Lesbók Morgunblaðsins - 09.06.1974, Blaðsíða 13

Háttvirtir kjósendur, sem eiga að kjósa yfir
sig landsfeður til næstu fjögurra ára þann 30.
júní n.k., hafa bersýnilega úr a11 miklu listaúr-
vali að velja í kjörklefanum og hlýtur að verða
forvitnilegt, hvernig hin ýmsu flokksbrot og
flokksflokkabrot koma út úr kosningum.
Ætlun mín er þó ekki að upphefja áróður fyrir
einn lista öðrum fremur, heldur vekja athygli á
því, sem ég hef rekið augun í, þegar yfir þessa
mörgu og húðvænu lista erfarið. Það þótti mér
sem sagt sérkennilegt, að í öllu því mikla
mannvali, sem flokkarnir státa sig af að ráða
yfir, skuli mörg andlitin skjóta upp kollinum á
alþingislistunum, rétt eftir að þau hafa trónað á
bæjar- og sveitarstjórnarlistum. Sum þeirra eru
að vísu aðeins í uppfyllingarsætum, en allmarg-
ir sömu frambjóðendur virðast vera i annað-
hvort öruggum sætum, eða a.m.k. hafa þeir
von um að fá að skjótast inn á þing eina stund
einhvern tima á kjörtimabilinu og fá að halda
þar jómfrúrræðu með pomp og prakt.
Nú skal það náttúrlega ekki dregið i efa að
margt af þessu fólki er hið frambærilegasta og
þekkilegasta i alla staði, en hins vegar þykja
mér flokkarnir vægast sagt einsýnir og fáum
gefin tækifæri til að láta Ijós sitt skina með
þessum vinnubrögðum. Aukin heldur að kjós-
endur háttvirtir hafa margir takmarkaðan
áhuga á því að verða nú að hlýða á þingfram-
boðsræðurnar hjá þeim sömu mönnum og ný-
lega létu Ijós sitt skina í borgar- og sveitar-
stjórnarræðum sínum. Mér finnst varhugavert
hjá flokkunum að hafa ekki fjölmennara lið á
takteinum en svo, að áberandi margir menn
skuli i senn vera i framboði til bæjar- og
sveitarstjórna og siðan mánuði seinna til þing-
kosninga.
Annað atriði er það, sem ég leyfi mér að taka
undir með m.a. Rauðsokkum, og það eru tak-
mörkuð framboð kvenna til þingkosninganna.
Sennilega eru enn færri konur á listunum nú en
var til hinna kosninganna. Nú dettur mér ekki i
hug að halda því fram, að kona eigi að stökkva
inn á nokkurn lista aðeins vegna síns kynferðis.
Langt i frá. Ég get tekið undir þá skoðun
borgarstjórans í Reykjavik í viðtali í Mbl. fyrir
borgarstjórnarkosningarnar, að það þjónar
harla litlum tilgangi að hafa konur á listunum
aðeins til skrauts eða uppfyllingar.
Ég efa heldur ekki, að það sé rétt, sem
borgarstjóri sagði í sama viðtali, og á sjálfsagt
bæði við um borgar- og landsmál, að margar
konur eru tregar til að fara í sjálfan slaginn og
ganga fram fyrir skjöldu. En erfitt er að sann-
færa mig um, að ekki séu til fleiri hæfar konur [
örugg sæti, hvort sem er í Reykjavik eða úti á
landsbyggðinni en raun ber vitni um sam-
kvæmt listunum, að visu aðeins eftir lauslega
könnun.
En ég á örðugt með að trúa því, að konur séu
svo tregar til að gefa kost á sér til þátttöku og
listarnir gefa vísbendingu um. Það mætti segja
mér, að karlmennirnir teldu sjálfsagt og eðli-
legt, að hlutur þeirra væri sem fyrr stærri og
myndarlegri. Við konurnar einar er svo auð-
vitað að sakast ef þær láta slíkt viðgangast
endalaust.
Jóhanna Kristjónsdóttir.
og alls kyns „dulrænum" fyrir-
bærum.
Samkvæmt kenningu Nýals er
jörðin aðeins ein af fjölmörgum
frumlífsjörðum í alheimi. Þor-
steinn ber þessa skoðun saman
við guðspekina. „Guðspekingar
halda því fram, að börnin sem
fæðast hér á jörð séu menn, er
hafi lifað hér áður, sumir trúa því
jafnvel aö þeir hafi verið dýr í
f.vrraiíti. Þetta er gömul dulfræði-
kenning, en við segjum, að hún
samrýmist ekki vísindalegri þekk-
ingu. Iíins vegar segjum við lika,
að hún eigi sér mjög merkilegar
rætur. Einstaka sinnum kemur
það fyrir, aö menn fara að finna
með sér undarlegar endurminn-
ingar, sem eiga ekki heima í
þeirra eigin re.vnslu og hafa menn
þá stundum ályktað sem svo, að
þetta væri þeirra'fyrri ævi, sem
segði þannig til sín. Hins vegar er
engin þörf á þessari skýringu,
þegar við vitum að um framlíf er
að ræða á öðrum stjörnum. Þá
verður það að teljast ofur eðlilegt.
að framliönir geti geislaö áhrifum
sínum til jarðarbúa og stöku jarð-
arbúi verður þannig var við minn-
ingar annarra manna en ekki eig-
in. Þá sjáum við um leið dálítið
yfirlit í heimsfræði: Einhvers
staðar veröur allt fyrst og til eru
vissir hnettir, þar sem menn eru
að fæðast i fyrsta sinn. Þegar ævi
hans er öll á þessari frumlífs-
stjörnu, þá fer það aflsvæði, sem
nú er sannað að fylgir lffi manns-
ins, að byggjast upp á öðrum
hnetti og þar sem betri skilyröi
eru. Þar skapast nýr likami, ekki
fæddur af m.ódur heldur hrað-
myndaður."
Þorsteinn segir hins vegar, að
ekki sé það án undantekninga að
menn fari ylir á hnött, þar sem
meiri fullkomnun og þroski ríkir.
„Það fer eftir ævi mannsins hér á
jörðu, viðleitni hans og breytni,
hvernig félagsskap hann lendir í
þegar yfir kemur. Það stafa af
hans gerðum, hugsunum og
breytni ákveðin áhrif alla ævina,
og þessi áhrif leita þangað sem
þeim er skyldast. Þannig geta
menn séð, hvaö þeir muni ávinna
sér með breytni sinni í jarölífi."
1 Nýal ræðir dr. Helgi einnig
um Helstefnu og Lífstefnu og
kemur það heim við trúarhug-
myndir um sælustaði og kvala-
staði, greinarmun góðs og ills.
Hann telur í ritum sínum, að
mannkynið eigi um þessa tvo
kosti að velja og úti i geimnum
séu fullkomnari mannfélög er
hafi fullan vilja á að hjálpa jarð-
lífinu inn á rétta braut. En til
þess að svo megi verða þarf sam-
stillt frumkvæði jarðarbúa að
koma til. „Þaö er rétt að minna
á,“ segir Þorsteinn i þessu sam-
bandi, „að dr. Helgi var ekki að-
eins jarðfræðingur heldur einnig
Ifffræðingur og þar með þróunar-
fræðingur, en sú fræðigrein var
mjög á döfinni í hans tið. Hann
var hins vegar ósammála þróunar-
fræðingunum, sem sögðu, að sig-
ur hins lífhæfasta væri alltaf sig-
ur hins bezta. Hann sagði, að
stefna lífsins hér á jörð væri ber-
sýnilega röng og það væri stefna
hinnar vaxandi þjáningar. Og hér
sjáum við einmitt hina djúpu til-
finningu hans fyrir neyö mann-
kynsins, að hann áttar sig á því,
að velja má rnilli tveggja stefna í
lifinu, annarrar sem leiði til
dauða og tortímingar og hinnar er
leiði til æ batnandi og fegurra
mannlífs."
Stefna Nýalssinna er þannig
sumpart siðfræðileg. „En umfram
allt er það sannfæring okkar,"
segir Þorsteinn," að skilningur og
þekking á þessum efnum og þess-
um fyrirbærum, sem þarna koma
til greina, sé frumskilyrði þess,
að nokkur siðfræði eða lif-
ernisfræði geti komið að
gagni. Við vitum það vel. að á
vegum ýmissa trúarbragða
eru ágætir menn. sem vilja
starfa vel. en ennþá hefur
þeitn ekki tekizt að breyta stefn-
unni svo að dugi. Það er sífellt
vaxandi ölga hér á jörðinni og
stendur raunar svo tæpt, að mað-
ur getur átt von á því að illa fari
hvenær sem er. Þess vegna er það
undirstöðusannfæring okkar, að
þekkingin á þessum efnuni sé það
sem koma á og koma þarf. Hvað
snertir lífernisfræði, þá yrði það
mjög fljótlegt, að konta sér niður
á frumatriði hennar, þegar menn
væru á annaö borð farnir að gera
sér grein fyrir veruleikanum í
þessum efnum."
Einkunnarorð Nýals á sinum
tíma voru „Ultra religionem non
contra" sem útleggst eitthvað á þá
leið, að Nýall sé ekki fram settur
gégn trúarbrögðunum heldur sé
hann lengra kominn, Nýalssinnar
liafa haft þessi einkunnarorð í
heiðri, og hjá þeim verður maður
var við umburðarlyndi gagnvart
trú og hvers konar afsprengi
hennar. Þannig telja þeir til dæm-
is, að Jesús hafi verið maður með
óvenjulegan sambandshæfileika,
en hann hafi eölilega dregið tak-
markaðar ályktanir af þessu sam-
bandi með hliðsjón af þeirri þekk-
ingu, er heimurinn réð þá yfir.
Eins og áður er getið staðhæfa
Nýalssinnar að lífið hljóti ætíð að
vera efnistengt. Þar skilur siðan
með þeint og dulrænumönnum,
sem oft hefur verið ruglað saman.
Þorsteinn segir, að Nýalssinnar
vilji sízt af öllu gera guðspeking-
um eða spiritistum rangt til, en
skilningur þeirra á eðli lífsins sé
allt annar. Um félög dulrænu-
manna segir Þorsteinn annars:
„Við berum mikla virðingu fyrir
starfi slíkra félaga og rengjum
ekki það er þeim þykir dýrmæt-
ast, — hjá spíritistum eru það
gjarnan fyrirbærin skoðuð „utan
frá", ef svo mætti segja, en hjá
guðspekingum fremur ýmis
óvenjuleg reynsla manna. Við
teljum okkur þvert á móti skilja
þetta. Þar er líka munurinn á
okkur og t.d. gagnrýnendum eða
andstæðingum slíkra hreyfinga.
Við teljum okkur að visu bvggja á
vísindalegum grundvelli engu sið-
ur en gagnrýnendurnir. en teljum
að þessi fyrirbæri megi skýra og
þess vegna þurfi ekki áð hafna
þeim. Það gildir það sama um
íslenzka alþýöutrú."
í þvi sambandi bendir Þor-
steinn á, að hér áður fyrr hafi
menn stundum þótzt sjá huldu-
fólk eða framliðna, eitthvað sem
þeir trúðu að væri til og þess
vegna var hægt að taka frá þeim
kraft til að byggja „imyndunina"
upp — láta hana líkamnast. „En á
sama hátt og menn trúðu áður á
vofur eða framliðna menn, setn
þeir sáu, þá er nú miklu almenn-
ara, að menn trúi á tilvist fljúg-
andi diska og þess vegna er hægt
að taka frá þessum mönnum kraft
til að byggja upp fljúgandi disk
— láta hann likamnast. Og ég vil
minna á i sambandi við fljúgandi
diska, að þar koma stilliáhrif
mjög til greina og ég vil aðeins
nefna sem dæmi, að þegar slíkt
fyrirbrigði sást yfir Austfjörðum
hinn 24. maí 1973, sem alls engin
viðhlítandi skýring hefur komið á
önnur en sú sem við gefum. þann
sama dag var verið að halda
blaðamannafund í Reykjavík. Þar
voru hin kunnu dagblöð borgar-
innar að ræða við fyrrverandi
þjóðhöfðingja um fljúgandi diska.
A svo til söniu stundu og hann er
að segja þessum fulltrúum al-
menningsáiitsins á Islandi af
þessum fljúgandt fyrirbærum.
birtist eitt slikt yfir Austfjörðum.
Svipaðar skýringar má finna á
þvi, þegar fólk telur sig sjá huldu-
fólk í steinum eða klettum. Til
dæmis segir hún Margrét frá
Öxnafelli: Eg sé steininn alveg
eins og þið, en ég sé eitthvað í
steininum. Þetta skýri ég þannig,
að hún hafi samband við einhvern
sem sér „álfinn" á öðrum hnetti.
en þar sem hún horfir á steininn á
því andartaki. rennur sú sýn sam-
an við hina jarðnesku sýn. Þaö
væri mikil framför, ef skvggna
fólkið gerði sér grein fyrir þessu.
Þetta er staðbundið á vissan hátt;
menn telja sig vita afálfttm iþess-
um og þessum klettinum. — í
raun og veru er þarna bara venju-
legt grjót, en sýnin er engu að
síður raunveruleg."
TÍMAMÓTASKEIÐ
Þorsteinn segir ennfremur. að
hann telji nú ýmis teikn á lofti er
bendi til þess að Nýalsstefnan
Framhald á bls. 13