Alþýðublaðið - 14.06.1964, Blaðsíða 3

Viiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiaiiiiifi i iiiimiiiiiiiiiiiiiiniiiiiin»iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii«ii«n,»i,iiiiiiiiiii,iiiiii,iiii«iiiin'»iiiiniiiiiiii»**,»«niiiimiii*iiiiii» •
MADUR FÆR HLÝ HANDTÖK
Rætt við Anton Sigurðsson, sem
nýlega vann Norðurlandameistara-
titilinn á skákmóti sporvagnastjóra
ÞEGAR við íslendingar send-
um menn til einhverskonar
keppni erlendis, vill að sjálf-
sögðu ganga á ýmsu.
Ef sendimennirnir tapa, ljúk
um við upp einum munni um
að ekki sé vert að senda svodd
an aumingja'lil útlanda, en ef
þeir á hinn bóginn standa sig
vel, ætlum við hreint að rifna
af ánægju og monti.
Nú nýlega var send sveit
manna til keppni á taflmóti
sporvagnastjóra á norðurlönd-
um. Þessi sveit var frá bifreiða
stöðinni Hreyfli, en þetta er í
fimmta sinn sem Hreyfilsmenn
taka þátt í þessu móti, en það
er hald.ð árlega.
Að þessu sinni, sem oftar,
stóðu þeir Hreyfilsmenn sig
með ágætum og hlutu norður
landameistara í einmennings-
keppni. en það var Anton Sig-
urðsson.
Blaðamaður frá Alþýðublað-
inu ótti við hann stutt rabb um
mó ið,- og fer það hér á eftir.
— Eg vil byrja á því að óska
þér til hamingju með frammi-
stöðuna Anton, og bið þig að
segja lesendum Alþýðublaðs-
ins frá mótinu.
— Þakka þér fyrir. Að þessu
sinni var mótið haldið í Malmö
og sá, Spárvagens Schackklub
um mótið. Teflt var eftir Monro
ikerfinu. Eg keppti í fyrsia
flokki, en í þeim flokki voru
26 keppendur. Umferðirnar
voru sjö. Eg var svo heppinn
að ná í fyrsta sætið, fékk 6
vtnninga af sjö mögulegum.
Guðlaugur Guðmundsson varð
fimmti með 4Vá vinning og Þor
valdur Magnússon í 17.—18.
sæti með 3 vinninga.
í öðrum flokki var keppt í
þrem rið’um, a, b, og c riðli.
Fyrstur í a-riðlinum varð
Þórir Davíðsson, með 4M> vinn
ing af 5 mögulegum. í b-riðlin
Texti:
RAGNAR LÁR.
um var Guðbjartur Guðmunds
son fyrstur með 4 vinninga af
5 mögulegum og í c-riðlinum
var Gunnar Guðmundsson
þriðji með 3 vinninga af 5
mögulegum.
í þriðja flokki voru einnig
tefldar 5 umferðir, en þar
varð Steingrímur Aðalsteins-
son í þriðja sæti, með 3 vinn-
inga.
— Hvað er þetta mót haldið
oft?
— Mótið er haldið árlega.
Við sendum keppendur í fyrsta
sinn til mótsins árið 1957, en
þá var það haldið í Finnlandi,
en það var sveitakeppni. Sveita
keppni er haldin annað hvert
ár, en hitt árið er éinmennings
keppni. 1959 sendum við einn
ig sveit til mótsins ,sem þá var
haldið í Kaupmannahöfn. Á
því móti unnum við farandgrip
til eignar, en hann var gefinn
af Volkswagen verksmiðjunum.
Árið 1961 var mótið haldið í
Bergen. 1962 var einmennings
keppni, en þá var mótið haldið
hér í Reykjavík, en þá vann
Þórður Þórðarson mótið. Næsta
einmenningskeppni verður
sennilega haldin í Stokkhólmi,
árið 1966.
— Hver kostar ykkur á þessi
mót, er-endis?
— Við erum styrktir af
Hreyfli að nokkru leyti, en verð
um að kosta okkur sjálfir að
öðru leyti.
— Hvað geturðu sagt mér
fleira af mótinu.
— Móttökurnar voru framúr
skarandi. Við fórum héðan
sunnudaginn 24. maí og kom-
um sama kvöldið til Malmö.
Mótið var sett daginn eftir,
þann 25. og þann dag var tefld
ein umferð. Á þriðjudeginum
voru tefldar tvær umferðir, ein
á miðvikudaginn, tvær á
fimmtudeginum og síðasta um
ferðin var tefld á föstudegin-
um. Á laugardeginum var þátt-
takendum haldið kveðjuhóf, er
var í alla staði hið glæsileg-
asta.
— Hverjir senda sterkustu
keppendur?
— Eg mundi segja að Danir
hefðu á að skipa jafnsterkustu
liði.
— Heldur þú að þá.ttaka af
ykkar hálfu lyfti undir skák-
áhugann meðal bifreiðastjóra?
— Eg er ekki í neinum vafa
um það.
— Voru „kollegarnir“ ekki
ánægðir með ykkur.
— Það he’d ég, að minnsta
kosti fær maður hlý liandtök,
ekki get ég sagt annað.
Ofurlítið tilskrif
til Hermanns Guðmundssonar, sem
mun verða fimmtugur á morgun
— JÆJA, KEMPAN, þá seg-
istu vera orðinn fimmtugur. Það
þarf mikla íþróttamennsku til að
reyna að sannfæra fólk um, að þú
sért kominn þetta til ára þinna,
svo sprækur sem þú ert, vaskur
og viðskotasnar. En þú hefur
löngum íþróttamaður verið og
tungulipur, ef svo ber undir, og
þér verður vafalaust ekki skota-
skuld úr því að látast vera fimm-
tugur, þótt þú hlaupir um sem
þrítugur værir.
Rétt er að taka það fram strax,
að þótt ég kalli þig íþróttamann,
á ég ekki við þá þröngu merk-
ingu, sem vinur okkar Þorsteinn
Einarsson og aðrir íþróttapótin-
tátar leggja í orðið. Þótt þú sért
framkvæmdastjóri ÍSÍ með pomp
og prakt, vissi ég þig aldrei mik-
inn íþróttamann í þeirri merk-
ingu orðsins. (Það hugsa ég, að
Hallsteinn játi líka, svo ég skír-
skoti til annars preláta á íþrótta-
sviðinu).
En mikill íþróttamaður ertu nú
samt, I hinni viðari, fornu merk-
ingu orðsins. Og það máttu vita,
að það er einmitt vegna sumra
íþrótta þinna, að ég hripa þessar
línur til að kasta á þig kveðju á
I fimmtugsafmælinu. Sannleikur-
, inn er nefnilega sá, að við bekkj-
arsystkin þín úr Flensborg eig-
um þessum íþróttum þínum mik-
ið að þakka. Eg er hræddur um,
að skólavera okkar þessa þrjá
j vefur hefði oft og iðulega orðið
j snöggt um leiðinlegri og logn-
| jr’n1i"Ver"idari. ef iþróttamennsVu
þinnar hefði ekki notið við. Við
förum ekki frekar út í þá sálma
hér. þar sem ég geri fastléga ráð
fyrir. að sumum þætti nóg um,
ef ég tæki upp á því að rekia
þær íbróttir allar. En íþróttir
voru þetta nú samt, og þær gerðu
okkur öllum lífið skemmtilegra,
viðburðaríkara og fjörugra á
þeim árum og aldri, þegar sízt
var vanþörf á slíku. Og það er
ég sannfærður um, að ekkert okk-
ar bekkíarsystkina þinna verður
svo gamalt, kalkað eða miður sín,
að það gleymi Hcrmanni Guð-
mundssyni. Slíkt persóna var hann
í skóla — og salt í grautinn.
Eg minntist á tungulipurð áð-
an. Hún var frá upphafi ein af
íþróttum þínum. (Nei, vertu alveg
hægur, þetta er ekki í niðrandi
merkingu sagt.). Þessi íþrótt kom
þér oft að góðum notum, eins
og mælskan síðar, því að ekki
er fyrir það að synja, að það bar '
við, að afleiðingar sumra iþrótta
þinna kæmu þér í klípu. Þá var
gott að geta komið fyrir sig orði
og vera fljótmæltur og snarráð-
ur. Af þessum rótum voru sögur
þínar líka runnar, draugasögur við |
skuggalegar aðstæður, skrýtlur j
um náungann og sjálfan þig, — :
og svo allar hinar sögurnar, sem
við sleppum alveg að nefna. En
þú áttir líka til að grípa til þess-
arar íþróttar þinnar, þegar fé- I
lagar þínir þurftu liðsinnis við, !
en aldrei vissi ég þig beita lienni
til að koma þeim í vanda. Miklu
fremur áttir þú það til að bregða
fyrir þá skildi með íþrótt þinni.
Eg man ekki til, að þú skærist úr
leik á kostnað félaga þinna, og
var þó ekki örgrannt um, að
stundum væri þér vegna iþrótta
þinna kennt um ýmislegt, sem þú
áttir engan hlut að. Vegna þess-
arar góðsemi þinnar og hollustu
HERMANN GUÐMUNDSSON
við okkur félagana, grómleysi í
umgengni og léttleika í dagfari,
hef ég alltaf metið þig mikils og
verið vinur þinn undir niðri, þótt
þeytimennska þín hafi stundum
angrað mig. Og þegar menn hafa
legið þér á hálsi fyrir sumar at-
hafnir þínar, viðbrögð og hátta-
lag, — en slíku verður ekki hjá
komizt, þegar menn rótast um eins
og kastanrassar í sviðs'jósinu ár-
um saman, — þá hef ég oft alveg
ósjálfrátt verið farinn að taka
svari þínu, og stundum meira að
segja hálfvegis gegn vilja mín-
um. Æskukynni okkar færðu mér
nefnilega heim 'sanninn um það
„ Kii /lnntirtin' rfA^íiir*
Á stríðsárunum frétti ég í fjar-
lægt land, að þú hefðir snúizt frá
flokki þínum og látið lausa stöðu,
sem margir sækjast mikið eftir,
vegna þess að þér fannst flokk-
urinn og staðan leggja hömlur á
starf þitt og baráttu fyrir Verka-
mannafélagið Hlíf. Eg þurfti ekki
að láta segja mér þetta tvisvar.
Okkar gömlu kynni vísuðu mér til
vegar, og ég gat strax skilið, að
þú lézt flokk og bæjarstjórn sigla
sinn sjó, þegar félagar þínir í
Hlíf voru annars vegar. Það þurfti
talsverða karlmennsku til, — og
miklu meiri karlmennsku en
margir þeir hafa sýnt, sem fjarg-
viðrazt hafa yfir hringlandahætti
þínum í pólitík. (Og satt að segja
er hann nú töluverður, ef bara
er litið á yfirborðið.). Það er
kölluð dyggð að vera staðfastur
og vanabundinn, en það geturj
líka verið dyggð að höggva á
böndin, ef þau taka að skerast
inn í sannfæringu manns og særi
hana til vandræða.
Hér er þá staður og stund tá
að þakka þér fyrir störfin í þágq
Hlífar í áratugi. Sumum kann að
finnast, að öðrum en mér berj
fremur að færa þér þær þakkin!
En við vitum báðir, að ég va:
hálfvegis alinn upp í Hlíf, og þv:
liefur mér alltaf verið annt unj
það félag. Og þó að þú ættir þinij
þátt í því að flæma mig burt úi
þessu fósturfélagi mínu á sinum
Frh. á 13. síðu.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 14. júní 1964 3