Vísir - 17.05.1971, Blaðsíða 1

I
-*
GL árg. Mánudagur 17. maí 1971. — 199. tbl,
Á JEPPUM
— hafa stórskemmt gróður við Gullfoss
„Vegurinn upp að Gullfossi
er lokaður — þ. e. a. s. ef veg
skyldi kalla, því að þetta er
bara troðningur. En þótt svo sé,
þá hafa einhverjir villimenn á
jeppum séð ástæðu til að brjót-
ast þarna upp eftir alla leið að
fossinum og þeir hafa spænt
upp og eyðilagt allan gróður
þarna við veginn og er aldeilis
voðalegt að sjá hvernig menn-
irnir hafa gengið fram af þess-
um litla gróðri sem þama var
fyrir“, sögðu eftirlitsmenn Vega-
gerðarinnar Vísi í morgun.
„Gjábakkavegur milli Þingvalla
og Laugarvatns er lokaður og við
lítum ekki á hann fyrr en í júlí
frekar en endranær og sama er
áð segja um Kaldadal og Uxa-
hryggi, vitum við enda ekk; af
nokkurri sálu sem hefur brotizt
þar yfir í vor. \
Við opnuðum Þingvallahringinn
fyrir þessa helgi, og var talsverð
umferð um vegi fyrir austan fjail
um heigina, en Grafningsvegur er
algerlega ónýtur núna af aurbleytu.
Krísuvfkurhringurrnn er í þann
veginn að opnast.“
Reynt verður að halda þunga-
takmörkunum í 7 tonnum á flest
um leiðum, en sums staðar eru
takmörkin 5 tonn, svo sem á
Biskupstungnavegi og fyrir Laugar-
vatn.
Vesturlandsvegurinn telst sæmi-
legur. Þar eru engin sérstök þunga
'akmörk upp að Akranesvegi, en
þaðan og vestur á Snæfellsnes og
í Dali er óleyfilegt að fara á
byngri bílum en 7 tonn.
5 tonna öxulþungi er hámark allt
frá Dalsmynni til Varmahlíðar í
Skagafiröi, þar sem aurbleyta er
mjög mikil í Húnavatnssýslu, „og
fólki er auðvitað frjálst að fara
þetta á smábílum en það er naum
ast hægt að kalla þetta fært,“
sögðu eftirlitsmenn.
Almennt er áhætt að kalla á-
stand vega eðlilegt miðað við árs-
tíma, en vorið er þó venju frem
ur snemma á férðinni, og þvi
blautara um en ella. — GG
Gífurlegur mannfjöldi horfði á aðgerðirnar við Kópavogslækinn i gærkvöldi — Örin bend-
ir á toppinn á bílnum.
Björguðu ökumanni frá
drukknun í Kópavogslæk
Litill bill stakkst á bólakaf i Kópavogslæk
i gærkv'óldi — Snarræði vegfarenda
bjargaði ungum manni
Lítill bill hafnaði í gær-
kvöldi á hvolfi úti í Kópa
vogslæknum, sjávarmeg
in við brúna, þar sem
snarráðum vegfarendum
tókst að bjarga lífi öku-
manns með því að draga
hann út úr bílnum, sem
var orðinn fullur af sjó.
Vísir hafði tal af einúm björg
unarmannanna, Rafni Péturs-
sjmi, og hann sagöi svo frá:
„Fjölskylda mín og ég vorum
að koma af Suðurnesjum í gær
kvöldi klukkan rúmlega tíu.
Kjartan sonur minn ók bíln-
um. Þegar við erum að nálgast
brúna yfir Kópavogslækinn, tek
ég eftir þvf, að mér finnst eitt
hvað vant’a á veginn, og mér
verður litið út í lækinn og sé
þá, aö þar fJýtur lítil
bifreið, sem hafði verið á undan
okkur.
Ég segj Kjartani að stöðva
bílinn, og við hlaupum út þama
á miðjum veginum og vöðum
út í lækinn. Þegar við komum
að bflnum, var hann að sökkva,
sjór''flaut yfir botninn, og hjól-
in voru að fara í kaf.
Við snerum bílnum við í sjón
um með snöggu átaki og köf-
uðum niður til að reyna að
opna bílinn og ná fólki út. Þeg
ar ég opnaði dyrnar ökumanns
megin sá ég engan í framsæt-
inu, en út um framgluggann
‘hinum megin stóðu skíði, og
fljótlega varð ég þess var, að
ökumaðurinn lá eiginlega á
grúfu mitli sætanna og var eins
........................ •
og skorðaöur undir skíðunum.
Kjartan braut þá framglugg
ann hægra megin og náði burt
skíðunum, sem töfðu fyrir. Þá •
voru komnir einhverjir fleiri
þarna aö, og ég náði f manninn
og dró hann út úr bílnum. Þetta
var ungur piltur og hann var
með meðvitund.
Ég spurði hann strax, hvort
fleiri væru í bílnum og hann
svaraði því neitandi. Það kom
líka á daginn, að ekki voru
fleiri í bílnum, og pilturinn var
ekki slasaður, sem betur fór,
en því hafði ég kviðið mest, að
f bílnum væri margt fólk og
alvarlega slasað.
Ég hélt svo á drengnum í
land, eða þangað sem hann
botnaði, eftir það gat hann
gengið óstuddur að mestu."
Þegar björgunarmennirnir
höfðu dregiö piltinn á land var
lögregla og sjúkralið komið á
staðinn, og síðan var haldið á
Borgarsjúkrahúsið með þá, sem
höfðu vöknað f læknum, nema
Kjartan Rafnsson, sem lét ekki
vosbúðina á sig fá, heldur sté
upp í bíl föður síns og ók heim.
„Jú, það var anzi kalt í lækn
um,“ sagöi Rafn Pétursson.
„Enda var aðfall, og kaldur sjór
inn að koma inn.“
„Var ekki sjórinn óhreinn?“
„Ég tók nú ekki mikið eftir
því, en bragðgóöur var hann
ekki. Ég vil mæla með öðrum
baöstöðum.“
„Hvað var djúpt þarna?“
„Sjórinn tók mér í háls eða
þar um bil en við fórum í kaf
hvað eftir annað, þegar við vor
um að bisa við bílinn og mann
inn.“
Lögreglan í Kópavogi taldi,
að ekki lék; vafi á því, að Rafn
Pétursson og Kjartan sonur
hans, og tveir aðrir vegfarend-
ur, Hannes Gunnarsson og
Ingjaldur Ragnarsson, hefðu
bjargað mannslífi þarna með
snarræði sínu. Einkum má það
teljast vel af sér vikið að snúa
bílnum við, þvf að annars er
hætt við, að hurðir hans hefðu
festst f botnleðjunni, og erfitt
hefði þá verið að ná mannin-
um út f tæka tíð.
Engum mun hafa orðið meint
af volkinu, meira að segja öku
maður litla bflsins fékk
að fara heim í gærkvöldi, en
hann hafði aðeins skrámazt lít-
illega. — ÞB
Þama kom bíllinn úr kafinu. Froskmaður kafaði niður til að koma spotta í bíiinn, sem var mjög
illa laskaöur eins og sjá má. (Ljósm. Vísis B. G.)
Sá grásleppubjófa í sjónauka
....og þá gekk ég að honum
og spurði, hvort hann vantaði
grásleppu, en hann varð dálítið
kindarlegur við það“, sagði sautj
án ára gamall piltur úr Skerja-
firði, sem kom að 2 þjófum,
þegar þeir voru að stela grá-
sleppuböndum af trönum í Sund
skálavík viö enda flugvallarins.
„Það vill svo til að ég get séð
trönurnar heiman frá, og á laug-
ardag var ég einmitt að horfa út
um gluggann og sá tvo menn á
vappi við trönurnar," sagði Hall-
grímur Valsson, sem býr að Gufu-
nesi 6 í Skerjafirði.
„Nú ég lét það gott heita, en
þegar ég 5 mínútum seinna leit f
sjónaukann minn út um gluggann
aftur, sá ég, að þeir voru í óða
önn að ryðja af einni mnni.
Þá gerði ég pabba viðvart og
við flýttum okkur á bílnum út að
víkinni. Þar lögðum við bílnum
okkar þvert fyrir aftan þeirra bíl,
svo að þeir slyppu ekki burt.
Nú það varð lítið úr samræðum,
og ég fór f næsta hús og hringdi á
lögregluna, sem kom og hirti menn-
ina. — Þeir voru búnir að taka
um 20 bönd af siginni grásleppu
niður af ránni.“ — GP