Lesbók Morgunblaðsins - 11.09.1966, Blaðsíða 8

I marzmánuði ario íná'l læddist
soltinn og tötralegur lauinufarþegi, sem
þar að auki var haldinn hitasótt, af
vöruflutningaskipi í I,os Angeles. Hann
var ekkert nema beinin, og einu eigur
hans voru 30 punda bögull af blaða-
sneplum.
Þessi blöð voru þýðingarmeiri en
nokkuð annað í lífi hans. Hann hafði
borið þau í næstum tvö ár yfir höf og
gegnum frumskóga Suður- og Mið-
Ameríku í örvæntingarfullum flótta
eítir frelsi. Þau mundu koma í fyrsta
sinn upp um það viðbióðslega athæfi,
sem viðgekkst í þeirri frægustu af öll-
um fanganýlendum. Djöflaeyjunni í
I'rönsku Guiana, þar sem hann hafði
eytt 15 árum ævi sinnar.
Rene Belbenoit, en svo hét laumufar-
þeginn, hafði tekizt það, sem hundruð-
um fanga hafði mistekizt. Hann var
einn af þeim fáu mönnum, sem náð hafa
að flýja frá Djöflaey.iunni — og lifa
það af. Og í sinni ótrúlegu ferð hafði
hættu að deyja ú'r hungri, veikindum
eða þorsta og verða fyrir árás villidýra
eða óðra féiaga sinna. Sjórinn var mor-
andi í mannætuhákörlum, og í honum
voru viðsjárverðir straumar, sem venju-
lega hvolfdu flekum og eintrjáningum
eða drógu aftur til lands.
Hundruðum fanga hafði mistekizt að
flýja. Samt leið ekki sá dagur, að Bel-
fcenoit væri ekki að skipuleggja flótta.
Það var ekki einungis örvæntingin, sem
knúði hann áfram, heidur einnig næst-
um ofurmannlegt hugiekki
Fyrstu tilraunir.a gerð’. hann 14.
ágúst 1923. Ásamt öðrum fanga að nafni
Leonce hafði hann í leyni smíðað
bambusfleka og falið hann í kjarri við
lítinn vog. Og nótt eina iétu þeir reka
niður að Markonifljóti og yfir að Hol-
ienzku Guiana.
Hollendingar taka þá
En Hollendingarnir voru á verði gagn-
vart slíkum tilraunum og tóku mennina
Franskur
þjófur skrif-
aði bók —
og bjargaði
þúsundum
Eftir Frank
Wright
tvo fasta. Þeim var skilað aftur tii St.
Laurent, fangel»ismi3stöðvar Frönsku
Guiana.
Það leið meira en ár, áður en Bel-
benoit gæti reynt aftur. Þetta tímabil
mátti hann þola barsmíðar, hungur og
einangrunarvarðhald. Auk þess var
hann um tíma mjcg veikur.
Á jólakvöld 1924 lagði hann ásamt
átta öðrum föngum af stað á stolnum,
30 feta löngum emtrjaningi. Þeir drógu
upp segl, sem saurnað var úr skyrtum,
og veltust út á öldur Atlantshafsins.
Siglinguna fólu þeir nsavöxnum fanga
að nafni Basque, sem sagðist hafa verið
sjomaður. En Basque hafði logið til að
fá að fara með beim. Eintrjáningurinn
lilaut illa meðferð: lenti í straumiðu og
brotnaði að lokum við kiettótta strönd.
Morð á ströndinni
Á einmanalegri strönd upp við frum-
skóginn í Hollenzku Guiana var Basque
myrtur fyrir svik sín. Þeir, sem eftir
voru, héldu inn í skóginn í áttina að
Markonif lj ótinu.
Hitinn var hræðilegur og lítið um
mat og vatn, og allt var þetta til að
draga úr þeim máttinn. Og ekki höfðu
þeir lokið við fjórðu míluna, þegar
annað morð var fiamið Gipsy, sem var
einfættur, stakk bezta vin sinn til bana
vegna matarbita. Fjórum tímum seinna
var réttlætinu fulinægt. þegar enn einn
fangi að nafni Marsellais rak Gipsy
skyndilega í gegn.
Tveim dögum síðar rákust þeir fé-
lagar á indíánaþorp Þar fengu þeir
mat og vatn hjá indíánakonunum og
sofnuðu síðan. Á meðan þeii sváfu, fóru
indíánarnir á fund hollenzka hersins og
gerði honum viðvart. Daginn eftir voru
FLOTTI
FRÁ
DJÖFLAEYJIilMNE
hann leikið á dauðann oftar en einu
sinni.
Þrælkunarvinna
Rene Belbonit var sonur járnbrautar-
starfsmanns. Þegar hann var ^l árs,
liófst martröðin. Hann var kærður
fyrir ómerkilegan þjótnað og dæmdur
1 átta ára þrælkunarvinnu í Frönsku
Guiana. Þessi lágvaxni, en þrautseigi
Frakki var síðan hlekkjaður og rekinn
ásamt 679 öðrum föngum um borð í
flutningaskipið La Martiniere hinn 3.
júní 1923.
Ástandið, meðan á sjóferðinni stóð,
var dýrslegt; morð og grimmdarverk
voru framin svo að segja á hverjum
degi. En Belbenoit átti eftir að kynnast
jafnvel enn hryililegri lifnaðarháttum
meðal beinagrindanna, sem þræluðu,
þjáðar af hitasóttinni, í fenjunum
í frumskógum Frönska Guiana.
Nakinn og soltmn var hann bakaður
af sólinni á daginn, og á nóttinni var
fciann berskjaldaður fyrir blóðsjúgandi
vampírum, moskítóflugum og morðfýsn-
inni í samföngum sínum. Hann hélt lífi
með því að treysta engum, vera sífellt
á verði gagnvart skyndiárásum og
einnig af þeirri einföldu ástæðu, að
líkami hans gat vegi.a smæðar sinnar
iifað á sultarfæðunni þarna.
Slæmar horfur
Frá fyrsta degi vissi fangi númer
46635, að annaðhvort. yrði hann að
flýja eða deyja. En iikurnar fyrir því,
að flótti gæti heppnast voru fjarska
litlar. Þar var aðeins um tvennt að
velja: frumskóginn eóa sióinn.
í frumskóginum átti hann það á
Xryiltir af þorsta viidu þeir snúa við,
fangarnir komnir aftur til St. Laurent.
í júní 1925 var Belbenoit flokkaður
seir „óforbetranlegur“ og sendur fjötr-
aður til fangabúðar.na í Kourou, „Dauða
búðanna", þar sem har.n þrælaði í tvo
mánuði í mýrum við það að draga
mahoníbjálka.
„Helevjar“
Þaðan var hann íiuttur til Royale,
sem er ein af „Heleyjunum“, en sá eyja-
lclasi nær yfir Djöflaeyjuna, Royale og
Stó Joseph. Hann var læstur ásamt 399
öðrum föngum inni i hinu lítt þekkta
Gripson-fangelsi, sem hefur líklega haft
fleiri morðingja að geyma en nokkur
önnur bygging í heiminum.
Eftir sex mánuði var Belbenoit flutt-
ur til St. Joseph, þar sem hann hafði
rótt misst vitið á 105 daga einangrunar-
varðhaldi. Árið 1927 var hann aftur
kominn til meginlandsins og gerði nú
tvær tilraunir enn til undankomu.
í september 1930 var fangavist hans
lokið og hann látinn iaus — aðeins til
að fá þær fréttir, að sem frelsingi hefði
hann verið dæmdur til að lifa ævilangt
í útlegð í Frönsku Guiana. Löngunin til
að flýja varð nú að hreinni örvæntingu.
En næstum tvö ár liðu, áður en honum
gafst tækifæri til að reyna aftur.
Á eintrjánungi
Flóttin hófst 2. maí klukkan sex að
morgni, þegar sex menn, þar af þrír
morðingjar, héldu til hafs á 18 feta
löngum eintrjánungi með karbættu
segli og heimatilbúnu stýri. Auk þess
höfðu þeir meðferðis kompás og lítil-
fjörlegar matar- og vatnsbirgðir.
í 14 daga hrakti stormurinn bátinn
8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11. september 1986