Alþýðublaðið - 03.05.1962, Blaðsíða 2

'ÉUtstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Aðstoðarritstjóri:
Björgvin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími
14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu
€—10. — Áskriftargjald kr. 55,00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgef-
andi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ásgeir Jóhannesson.
Daginn eftir
FYRSTI MAÍ var að þessu sinni hinn ánægju-
’legasti, ekki sízt vegna !hins fagra veðurs og mik-
ils fjölda manns, sem tók þátt í hátíðahöldunum.
2 fylkingar lyftu fánum á loft og þeyttu lúðra sína.
Var nokkur munur á slagorðum, upphrópunum
•og kröfum, en sitthvað sameiginlegt. Eru Reykvík-
ingar orðnir vanir þessari tvískiptingu ár eftir ár,
•enda þótt flestum velviljuðum mönnum finnist, að
'þennan dag ættu forustumenn verkalýðsfélaga að
. einbeita sér að því, sem þeir geta sameinazt um, en
leggja deilumálin á hilluna.
SMk sameining þjónar þó ekki tilgangi kommún
ista. Þeim eru tækifæri dagsins til áróðurs dýrmæt
. fil að halda fram stefnumálum Sovétríkjanna, að
<gera ísland varnarlaust og einangra það frá ná-
grannaþjóðum sínum. Þess vegna kljúfa þeir hátíð
ina og láta sameiningu kraftanna um fagleg hags-
munamál íslenzkra vinnustétta lönd og leið.
Dagblöðin, sem ut komu í Reykjavík að morgni
1. maí, voru harla athyglisverð. Ókunnugur les-
tandi gat ekki betur séð, en þau væru öll f jögur hin
fhetjulegustu verkalýðsmálgögn, og mætti ætla, að
. -ekki stæði á stuðníngi við hverja ósk verkalýðs-
ins. Ef til 'vill stafar þessi vinátta blaðanna af
þeirri staðreynd, að nú er tæpur mánuður til kosn
■ inga. Hvað sem öllu öðru líður, langar flokkana
rnjög í þau 50—70 000 atkvæði, sem félagsmenn
1 verkalýðssamtaka og makar þeirra greiða.
Morgunblaðið lýsti yfir, að Sjálfstæðisflokkur-
inn væri nú stærsti verkalýðsflokkur landsins.
Samkvæmt atbvæðamagni hlýtur hann að 'hafa
mikið af verkafólki í sínum kjósendahóp. En
meira þarf til að kalla sig verkalýðsflokk, til dæm
is að láta ekki blað sitt berjast fyrir afnámi frum-
réttinda vinnandi manna eins og vökulaganna
Mogginn reynir að vera öllum allt, en hann má
•gæta sín að rugla ekki saman hlutverkunum, sem
'hann er að leika, og tala atvinnurekendarödd, þeg
!ar hann klæðist verkalýðsfötum.
Að útliti var Tíminn rauðastur allra blaðanna
'þennan hátíðisdag verkalýðsins, og hefur hann
raunar ekki rauðari verið, síðan Rannveig var upp
á sitt bezta. Kæmust Framsókarmenn til valda á
nýjan leik, er hætt við að verkalýðsvinátta þeirra
yrði eins skammvinn og herferð Rannveigar gegn
fjárplógsmönnum í eina tíð.
íslenzkur verkalýður gerir sér vafalaust ljóst, að
ekki eru allir viðhlæendur vinir. Þegar allir kepp-
ast um hylli kjósenda, er hætt við að ýmsir bjóði
gjafir, sem líta vel út — en endast illa. Þess vegna
er staðföst en raunhæf barátta farsælust. Það er
láglaunafólki meira virði að fá kjarabætur, sem
f ekki verða fljótlega aftur teknar, en að hlusta á
‘ gljáandi yfirboð, sem ekki eiga stoð í veruleika lífs
ins.
s • • • r • • ssyjp
ii i iimmfir
• •••
I ÞESS ORÐS
BEZTU MERKINGU
BETRI ÞJONUSTA
SIFELD ÞJONUSTA
K®
HANNES
4
Á HORNINU
★ Fegursti fyrsti maf.
lk Utan borgar var og allt
á iði.
★ Baráttan um launþeg-
ana.
★ Vígstaða þeirra virðist
vera góð.
KI.N’X fegursti fyrsti mai, sem ég
man eftir. Bjart og hlýtt og grænk-
andi sumar, gufa upp úr jörðinni
og blá móða í fjarskanum, en firð-
ir og vogar eins og speglaröð. —
Ég fór upp fyrir bæinn, upp I
Mosfcilsdal og víðar, vissi sem var
að borgin yrði eins og mauraþúfa,
enda var allt á iði livar sem litið
var begar ég ók í bæinn. Öldruð
hjón voru á labbi skammt frj Smá-
löndum, upp á hæðinni, með liita-
brúsa og bitastokk á leið > garð-
inn sinn. Þau gengu í hægðum
sínum, friður yfir þeim og ham-
ingja, kyrrð og ró — eius og nátt-
úrunni. Ég þekkti þau ekki, en
lieilsaði þeim og þau kinkuðu bæði
kolli og brostu. Garðuric.n þeirra
beið og þau ætluðu að' fara að búa
hann undir gróandann.
MARGLITIR hópar á vegunum,
börn og únglingar á hundr ,ð reið-
hjólum og tugum skellinaðra. Sum
voru allsnakin niður að mitci, mörg
sungu í veðurblíðunni, og víða sátu
þau í brekkum að hvíla sig marg-
litir hópar, piltar og stúlk ir sums
staðar var flogist á, flest rneð sól-
gleraugu. Það er eins og í glerj-
unum sé einhvers konar sumaraukl
og aukasól. Sólgleraugum fylgir
gleði fyrst á sumrin.
!
ÉG FÓR fram úr hóp af strák-
um á skellinöðrum. Ég nam staðar
hjá piltum og einn þeirra sagði:
„Viltu gera dálítið fyrir okkur. —
Viltu segja við bílstjóra, að þeir
megi ekki „spíta í“ um leið og
þeir fara fram úr okkur. Það er
nefnilega þanmg að peir hægja
flestir á sér meðan þeir fara fram
úr okkur, en um leið og þeir
sleppa, þá stíga þeir á benzínið,
auka hraðann og láta malarhryðju
dynja á okkur. Þetta mega þeir
ekki gera, enda -er það óþarfi“. —.
Ég skila þessu hér með til bílstjór-
anna. i
f
ÉG MAN byljótta fyrsta maf-
daga. Ég man hríðarveður, fólkið,
sem setti axlirnar í veðrið gegn
slyddunni og bar sína fána og sin
kröfuspjöld. Alþýðufólkið kippti
sér ekki upp við hryðjuna. Það
var vant henni á sjó og landi. Það
hafði oft sett öxlina í veðrið og
Framh. á 11. síðu
2 3. maí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ