
stefnt gegn einum manni —
Wessler.
j Ég óskaði, að við hefðum far-
ÓU reynir að bæ.tá gratið, þar sem loftið
lekur út- Til Þess notar fiánn heftiplástur
úr sjúkfakassanum.
__ Samkvæmt straumum og vindátt ættl
báturinn að vera einhvers staðar hér núna.
Það er samt ekkert á því að byggja, hann
gæti í rauninni verið hvar sem er á þessu
svæðL
- Hvað sögðu þeir í flugbjörffunarsveit-
inni? Þetta verður allt í lagi. Ég hlustaði
á þig í símanum, Stebbi, og eí bátúrinB
sekkur, þá er lífi mínu lokið.
ALÞÝÐUBLADIÐ — 14. júní 1964 &T