Lesbók Morgunblaðsins - 09.06.1974, Blaðsíða 5

ENDURMENNTUN og fullorðinsfræðsla. Þessi
orð eru tiltölulega ný í tungu okkar. Þeir dagar
eru liðnir, er hægt var ao mennta menn til
starfa á fáum árum og láta þar við sitja.
Sannindi, sem talin voru góð og gild í gær,
verða ef til vill úrelt á morgun, og nútímaþjóð-
félag krefststoðugrarendurnýjunar, jafnt hug
ar sem handar. Ennfremur gera aukin lífsgæði
og rýmri tómstundir fólki kleift að afla sér
menntunar á flestum skeiðum ævinnar því til
gagns og gamans. Hefur sitt af hverju verið
gert til þess að mæta þessari nýju stefnu, svo
sem stofnun öldungadeildar Menntaskólans
við Hamrahlíð, en fleira er þó ógert, og búast
má við, að fólk geti ekki fyrirhafnarlaust tekið
upp þráðinn þar sem frá var horfið, fyrir 10 til
40 árum. Allmargir leggja þó á brattann, og
höfum við náð tali af nokkrum, sem lagt hafa
út í nám alllöngu eftir að hinum hefðbundna
skólaaldri sleppti.
Nýr greinaflokkur
SVO LENGI LÆRIR SEM LIFIR
Þroskinnermeiri, en
minnið erslakara
en öður.
Guðrún Egilson rœðir viö
Regínu Viggösdóttur, föstru.
— Í'lí kunni því áf;ætU‘Ka að
vcra lieiina, og húsmóðurslarfið
er hroint ekki cins leiðinlegt og
inargir vilja vera láta. Saint sein
áður var ég alltaf ákvcðin í því að
fara í náin, þegar tækifa'ri gæfist,
kannski fyrst og freinsl vegna
þess örvggis, sein inenntun veitir
í nútíinaþjóðfélagi, — sagði
Kegína Viggósdóttir fóstruneini á
öðru ári í viðtali við Lesbókina.
Hún er gift Leifi Teitssyni vél-
virkja og eiga þau tvö börn,
Kristinu og Ilrafn, 7 og 5 ára að
aldri, en þriðja harnið inun
væntanlega sjá dagsins Ijós innan
fárra vikna.
— Ekki hefur það vorið ineð i
dæininu, þ.egar þú b.vrjaðir í skúl-
anum?
— Nei, eiginlega ekki, og þö að
dæinið breyttist við það, vorum
við ákveðin í að gefast ekki upp.
Maðurinn ininn hefur revnzt mér
ákaflega hjálplegur og skilnings-
ríkur og stappað i mig stálinu, ef
kjarkurinií hefur verið að bila.
Eins hefur skólastjóri Fóstru-
skólans sýnt mér mikinn skilning,
og ég f;e að fresta pröfum fram á
vorið. Hins vegar má biiast við því
að næsti vetur verði dálitið erf-
iður og þar sem við erum heldur á
möti þvf að fkekjast á milli með
ungbarn, verður það væntanlega
ofan á, að maðurinn minn verði
heima á morgnana, á meðan ég er
i skolanum.
— Kr ekki gífurlegt átak að
fara út í nám ol'tir margra ára
. hlé?
— Jú, þetta erit óneitanlega
mjiig mikil viðbrigði. Eg hafði
okkert verið í skóla el'tir gagn-
fræðapróf og sáralítið unnið úti.
Maðurinn og börnin voru orðin
því vön, að ég væri alltaf heima,
en svo var ég skyndilega i burtii
frá morgni til kvölds. Fvrsta árið í
Fostruskölanum er nefnilega
fólgið i verklegri kehnsltt. Við
orum sendar út á barnaheimilin
eftir hálfsínánaðar bóklegt nám
og vinnutn þar eins og fullgildur
vinnukraftur allan veturinn.
hetta skipulag er að mörgu loyti
öheppilegt, því að það er mikið
álag f.vrir okkur, og þá einkum
ungar stúlkur, setn hafa lítið
k.vnnzt börnum, að starfa að dag-
heimilum allan daginn. I’etta er
erfið vinna, börn eru oft afskap-
lega miskunnarlaus, ef þau finna
snöggan blett á einhverjum, og
mörgúm óhörðnuðum mann-
eskjum gengur illa að tjönka við
þau. Væntanlega verður þessu
formi brevtt í náinni framtíð, því
að lalið er heppilegra að láta
nemana stunda jöfnum höndum
bóklegt og verklegt nátn.
— ()g er kennslan tvo síðari
veturna bundin við bóklegt nám
eingöngu?
— Eftir artnan veturinn erum
við skyldaðar til að starfa á barna-
heimilum f nokkra mánuði, en að
ikðru levti felst kennslan í bök-
legu námi, föndri og þess háttar
eftir forskólann, en það er fyrsta
árið kallað. Viðlærum m.a. harna-
sálarfræði, uppeldisfræði,
islenzku, iny-ndíð og siing, og þetta
ef allt mjög skemmtilegt og gagn-
tegt. Mér finnst ég sjá mín eigin
börn i allt öðru ljósi eftir að ég
byrjaði i skólanum, og mér
gogngur betur að skilja vmsa
e.friðleika, sem gera vart við sig
hjá þeim, og maður hefur verið
vanur að flokka umdiröþægð.
Það er nefnilega dálítið vanda-
samt að umgangast börn og ala þau
upp. þó að sumir haldi, að það sé
það auðveldasta i heimi. Mér
hefur v.erið sagt, að margir hafi
orðið mjög hneykslaðir, þegar
Fóstruskólinn var stofnaður og
sagt svo, að það væri liinn mesti
óþarfi að kenna konum, hvernig
ætti að umgangast börn, þær
hefðu gert þetta frá upphafi vega
og hefðti það í sér. En það eru
hroint ekki allar konur, sem Itafa
það i sér og enda þótt flestar vilji
börnum sínum vél. veitir þoitn
yfirleitt ekkert af því að kynna
sér eitthvað um uppeldisfræði.
Bækurnar. sem við lesum, eru
sutnar á dönsku, og þar sem ég
var farin að ryðga dálitiö i henni,
bað ég föður tninn stundum um
að losa með mér. Eitt sinn varð
honum að orði. að það ætti að
skylda konur til að taka próf áður
en þær ættu börn, því að þær
gerðu sér áreiöanlega litla grein
fyrir þeirri áb.vrgð, sem þær
tækju sér á herðar nteð ttppeldi
einstkalingann ;r.
— En hvað segja fræðin þá Um
mæður, setn fara út frá tingum
biirnum til að stunda nátn og
vinnu ?
— Eg held, að flestir uppeldis-
fræðingar telji það nauðsyn, að
satna inanneskjan annist biirnin
að mestu á meðan þau eru mjög
ung. Það er áreiðanlega skaðlegt
| Framhald á bls. 6.