Vísir - 11.08.1966, Blaðsíða 3

VÍSIR . Fijnmtudagur 11. ágúst 1966.
e

Það er gaman í Reykjadaí
„Mér þykir mest gaman aö
synda“, sagði einn — „mér þyk
ir mest gaman að leika á blokk
flautu“, sagði annar og þegar
sá þriðji sagði að það væri allt
skemmtilegt í Reykiadal voru
hinir honum sammála.
Já, það er gaman í Reykjadal
í Mosfellssveit, um það var
Myndsjáin ekki í neinum vafa
er hana bar að garði einn góð
viörisdag í vikunni. Þar voru
fyrir rúmlega 40 böm á aldrin
um 4-12 ára og voru mörg að
synda í lauginni en önnur
hlupu um á túninu og léku sér
Þau hlupu um, þótt mörg hver
bæri ekki hratt yfir, því að þeim
Það er leikur að læra...“ hljómaði hástöfum frá kómum í Reykjadal og léku fjögur börn undir á blokkflautur og meíod'iku en söng-
kennarinn Sigursveinr D. Kristinsson stjómaði.
er það öllum sameiginlegt, aö
þau eru meira eöa minna lömuö
eða bækluð, ýmist frá fæðingu
eða af vöidum sjúkdóma og
slysa.
Styrktarfélag lamaðra og
fatlaðra rekur þetta sumardval-
arheimili, sem jafnframt er þjálf
unarstöð, af miklum dugnaði og
em fjögur ár síðan það tók til
starfa en áður hafði félagið haft
böm í sumardvöl annars staöar
um fjögurra ára skeið. Er mein
ingin að þama geti orðið heils
árs dvalarstaður fyrir bömin,
þar sem þau hljóti kennslu og
geti stundað reglulegar þjálfun
aræfingar hjá sérmenntuðu
fólki. Úr þvi getur ekki orðið
að sinni og háir þar fjárskortur.
Sundlaugin, sem byggð hefur
verið í Reykjadal er aðalatriðið
í þjálfun bamanna. Þar var mik
ið buslað og ákafinn var mikill.
„Sjáið mig — sjáið mig“
hrópuöu bömin hvert í kapp við
annað því að öll vildu sýna hve
dugleg þau væru orðin og sund
kennarinn Friðrik Jónasson
sagði að bað væri ótrúlegt hve
miklnn dugnað og viljastyrk
mörg mikið lömuð börn sýndu,
enda væri árangurinn oft fram
ar björtustu vonum.
Magnea Hjálmarsdóttir for-
stööukona sagði aö dagurinn
byrjaði með morgunverði klukk
an 8 og klukkan 9 hæfist sund
kennslan, sem stæði allan dag
Inn Fara eldri bömin í sund
tvisvar á dag, en þau yngri
einu sinni. Síðan fær hvert bam
Haukur Þórðarson læknir og Asta Viken þjálfar! voru að ræða
hvað gæti valdið því að spelkurnar meiddu unga manninn á milli
þelrra.
Sundið er mikilvægasta atriðið í bjálfun lamaðra og þessi böm stóðu jafnöldrum sínum fyllilega
á sporði í íþróttinni — t. d. var flmm ára hno kki á miðri myndinni orðinn flugsyndur.
þjálfun við sitt hæfi hjá sér-
menntuðum þjálfara en að öðru
leyti líöur dagurinn að mestu
við leik. Eldri börnin hiálpa þó
til við heyskap þegar túnið um
hverfis húsið er heyiað og raka
þau þá og snúa af miklum dugn
aði. Elztu drengimir hafa kom
ið sér upp litlum kofum „bæki
stöðvum“, og una þar marga
stund. Þá læra bau föndur, sjá
kvikmyndir tvisvar í viku og
á mánudögum og fimmtudögum
kemur söngkennarinn, Sigur-
sveinn D. Kristinsson og ómar
þá söngur um Mosfellsdalinn.
Kennir hann einnig á hljóðfæri
og er t.d. blokkflautuleikurinn
mikilvæg æfing fyrir máttlitla
fingur. Læknirinn Haukur Þórð
arson kemur enu sinni í viku og
fylgist með heilsufari barnanna
og framförum.
Á sunnudögum er farið i stutt
ar gönguferðir og síðan er farin
berjaferð og ein heils dags öku
ferð á sumri og er dvölinni lýk
ur í ágústlok er haldinn dans
leikur og dansar þá hver eins
og hann mögulega getur. Síðan
hverfa börnin heim full tilhlökk
unar aö hittast aftur í Reykja-
dal að vetri liönum.
„Bláa Iiðiö“ viö „bækistöðina“ sem piltarnir reistu 'sjálfir, en
„bláa Hðið“, sem ber blá sverð á að baki sér langa sögu og
barðist áður við „ráuða liðið“ sem nú hefur sameinazt „bláa lið-
inu“. Fremstur til vinstri er foringinn, Jón, og við hlið hans
Sturla yfirnjósnari. Uppi á þakl eru Viöar, sem gengur næstur
foringjanum, Sigurður fánavörður, Ólafur, Arinbjöm (stendur)
og Griffith.