Alþýðublaðið - 03.05.1962, Blaðsíða 15

Þá varð Clark óþolinmóður og
hann fluttist til Glenbrook Lod
ge við Lake Tabor í Nevada til
að hafa aðseturstað í því fylki.
Þar sótti hann sjálfur um skiln
að snemma í október.
18.
21. apríl 1952 var skilnaður-
inn véittur. Sextán mánaða
hjónaband Sylviu og Clarks var
á enda. Clark var á ný frjáls mað
ur, eyrðarlaust, leiður og þreytt-
ur. „Einfarinn" var frumsýnd og
fékk slæma dóma. Við Wayne
liöfðum áhyggjur út af viðtökun
um sem síðustu myndir Clarks
höfðu fengið og við skildum að
héðan af yrði að krefjast betri
handrita og leikstjórnar honum
til handa og um miðjan júní
hófst taka myndarinnar
„Slepptu mér aldrei“. Clark lék
þar hlutverk amerísks blaða-
manns sem kvæntur er rúss-
neskri balletdansmær. Blaðamað
urinn leikur rússneskan liðsfor-
ingja til að bjarga balletdans-
mærinni, konu sinni, og koma
henni frá Rússlandi. Gene Tirn
ey lék balletdansmeyna. Eftir að
myndatökunni var lokið lagði
Clark af stað með byssur sínar
til Austur-Afriku. Þar átti að
taka kvikmyndina „Mogambo",
sem er endurtaka kvikmyndar-
innár „Rautt ryk", sem Clark
lék í á móti Jean Harlow árið
1932. Hann átti að endurtaka
lilutverk sitt sem hvíti veiðimað
urinn sem ráðinn er af brezkum
vísindamanni til að fylgja hon-
um og konu hans á veiðiferð.
Grace Kelly átti að leika hlut-
verk eiginkonunnar og Ava
Gardner hlutverk amerísku leik-
konunnar sem birtist svo óvænt
'á dvalarstað veiðimannanna.
Clark hafði aldrei skemmt sér
betur. Þetta var land sem honum
líkaði og tiu hvítir veiðimenn
sem léku í myndinni voru skyld
ir honum. Clark varð góðvinur
Gunny Allen foringja hvítu
veiðimannanna og hann fór í
veiðiferðir með Bunny hvenær
sem tækifæri gafst. Þeir veiddu
ljón, hýenur, vatnahesta, seéra
dýr og önnur villt dýr. Þá veiddu
þeir aðallega sér til matar.
Grace Kelly og Clark urðu
góðir vinir. Grace kallaði liann
„Ba“ sem er svertingjanafn á
pabba. Hún fór oft á fætur um
sólarupprás til að fara á veiðar
með Clark og veiðimönnunum.
Clark fannst mikið til um hana
en honum kom hrifning hennar
yfir þessu villta lífi á óvart.
„Hvað finnst þér svona dásam
legt hérna?" spurði hann hana
einu sinni.
„Æsingurinn og hve allt er
framandi", svaraði Grace. ,Mig
langar til að segja börnunum
mínum frá þessu seinna".
Þegar jólin komu hélt MGM
leikurum sínum volduga hátíð.
Ava, Grace og aðrir kvenleikar
ar myndarinnar höfðu klætt sig
í skrautleg föt en hámark kvölds
ins var skemmtun sem Frank
Sinatra hélt — hann hafði kennt
nokkrum innfæddum mönnum
frá belgíska Kongó að syngja
„Heims um sól“. Fransk söng
sjálfur jólalög. Þetta var hátíð-
legt kvöld en hitinn gerði það
að verkum að jólalegt var ékki.
Krókódílar ógnuðu kvikmynda
verinu stöðugt og innfæddu
mennirnir áttu erfitt með að
bana þeim. Þykk húð krókólí-
anna veldur því að örvar bíta
lítt á þá og höfuðið er eini veiki
punktur þeirra.
„Dag nokkurn heyrðust mikil
læti til innfæddu mannanna þeg
ar þeir sáu krókódíl á lítilli eyju
í miðri ánni, hundrað og fimm-
tiu metra frá okkur“, segir Morg
an Hudgins", það var enginn
veiðimannanna viðstaddur svo
Clark náði í byssu sína. Inn-
fæddu mennirnir störðu þegj-
andi á meðan liann miðaði og
skaut krókódílinn milli augn-
anna í einu skoti. Clark gaf þeim
dýrið og á augabragði höfðu
þeir flóð það, skipt kjötlnu milli
sín og síðar seldu þeir skinnið.
Eftir þetta var Clark hetja
þeirra, „bwana“ þeirra og þeir
virtu hann mikils".
Clark og Sumir karlmannunna
fóru stundum að synda þráti fyr
ir krókódílana en Ava og Grace
þorðu það aldrei. Þær notuðu
sturtubað.
Stúlkurnar urðu góðar vinkon
ur og Ava hafði mikinn áhuga
fyrir að læra dansa inna inn-
fæddu. Hins vegar svaf hún á
morgnana og lét Clark og Grace
þá eftir. Þetta var þriðja kvik-
mynd Clarks nieð Ava, sem hann
hafði mikið álit á og áleit að
hefði mikla hæfileika. Honum
fannst dásamlegt að sjá ungar
leikkonur eins og Ava og Grace
fá tækifæri til að sýna hvað í
þeim byggi.
„Við þurftum aldrei að óttast
Mau Mau“, segir Morgan, „en
dag nokkurn komu lögreglu-
menn og sáttu nokkra innfædda
burðarmenn og sögðu að þeir
væru meðlimir í Mau Mau“.
Kvikmyndatökunni í Afríku
var lokið í lok janúar og starfs-
mennirnir og leikaramir fóru
til London og þar var töku mynd
arinnar haldið áfram í fjórar
vikur. Clark flaug ásamt John
Ford til Rómar og var þar í fá-
eina daga áður en hann fór til
London. Hann hringdi til mín
snemma í febrúar. „Það er skolli
kalt hérna eftir Afríku,“ sagði
hann. „Ég geri ekki ráð fyrir að
ég venjist nokkru sinni loftslag-
inu hérna.“
Kvikmyndataka í Englandi
gengur ekki fyrir sig með sama
hraða og í Hollywood og það var
oft löng bið milli atriða. Clark
leiddist ósegjanlega í London.
Hann fór stundum út með
Grace Kelly og öðrum kvlkmynda
leikkonum en Sam Zimbalist bað
hann um að aðstoða sig við hand
rit myndarinnar og hann vann að
því ásamt John Ford.
Myndatökunni lauk um miðjan
apríl. Clark fylgdi Grace Kelly
á flugvöllinn (hún fór til New
York) og fór svo ásamt Menasco
hjónunum til Parísar og þar
leigðu þau sér bíl til ferðarinnar.
Næsta mánuð hringdi Clark til
mín frá Sviss, Frakkland og Ítalíu
Þau fóru á söfn, hljómleika og
málverkasýningar.
Clark skemmti sér mjög vel
og hann hafði mikinn áhuga fyrir
að auka þekkingu sína á fólki,
stöðum og list.
Þegar Menasco hjónin fóru
heimleiðis hélt Clark áfram ferð
sinni um Evrópu og hann fór í
allar smáborgirnar í Frakklandi
og á Ítalíu sem ferðamenn sækja
yfirleitt ekki.
Hann hringdi af og til til mín
en ég hafði ekki hugmynd um
hvar hann var staddur i það eða
það skiftið. „Ég verð að gera mik
ið úr þessu ferðalagi Jeanie.”
sagði hann, “ég býst ekki við að
koma hingað framar
19.
Mogambo var frumsýnd í Holly-
wood um mitt sumar og Clark
fékk hamingjuóskir frá Nicolas
Schenke, Eddie Mannix, Howard
Dietz og Joe Vogel. Þeir álitu all
ir að myndin væri mjög góð.
Clark tók þessu hæversklega. —
Hann hringdi til mín mjög árla
morguns til að ræða myndina.
„Eg aðstoðaði Sam við að klippa
hana, svo ég veit hvað er að,“
sagði hann. „Eg vona, að áhorf-
endur finni ekki gallana jafn
Ævisaga CLARK GABLE
.eftir Jean Carceau
fljótt og ég og Sam. Myndin er
góð, en hún hefði mátt vera
betri."
í júlílok bjó Clark á Raphael
hótelinu í París og þar las hann
handrit „Holland Deep”, sem er
um leyniþjónustumann í her-
numdu Hollandi. Sam Zimbalist
átti að sjá um framleiðsluna og
Gottfried Heinhardt um stjórn-
ina. Lana Turner fékk kvenhlut
verkið og Victor Mature lék
harðjaxlinn.
Við George Chasin lásum hand
ritið og við sögðum Clark að okk
ur litist vel á það, og að við á-
litum að Reinhardt væri góður
leikstjóri. Um miðjan ágúst kom
Clark heim og þá hófust viðræð
ur við Reinhardt um myndina
og farið var að sauma búninga
hans. Kvikmyndin var skírð
„Svik.“
Eftir að töku þeirrar kvik-
myndar var lokið lágu framtíð-
arhorfur Clark mjög á hjarta.
Þegar hann kom heim sátum við
lengi og ræddum um stofnun
eigin kvikmyndafyrirtækis, kvik
myndastjóm eða hvort hann
ætti blátt áfram að hætta að
leika.
Við ræddum þessi vandamál
frá "öllum •sjónarmiðum. Eg
minnti hann á hvílíkar viðtökur
„Mogambo' hefði fengið, aðdá-
endafjöldi hans hafði aldrei ver-
ið meiri, að hann væri meðal tíu
vinsælustu kvikmyndaleikara
heims, þrátt fyrir fimmtíu og
þrjú hár og gránandi vanga.
„Eg skil þetta ekki Jeanie,“
sagði Clark auðmjúkur. „Hvern-
ig skeði þetta allt? Eg er ekki
mikill leikari og ég ætti að vera
farinn að leika skapgerðarhlut-
verk eða hættur alveg á þessum
aldri.“
En það voru svo mörg kvik-
myndafélög sem sóttust eftir
honum að ég sagði honum, að
það væri heimskulegt að hugsa
um að hætta að leika. Eg ráð-
lagði honum að halda sínu striki
að láta umboðsmann hans um
hlutina og að sjá hvað biðist —
og þar við sat.
Nú hafði Clark tekið síÆ á-
kvörðun og hann fór til Phqenix
og var þar í nokkrar vikur. ^lann
fór í útreiðarferðir og lék. golf
við Betty Chrisholm, sem. var
góð vinkona hans.
Seinna það vor buðu Strickl-
ingshjónin Clark og Betty » fislc
veiðar við Newport. Betty ákvað
að leika á Clark og við fórum
í innkaupaferð í einni af þeesum
verzlunum, sem aðallega verzla
með spilagaldra og þess háttar,
og þar keyptum við hryllilega
ljótan fisk. Hann var fet á'lengd
og þakinn hvítu skinni, með
starandi augu og vígtennur.
Þegar þau voru komin út á
haf beið Betty unz Clark og Ho-
ward dottuðu á þilfarinu og-fékic
svo Pepito, skipstjórann, til að
festa furðufiskinn á línu Clarks.
En fiskurinn flaut i stað þes9
að sökkva. Þá jók Pepito ferðina
nægilega mikið til að sökkva
fiskinum.
Clark hrökk við og fann kipp-
inn sem á færið kom, hann hélS
að bitið hefði á hjá sér og ’kall-
aði til Pepito að hægja ferðinu
um leið og hann snéri hjólinil
til að draga fiskinn sinn {inn.
Howard náði í myndavélina til
að taka mynd af atburðmum.
Clark galaði í Pepito án af-
láts um að hægja ferðina og lok9
varð Pepito að hlýðnast og þá
birtist furðuskepnan og við lá
að liði yfir Clark, þegar hann
sá hann. Betty hélt að hún hefðl
gengið of langt og varð skelfd.
„Fvrst var Clark eins og þrumu
ský,“ sagði hún, „svo hló hann,
og tók þvi öllu með ró.”
Grace Kelly komst í úrslit fyr-
ir leik sinn í „Mogambo" og
Clark fór með henni á afhend-
ingarhátíð Óskarsverðlaunanna.
Grace fékk ekki verðlaunin, en
ró hennar brást ekki. 1
VIÐ VILJUM
GJARNAN SENDA
YÐUR BLADID
HEIM. ÁSKRIFTAR-
SÍMI OKKAR
ER 14-900.

ALÞÝÐUBLAÐIO - 3. maí 1962 15