Vísir - 03.12.1963, Blaðsíða 15

V í S I R . Þriðjudagur 3. desember 1963.
/5

.'.'.V.V

i j i r
Ég veit, að ég hefi hreyft
við gömlu sári, en þú veizt að
ég tel það helga skyldu,
að menn komi drengilega fram
við sína. Ég aðvaraði þig á sín-
um tíma, er þú varst ástfanginn
orðinn í móður Angelu, því að
ég vissi hverjar afleiðingarnar
myndu verða. Stöðu þinnar
vegna gaztu ekki átt hana, þar
sem hún var ekki sömu stéttar
og þú. Að minnsta kosti leiztu
svo á sjálfur, en þá áttirðu ekki
að ginna hana til fylgis við þig.
Það var afbrot. Þú fórst ekki
að mínum ráðum. Og Angela
fæddist. Þú manst kannski, að
það var ég, sem fékk þig til að
gangast við barninu og ég gerðr
mér vonir urn, að þú mundir þá
ganga að eiga móður hennar —
gerði mér vonir, að geta beitt
áhrifum mínum til þess, að þú
kvongaðist henni. En það voru
falsvonir. Þú bauðst henni eins
konar ölrnusu — og svo átti
hún að ala upp barn þitt. Hún
var stolt og hafnaði boði þínu
og ég virti hana fyrir það. Hún
sleit sér út fyrir barn sitt og
þitt, unz heilsan þraut — og hún
var grafin á kostnað þess opin-
bera.
V
— Af hverju ertu að minna
mig á þetta, Benjamín, tautaði
Bernier ■— það er hræðilegt.
— Lofaðu mér að tala út. Dag
nokkurn kom barn það, sem ber
nafn þitt og bað þig um hjálp
og vernd. Þú hraktir hana burt.
— Þu veizt, að ég var kvænt-
ur. Og gat ég í rauninni tekið
við lauslátri stúlku.
— Lauslátri? Já, eins og móð I
ir hennar — af því áð hún elsk-
aði þig Angela hafði verið flek-
uð. Og þar varst þú í sök.
- Ég?
— Já, hundrað sinnum já. |
Angela stóð uppi ein, verndar- j
laus. Hún hafði búið í hinni
mestu eymd með móður sinni
veikri, en hún var þín dóttir,
ekki síður en Cecile, sem Var
alin upp við allsnægtir og fékk
allt, sem hún bað um og meira
til. Hún hafði veika aðstöðu,
þegar maður kom inn í líf henn-
ar og taldi henni trú um, að
hann elskaði hana og vildi ganga
að eiga hana. Þú rakst hana á j
dyr. Og Angela ól bam í heim-
inn — og ól það upp af eigin
ramleik án þess að gefa því ann-
að nafn en sitt, af því að flag-
arinn neitaði henni um sitt. Hún
helgaði líf sitt þessu barni. Hún
varð undantekningin frá regl-
unni. Vanalega sígur áfram á ó-
gæfuhlið fyrir stúlkum, sem
verða fyrir þessu, en hún lifði
heiðarlegu lífi og vann af mikl-
um dugnaði. Hún sýndi, að hún
hafði ekki átt það skilið, að vera
rekin á dyr í fyrirlitningu.
— Og nú ertu auðugur — og 1
að verða gamall, eins og þú sagð ;
ir áðan. Hve mikinn hluta þess j
ætlarðu að ánafna dóttur þinni? í
— Ekki neitt, sagði Bernier j
þurrlega.
— Ég trúi þessu ekki.
— Það er nú samt |svo, —
ég ætla ekkert fyrir hana að
gera.
— Eftir 16 ár flögrar ekki að
þér að fyrirgefa henni víxlspor
sitt.
— Hefði Angela hegðað sér
heiðarlega hefði ég verið þess
minnugur að ég er faðir hennar.
En með skömm sinni rauf hún
það band, sem batt okkur sam-
an. Ég viðurkenni hana ekki
sem dóttur mína.
'-J- Það er fyrirlitlegt og órétt-
látt. Þú varst búinn að viður-
kenna hana og hún gat gert
sínar kröfujt—g^pr^n. Ef
hún neytti réttar síns ao lögum
gæti hún neytt þig til þess að
hjálpa sér og haft truflandi áhrif
í lífi þínu. Hve margir mundu
ekki gera það í hennar sporum?
Hún gerði það ékki og kom
þannig fram af mikilli tillits-
semi.
— Ég hefði tekið hana að mér,
ef hún eftir dauða móður sinn-
ar hefði sýnt, að hún var þess
verð.
— Þetta er hræðilegt, Jacques.
Ég held, að hjarta þitt sé úr
steini
— Við skulum ekki ræða
þetta frekar, sagði Bernier í höst
ugum tón.
En Leroyer greip í hönd síns
gamla vinar.
— Ég finn mig knúðan til þess
að tala máli Angelu. Ég hefi
dregið það í mörg ár, en nú bið
ég þig að gera það, sem rétt
er. Ég víl, að þú þurfir ekki að
hafa samvizkubit í ellinni.
Hann hélt áfram að tala máli 1
Angelu og Bernier ætlaði að
rjúka burt, en Leroyer greip í
hann og neyddi hann til að setj-
ast aftur, því að hann sá, að
hann var farinn að linast.
Hvernig hefirðu ráðstafað pen
ingunum til bráðabirgða? spurði
hann.
— Ég fól bankastjóra mínum
í Marseille 1.250.000 til varð-
veizlu.
— Hvað heitir hann?
— David Bontemps.
— Hann er heiðarlegur maður
sem veitir öruggri stofnun for-
stöðu. Vextir?
— Fimm af hundraði.
— Nú, það verða 60 þúsund
á ári.
— Já, fyrir 250 þús. ætla ég
að kaupa hús og búa þar vel um
okkur.
— Þig og Cecile, vitanlega. Þú
ræður yfir höfuðstól upp á
1.200.000 franka, og það fé
sem ég ávaxtaði fyrir þig nemur
120.000 frönkum. Þú hefir þann-
ig árlega tekjur upp á 66.000
franka.
— Ég ætla að gefa Cecile
500.000 franka í heimamund.
— Þá verða eftir 820.000
frankar, sem er mikil eign fyrir
mann, sem ekki gerir miklar
kröfur til lífsins. Gætirðu nú
elíki íáll.izt:&,<aS láta Gecilie‘^—?
ÍCemur ekki til mála/ áð ég
fari að rýja mig inn að skyrtunni
hennar vegna.
— Einhvern tíma verður þú
að deyja sem aðrir menn — og
Angela á rétt til 1/3 af eignum
þínum.
— Ég get búið svo um hnút-
ana, að hún fái ekki grænar
eyri.
— Það gerir þú ekki Jaques,
það væri skammarlegt. Þú ættir
að gera erfðaskrá og ætla ó-
skilgetinni dóttur þinni hluta af
eignum þínum.
Bernier hneigði höfuð og vin-
ur hans hélt áfram:
t
— Ef til vill væri betra, að
láta Angelu fá vexti af ákveð-
inni upphæð, og dótturina höfuð
stólinn þegar móðirin deyr. Það
væri fallega gert af þér. Minnztu
þess, að móðir hennar var ást-
mær þín, og að Angela er þitt
barn. Þótt þú sért búinn að
gleyma því þúsund sinnum
muntu ekki gleyma því oftar.
7116
Eltu þennan hund. Hann hefur
ekki borgað blaðið í síðustu 3
skiptin.
Nú gerirðu gott úr öllu. Ég veit
þþ gerir, það, sem rétt er. —
% veit, að þú vilt ekki; þegar
Cecile einhvern tíma giftist, að
þú þurfir að hlýða á rötid sam-
vizku þinnar segja: Hún fékk
allt, en hin dóttir þín ekkert.
Jacques Bernier var orðinn
hrærður og Leroyer sá, að tár
féllu á handarbak hans.
— Hve glaður ég er, sagði
Leroyer. Nú veit ég, að þú hefir
skilið mig.
— Þú hefir víst rétt fyrir þér.
Ég hefi ekki komið drengilega
fram, en nú ætla ég að gera
gott úr öllu. Viltu gera uppkast
að erfðaskrá?
— Viltu að ég geri það strax?,
spurði Leroyer glaður.
— Já, já.
— Auðvitað rétt, við skulum
ganga frá þessu nú, enginn veit
hvað morgundagurinn ber í
skauti sínu. Ég skal gera þetta
— og þú þarft ekki annað en
láta taka afrit af því.
— Þú verður að ganga þann-
ig frá því, að ekki geti komið
til ágreinings milli erfingjanna.
Hjúkrunarkonan berst um á
hæl og hnakka. Slepptu mér, hróp
ar hún, ég kom hingað til þess að
vinna, en ekki til þess að sitja
og bíða eftir meiri birgðum. —
——iMHmMwm iTmTir:n1 •satr<»v~
^ssmMHetammJsu^-r-,-
Slepptu mér, segi ég. En Tarzan
hlustar ekki á hana, heldur stikar
af stað. Og þár sem hann heldur
í handlegg hennar, þá á hún ekki
um annað að velja en að fylgja
eftir. Hún er falleg, segir Medu
brosandi, en það er bezt fyrir
hana að gera Tarzan ekki reiðan.
Ég skipaði þér að koma hingað
og láta þessa Púnóa vera, segir
Tarzan við Naomi. Vertu nú góð
stúlka, og vertu kyrr í tjaldi þínu,
þangað tii ég segi þér að koma út.
BUVELA
SALAN
■1715
Það hefur ýmis vandamál í för
með sér að búa í háhýsi
v/Miklatorg
Sími 23T 36
LAUGAVEGI 90-02
Seljum í dag Landrover-
diesel árgerð 1962.
B'.'a- og
búvélasalan
FÖLKSBÍLAR:
Chevroiet Impala ’6ú, ekin að-
eins 40 þús. km.
Merredes Benz ’55 — ’61, 180,
190 og 220.
Fiat 1800 ’60
Opel Kapitan '60
Voikswagen ‘55 —’62
Taunus 12 m og 17 m ’59 — ’63.
Taunus 17 m station ’62.
VÖRUBÍLAR:
Mercedes Benz '60 — '63
Volvo '61 5 tonns-
Bedford ’61 —’63
Skandiallabis ’60
Volvo ’62 9 tonna
Qievrole* '59
Jeppar > ”'ea; nar.
Jeppakerrur.
Dráttarvélar af öllum tegund-
um og aðrar búvéiar.
f- og
búvélasalan
vid Miklatorg
ÍWntun
prentsmiöja 6, gúmmistlmplagerí
Elnholtl 2 - Slml 20960
Særuúlpur
kr. 998,00