Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2002, Page 12

12
Menning
Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar íslands
síðastliðiö fóstudagskvöld sungu hvorki meira
né minna en þrir íslenskir söngvarar með
hljómsveitinni: Ólafur Kjartan Sigurðarson
barítonsöngvari og tenóramir Jón Rúnar Ara-
son og Jóhann Friðgeir Valdimarsson.
Hljómsveitin lék eins og tíðkast á svona óp-
eruaríutónleikum bæði forleiki og millispU.
Tónleikarnir hófust á alltof hröðum forleiknum
að Carmen eftir Bizet. Paul McGrath hljóm-
sveitarstjóra tókst ekki að fá hljómsveitina td
að setja nóga sveiflu í tónlistina og úr varð eins
konar flýtimeðferð. Forleikur Wagners að
Tannháuser er hreint yndisleg tónlist og um
æðar streymdi tilhlökkun vegna þess tækifæris
á Listahátíð að sjá HoUendinginn fljúgandi.
Stjómunin var þó aftur fullferköntuð ef svo má
segja. MiUispUið úr CavaUeria Rusticana kom
ágætlega út og ekki grunlaust um að hljóm-
sveitarmeðlimir hafi þar sjálfir átt frumkvæðið
að góðri túlkun, nánast þrátt fyrir stjórnunina.
Samvinna var meiri og árangur góður í flutn-
ingi á mUlispUi úr Manon Lescaut og gaman að
vera minntur á hvað óperutónlistin getur verið
rík af tilfinningum þó að hún sé tekin úr sam-
hengi verkanna og flutt við konsertaðstæður.
Annað gUdir auðvitað um ariumar því text-
inn setur hlustendur í önnur spor en gagnvart
hljóöfæratónlistinni. Samanlagt sungu söngv-
aramir þrir ellefu aríur og dúetta og eru þá
aukalög ekki meðtalin. í efnisskránni var að
fmna góða skýringartexta með hverju atriði og
er slíkt alger nauðsyn.
Söngurinn þetta kvöld var mikU veisla fyrir
eymn. Raddir þeirra þriggja eru aUar hljóm-
miklar og áferðarfaUegar. Birtu- og litamunur á
röddum tenóranna er þó skemmtUega mikiU.
Ólafur Kjartan bæði kemur fram og syngur af
miklu öryggi og yflrvegun. Alþýðleg kvöld-
lokka kvennaflagarans mikla, Deh vieni aUa
flnestra, úr Don Giovanni eftir Mozart er flutt
með mandólínleik sem Ólafur leysti líka prýði-
lega af hendi og var vel fagnað í lokin. Arían
sem hann flutti úr Onegin eftir Tsjajkovskí er
kannski ekki sérstakt glansnúmer og ekki
bætti flatur flutningur hljómsveitarinnar úr.
Það er lítið hægt að gera í slíkri stöðu annað en
að ljúka þessu af og það gerði Ólafur. Ótrúlega
leiðinlegur dúett eftir meistara Verdi úr Don
Carlos var síðasta verkefni fyrir hlé og söngur
Glæstir vormenn íslands
Söngur þeirra var veisla fyrir eyrun
Ólafur Kjartan Siguröarson, Jóhann Friögeir Valdimarsson og Jón Rúnar Arason.
þeirra Ólafs og Jóhanns ekki nógu vel sam-
stiUtur í tóni.
Eftir hlé söng svo Ólafur aríuna 0 du, mein
holder Abendstem úr Tannhauser og skUaði
mjög góðri túikun. Röddin var aðeins klemmd
á efstu tónum en þeim mun faUegri aðeins neð-
ar á tónsviðinu. Dúett Ólafs og Jóns Rúnars
gekk vel, raddir þeirra blandast af einhverjum
ástæðum betur saman.
Jóhann Friðgeir hefur ekki bara einstaka
rödd heldur lika ríka hæfUeika í túlkun. Auk
þess er flutningur hans sjálfstætt unninn og
var tU dæmis arían E lucevan le steUe úr Toscu
eftir Puccini hrynrænt skýrari en oft má heyra
og gæddi það hana nýju lífi. Undurhrífandi
túlkun hans á harmi Canios í aríunni Vesti la
giubba úr Pagliacci eftir LeoncavaUo var ein-
stök. Þeir voru örugglega margir votir augna-
hvarmamir þegar hann hafði lokiö söng sín-
um.
Jón Rúnar Arason hefur mjög sérstaka rödd
sem virðist enn vera að þroskast og breytast.
Bjartir og nánast drengjalegir yfirtónar lita
röddina sérlega faUega. Röddin hljómar því oft
léttari en þéttleiki hennar og styrkur gefa tU
kynna. Jón Rúnar söng meðai annars hina
frægu aríu Nessun Dorma úr Turandot eftir
Puccini. Þar mátti heyra að röddin situr ekki
alveg aUtaf á besta stað og pínulitiö brot í
henni ógnaði flutningi aríunnar. En Jón Rúnar
tók í taumana eins og tamningamaður með
baldinn stóðhest í höndum og stýrði með slík-
um glæsibrag síðustu tónum aríunnar að hann
stóðst ekki mátið þegar slegið var af og deUdi
gleði sinni með áheyrendum. Gleðistökk hans
var bæði einlægt og kraftmikið og áheyrendur
fögnuðu gifurlega enda rik ástæða tU. Svona
lokatónar heyrast ekki oft!
Sigfriður Bjömsdóttir
Tónlist
Yfirvegun og litrík túlkun
Sesselja Kristjánsdóttir
messósópransöngkona sem
nýverið hlaut fastráðingu
hjá íslensku óperunni hélt
sina fyrstu einsöngstón-
leika í Salnum sl. miðviku-
dagskvöld. Margt var um
manninn þrátt fyrir stór-
tónleika Cesariu Evora
sama kvöld og ljóst að Sess-
elja á sér marga aðdáendur.
Efnisskráin var áhugaverð
og vel samansett, en í ný-
legu blaðaviðtali sagöist
Sesselja leggja áherslu á að _ „
flytja lög sem hún hefur „ SesseIJa Krlstjánsdóttlr
yndi af að syngja. Skemmti- Debuttonleikarnir lofuöu góöu.
legt var og að heyra á debúttónleikum efnis-
skrá sem fer út fyrir hið hefðbundna einsöngv-
araprógramm „íslensk-þýsk sönglög fyrir hlé;
ítalskar-þýskar óperuaríur eftir hlé“ því Sess-
elja söng italskar antíkaríur, tvær klassískar
óperuaríur og frönsk sönglög eftir rómantísk
tónskáld. Undirleikari var Jónas Ingimundar-
son.
Það er vandi að feta einstigið mUli þess að
fara of mikinn eða of lítinn í túlkun á tónlist
frá barokktímanum en Sesselja rataði vel þenn-
an mUliveg og fór sérlega vel með hin faUegu
sönglög eftir Pergolesi, Caldara, Scarlatti og
Cesti, söng þau af yfirvegun og glæsUeik og
næmri tUfinningu fyrir tærleikanum sem í
þessari tónlist býr. Lögin eftir Donizetti voru
sömuleiðis vel flutt, á stöku stað í síðasta lag-
inu Me vogUo fá’na casa örlaði á því að tón-
myndunin yrði dálítið loðin en eftir að söng-
konan hafði brugöið sér frá og fengið sér vatns-
sopa sneri hún aftur tvíefld. Hún söng Voi, che
sapete úr Brúðkaupi Figarós og Cruda sorte! úr
ítölsku stúlkunni frá Alsír eftir Rossini með
glæsibrag, rödd hennar þar var áreynslulaus og
túlkunin litrik.
Eftir hlé söng Sesselja fjögur mjög faUeg lög
eftir frönsku tónskáldkonuna Pauline Viardot
sem er lítt þekkt og gaman var að kynnast.
Textamir voru ýmist á frönsku eða spænsku og
verður að hrósa Sesselju fyrir skýran og góðan
textaframburð (það hefur reyndar þegar verið
gert í umfjöllun um hádegistón-
leika íslensku óperunnar fyrir
skemmstu). Hún söng reiprenn-
andi á fimm tungumálum á
þessum tónleikum og bætti nú
hebresku við þáverandi femu.
Hin ólíku lög Viardots sem og
lögin eftir Ravel sem á eftir
komu voru ýmist leikandi létt
eða með dramatískri þyngd í
meðförum Sesselju og hefur
hún hvort tveggja á valdi sínu.
Þá sýndi hún dramatísk tilþrif
í síðustu tveimur verkunum
eftir Massenet og Saint-Saens
og voru þau skemmtilegar and-
hverfur hinna léttu og
skemmtilegu óperuaría sem lokuðu fyrri hluta
tónleikanna. Á stöku stað var eins og Sesselja
væri að vanda sig um of - t.d. urðu hendingar
og frasar í Saint- Saéns næstum of skýrt mótað-
ir, en lokaverkin tvö voru engu að síður mjög
vel flutt.
Jónas Ingimundarson fylgdi söngkonunni yf-
irleitt vel en lék þó nokkuð þunglamalega í óp-
eruaríunum, einkum í Fígaró, og fullsterkt í
sumum dramatísku lögunum, t.d. Canción de la
Infanta og laginu eftir Saint-Saens. Sesselja
Kristjánsdóttir sýnir með þessum einsöngstón-
leikum að hún er veigamikil söngkona með fal-
lega rödd og breitt hæfileikasvið í túlkun. Það
er tilhlökkunarefni að sjá hana á sviði i kom-
andi verkefnum íslensku óperunnar.
Hrafnhildur Hagalín
mannsgaman
/

Ræstivagn sem konsept
Sendi einu sinni kvikmyndatökumann niður
í Kjarvalsstaði til að taka ljúfar myndir af sögu
nýlistarinnar á íslandi. Þetta átti að verða eitt
þessara myndskeiða í sjónvarpi sem líður yfir
skjáinn með angurværum panflautuleik. Sum-
sé listræn uppfylling. I lok frétta.
Þetta var á þeim árum í íslensku sjónvarpi
þegar leita þurfti uppi myndefni að magni, ekki
síður en gæðum. Og því kom myndatökumaö-
urinn með býsnin öll af betaspólum í hús; full-
ar af list, nýrri list, nýlist eins og hún gerðist
ágengust á íslandi. í eina tið.
Allt saman var þetta klippt saman í ljómandi
fallega listfléttu. Og undir þíðum og hvíslandi
panflautuleiknum runnu hjá myndir af möl í
haug og stöfluðum eldavélum og innantómum
sjónvörpum og allri þessari list sem er svo ný
og öðruvísi að áhorfandinn fer að efast um
hver hann sé og hvar hann sé. Og jafnvel hvort
hann sé.
Og af því konseptið er alltaf í höföi hvers
manns er það alltaf afstætt hvenær hugvit byrj-
ar og heimsku sleppir. Þaö er nú svo.
Man að það var hringt neðan af Kjarvalsstöð-
um daginn eftir að listfléttan var sýnd og sjón-
varpsfólki vinsamlegast bent á að ræstigrindin
sem sást á miðju gólfinu, innan um dýrgripi
sýningarinnar, væri ekki partur af íslenskri
nýlist. Ræstingakonunni hefði láðst að ganga
frá eftir sig.
Ekki bárust fleiri athugasemdir um að ræsti-
grindin hefði stungið í stúf. Og líkast til gerði hún
það ekki með sinni undnu moppu og máða klút.
Innan um upprúllaðar vatnsslöngur og langa röð
af ryðguðum ristum. Já, þessari líka list.
Brosi enn þá þegar ég hitti ræstifólk á leið út
ganginn. Og blikka konseptið.
-SER
MÁNUDAGUR 29. APRÍL 2002
__________________________30 V
Umsjón: Silja Aöalsteinsdóttir
Guð og gamlar konur
Anna Pálína Ámadótt-
ir söngkona var að gefa
út geisladiskinn Guð og
gamlar konur með tólf
lögum sem hafa verið á
1. j efnisskrá hennar árum
saman án þess að hafa
ratað á disk fyrr en nú. Lögin eru úr ýms-
um áttum en flestir textamir eru eftir Að-
alstein Ásberg Sigurðsson. Með henni leika
Gunnar Gunnarsson á píanó, Gunnar
Hrafnsson á bassa, Pétur Grétarsson á slag-
verk og Kristinn Ámason á gítar. Dimma
gefur út.
í tilefni af útgáfunni efnir Anna Pálína
til tónleika ásamt félögum sínum í Hafnar-
borg í Hafnarfirði annað kvöld kl. 20. Þar
verða flutt lög af nýju plötunni en líka eldri
smellir, auk þess sem Aðalsteinn Ásberg
les úr bókinni Sagði mamma sem hann
þýddi og gaf út sl. haust.
Leikstarfsemi
Umsóknarfrestur um aðstöðu fyrir leik-
flokka í Borgarleikhúsinu hefur verið
framlengdur til 15. maí. Með umsókn skal
senda greinargerð þar sem greint er skil-
merkilega frá verkefninu, aðstandendum
þess, framkvæmdaaðilum, listrænum
stjómendum og þátttakendum öllum.
Einnig skal vönduð fjárhagsáætlun fylgja
umsókninni sem berist leikhússtjóra Leik-
félags Reykjavíkur, Listabraut 3, 103
Reykjavík, eigi síðar en miðvikudaginn 15.
maí 2002. Nánari upplýsingar um allt fyrir-
komulag fást hjá Guðrúnu Vilmundardótt-
ur, sími 568 55 00.
Halldór um unglinga
í Listaklúbbi Leikhús-
kjallarans í kvöld verður
dagskrá með upplestri úr
verkum Halldórs Laxness
þar sem börn og ungling-
ar koma við sögu - þar
sem æska og unglingsár
mætast og ástin kviknar.
FLytjendur eru allir úr
hópi verðlaunahafa í
Stóm upplestrarkeppninni í -7. bekk árið
2002: Ásdis Ama Bjömsdóttir, Friðrik Már
Jónsson, Grímur Þór Vilhjálmsson, Guð-
mundur Bragi Ámason, Ingibjörg Friðriks-
dóttir, Jórunn Steinsson, Kristjana Fenger,
Óli Ágústsson, Sandra Dögg Friðriksdóttir.
Einnig leika Jón Ágúst Eyjólfsson og Eirík-
ur Már Reynisson á gítar og Kór Öldutúns-
skóla syngur undir stjóm Egils R. Friðleifs-
sonar.
Dagskráin hefst kl. 20.30. Allir velkomn-
ir.
Einleikara-
prófstónleikar
Ámi Björn Ámason píanóleikari tekur
einleikarapróf frá Tónlistarskólanum í
Reykjavík í kvöld, kl. 20, í Salnum í Kópa-
vogi. Á efnisskrá eru verk eftir J.S. Bach,
Beethoven, Rachmaninoff og Prokofieff.
Ámi Björn var einleikari í Píanókonsert
nr. 3 eftir Prokofieff á tónleikum Sinfóníu-
hljómsveitar íslands 6. febrúar sl., undir
stjóm Bemharðs Wilkinsonar, og vakti
mikla athygli fyrir frábæran leik.
um naívisma
Annað kvöld, kl. 20,
verður haldið málþing
um naívisma í listum í
Reykjavíkurakademí-
unni við Hringbraut í til-
efni sýningar á verkum
Hjálmars Stefánssonar
frá Smyrlabergi. Aðal-
steinn Ingólfsson ræðir
um einfara í íslenskri
myndlist og list Hjálmars Stefánssonar,
Davíð Ólafsson leitar naívista í íslenskri
dægurtónlist, Geir Svansson fjallar um
naívisma í bókmenntum, Haraldur Ingólfs-
son kynnir naívíska heimspeki Brynjúlfs
Jónssonar frá Minnanúpi og Halldór Gisla-
son og Guðmundur Oddur Magnússon
Qalla um navíisma í íslenskri byggingalist.
Allir velkomnir.
Tungumál og
atvinnulífið
Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur í er-
lendum tungumálum og Þýðingasetur Há-
skólans standa fyrir stuttum málþingum
um tungumál og atvinnulífið og verður hið
fyrsta á morgun, kl. 10-13, í stofu 101 í
Ódda. Erindi halda Gauti Kristmannsson:
Að þýða eöa þýða ekki. Hvar er eftnn? -
Hrafnhildur Stefánsdóttir: Þýðingar og
væntingar verkkaupa, Keneva Kunz: Borg-
ar sig að borga fyrir gæði? og Vilhelm
Steinsen: Tíminn.
Malþing