Tíminn - 05.06.1968, Blaðsíða 11

MIÐVIKUDAGUR 5. júnf 1968
TIMiNN
21
Bóndi nokkur var málskrafs
mikiill, en mistækur í orðavali.
Kona hans, eignaðist tvíbura,
tvo drengi, og voru þeir skírð
ir Jón og Stefán.
Einhvern tíma var bóndi að
tala um þessa tvíburafæðingu
og komst þannig að orði:
— Jón minn fæddist fyrr, en
Stefán er getinn réttum hálf
tima síðar.
Nokkrir félagar voru all-
drukknir í veitingahúsi einu
og sungu hástöfum: „Yfir kald
an eyðisand".
Þegar þeir eru að Ijúka vís
unni og syngja af mikilli til-
finningu: „Nú á ég ■ hvergi
heima“, snarast kona eins
þeirra inn úr dyrunum, þnífur
í öxlina á manni sínum og
ggcfir;
— Ég skal sýna þér, hvar þú
átt heima.
Helgi, smiástrákur fjögunra
ára gamall, heimsótti afa sinn
upp í sveit og sá þar unglamb.
Hann hljóp til mömmu sinn
ar og sagði:
— Ég sá lamb, mamma, og
ég fór ekki á bak því. Ég ætla
ekki að gera það, fyrr en það
er orðið stór hestur.
Málari nokkur var að mála
tveggja hæða hús á Kleppi og
stóð við það í allháum stiga.
Hann sér, að sjúklingur einn
fer að spígspora kringum stig
ann, og lízt málaranum grun-
samlega á atferli hans.
Allt í einu kallar sjúklingur
inn:
— Haltu þér nú fast í pensil
inn, því að nú tek óg stigann.
Krossgáta
Nr. 36
Lóðrétt: 1 Kviðbitar 2
Rómv tölur 3 Amen 4 Eins
bókstafir 5 Alsberra 8 Svif
9 Strákur 13 501 14 Blöskri
Ráðning á gátu nr 36
Lárétt: 1 Landsel 6 Áar 7
FG 9 Ós 10 Tafsamt 11 VL
12 Ar 13 Kal 15 Gaurinn.
Lárétt: 1 Tala 6 Ónýti 7 Athuga Lóðrétt: 1 Loftvog 2 Ná
9 Keyrði 10 Matgoggi H Tónn 12 3 Danspar 4 SR 5 Listræn
Greinir 13 Togaði 15 Heiftina 8 Gal 9 Óma 13 Ku 14 LI
Lækndr, sem starfar hér í
bænum, verður meðal annars
oft að úrskurða, hvort stúlkur
séu barnsihafandi.
Þegar illa stendur á fyrir
stúlkunum, verður oft grátur
og gnístran tanna, ef hann seg
ir þeim, að þær séu með barni.
Ein , stúlka brást þó öðru
vísi við, þegar hann kvað upp
úrskurðinn. Hún sagði hin ró-
legasta:
— Ja, var það furða!
SLKMMUR
OG PÖSS
f flestum spilum skiptir spila
legan hjá vörninni meginmáli,
en þó ekki alltaf Lítum á eftir
farandi spil
A K75
V G973
♦ K984
& ÁD
A 1092 * ÁD G3
V D104 y _
♦ G63 ♦ D1075
4> G1093 * »6542
♦ 864
V ÁK8642
♦ Á2
4» K7
/
Suður spilaði fjögur hjörtu
og Vestur spilaði út laufa gosa
sem er miög eðlilegt útspil.
Drottning í blindum átti slag
inn, og sagnhafi spilaði litlu
trompi frá blindum, en varð
eðlilega fyrir vonbrigðum, þeg
ar Austur sýndi eyðu í litnum
og Vestur átti því öniggan
trompslag.
Spilið virðist því standa og
falla með þvi hvor á spaða ás
— eða hvað? — Það væri
rangt í þessari stöðu, að spila
strax á spaða kónginn og
gefa sig á vald örlaganna. Eft
ir að hafa unnið á hjarta kóng
spilar Suður ás og kóng í tígli
og trompar tígul heima. Hann
spilar laufi á ásinn og síðasta
tíglinum frá blindum- Þegar
Austur á fjórða tígulinn, tromp
ar Suður ekki heldur kastar
niður spaða, og eftir það er
sama hvor mótherjanna á
spaða ásinn.
vegna að afsaka sig við mig?
Hann hélt áfram: —Ég sá, að
með því að færast undam. átti ég
á hættu að móðga han.n, þannig
að hann sliti öllu snmbandi við
mig. Ég sagði yður, er ég talaði
fyrst við yður. að ég hefði ekki
í hyggju að kvongast.
(Hefði. Hann hefir þá orðið
ástfanginn af henni eftir það)
— Á páskunum kynntist ég
ungfrú Oharrier mjög vel. Við
vorum þá stödd í Dinard me'ð
Oharriersfólkinu —
Ég kreppti hnefanna. Hend
ur mínar voru ískaldar.
— Og hún gerði mig strax að
trúnaðarvini sínum, mælti hann.
— Hún sagði mér margt um
sjálfa sig, alveg eins og barn
(Nornin sú arna. Þvílík frekjd).
— Sagði mér líka, að hún værj
leynilega trúlofuð ungum flug-
manni. F.iiölskyldan vissi náttúr-
!ega ekker1; um það — þér vitið
hvernjg bessir frönsku foreldrar
eru — en ég held varla, að nauð-
symlegt sé að leyna þessu nú, þeg-
ar allt þetta er búið.
(Nei. Odette Charrier mynd:
ekki finnast erfdtt að svíkja flug-
rnann, eða hvern sem væri vegna
hans).
— Það var hún sjálf, sem sagö'i
mór frá ætlun föður síns, að
bjóða mér hönd hennar. Þér þskk
ið þennan gamla franska sið-
hann er óviðkunnanlegur, hélt
forstjórinm áfram og talaði nú
eins fljúgandi hratt og hann vasri
að lesa mér fyrir bréf. — Ég var
í slæmri klipu. Ég átti á hættu
að breyta vind — og sterkum
bandamanni — í óvin. Ég vissi,
hversu móðgaður hann myndi
verða yfir neitun frá mimmi hálfu,
sem gæti virzt vera af andúð. Og
svo var unga stúlkan sjálf. —
Hvað, fylgizt þér ekki með?
— Nei, ég skil ekki, — ég
reyndi á mig til að tala i sam-
hengi, — hvað þér eigið við með
neitun.
— Jú, hún vildi ekki giftast
mér. Hún átti flugmanninn sina.
Og ég vildi ekki kvongast — þá.
(Þá. Ætlaði hann að kvelja mig
með allri ástarsögu sinni?)
— Og ég gat aðeins komið í
veg fyrir þetta tilboð, sem faðir
hennar ætlaði að gera mér, með
því 'að gefa hoaum áþreifanlega
sönnurn þess, að hann gæti ekki
reiknað með mér. Nú skiljið þér?
— Ja-á, sagði ég hægt. — Ég
var — unnusta, þótt aðeins væri
opinberlega. — Ég var þessi á-
þreifanlega sönnun.
— Já, það var einmitt. Bn nú
kemur fregn, sem gerir þessa
sönnum óþarfa. Ég hefi beðið
eftir tilkynningunni í nokkra
daga. Og nú er hún loks komin
— hér. Hann barði á blaðið. —
Það þýðir a'ð Oharrier-Waters-
baadalagið er dauðadæmt í fæð-
ingunni. Það þýðir. að fyrirtæki
mitt verður ekki það volduga
bákn, sem ég hafði vonað. En
það þýðir líka — og það er veiga-
mikið — nokkru er bjargað. Það
er, að ég þarf ekki að gera ráð-
stafanir til að forðast óánægju
Charriers. Ef mig langar ekki til
að kvongast inn L fjölskylduna,
þá get ég sagt það berum orðum
nú.
(Ef. — Hann átti við. að nú
gætu bau Odette os hann, sýnt.
að allt vær byggt a ást).
— Og ef ég nefl ekki sagt
upp þessari yfirborðstrúlofun okk
ar í morgun, ungfrú Trant, þá
ihefði ég getað gert það eftb há-
degið núna.
Hann var blátt áfram ákafur í
að losaa við mig. Þrátt fyrir að
það særði mig, þá gaf það mér
hugrekki til að gera það, sem ég
ætlaði að gera. Og án þess að
eyða einni mínútu, stóð ég upp,
■brosti og rétti honum hendina í
kveðjuskyni.
Hann tók lauslega í hana en
sleppti henni strax og sag'ði eias
og af honum væri létt þungri
byrði. — Jœja þá er þetta búið.
— Já, mælti ég kæruleysilega.
En áreynslan var svo mikil að ég
varð að taka á öllu, sem ég átti:
| — Verið þér sælir'
j — Bíðið við. Ég sagði, að þetta
íværi búið, endurtóik forstjórinn.
!— En nú byrjar annað. Viljið
j þér ekki fá ýður aftur sæti?
j Staðurinn, sem við vorum á,
I hafði vdst sdn áhrif, því að ég
ihlýddi samstundis. Aftur sat ég í
• grœna leðurstólnum og braut heil
I ann um það. hvort væri betra eða
verra að draga skilnaðinn þan.n-
ig á langina. Ég var hissa á, að
hann skyldi geta kvalið mig þann
ig>
Hann kom og staðnæmdist við
hlið mér. Hann mælt vingjarn-
lega.
— Ég trúi ýður, þegar þér seg-
ist hafa rekizt á Vandeleur af til-
viljun, en ekki eftir samkomu-
lagi. Já, en þar eð þetta skeyti
var ekiki sent hans vegna, þegar
það var ekki vegna hans, að þér
flýðuð bort frá mér — frá Angles
ey, á þennan hátt, hvers vegna
var það þá? Hanm lagði áherzlu
á siíðustu orðin.
Aftur þessi yfirheyrsla. Hverju
átti ég að svara? Ég leit ráða-
laus í krimg um mig í þessu smekk
Lega herbergi, sá húsgögnin og
litla borðið. þar sem ég var vön
að sitja með skjöln mín.
— Hvers vegna, rak hann á
eftir.
— Ó, hrópaði ég reið. — Stend
ur það ekki á sama?
— Nei, hvers vegna fóruð þér?
Ég hristi höfuðið. Hanm gat ekki
neytt mig til að segja. . .
— Hvers vegna, eadurtók
hann miskunnarlaust. — Var það
vegna þess. er skeði um morg-
uninn, áður en við börðumst við
sjóinn, þegar þér neyddust til að
bjarga ldfi mínu?
— Jlá, það var þess vegaa, fyrst
þér viljið endileag vita það, sagði
ég hörkulega og reyndi að æsa
upp í mér þá reiði, sem mér var
þá auðveld. — Það er allt búið,
að vera nú og þá —
— Það var af því að ég kyssti j
yður?
— Já.
Hann stóð og horfði á mig.
Ég gat ekki horft á hann, en
stárði á ljósgrænan vegginm &
móti.
— Eruð þér — eruð þér hissa
á því? Sérhver ung stúlka myndi
hafa orðið — neyddi ég mig til
að segja, — alveg æf!
—■ Þér haildið, að«allar ungar
stúlkur verði reiðar. þegar þær
eru kysstar?
— Ó, það veit ég ekki. Ég hugs
aði aðeins um þetta einstaka til-
felli.
— Með öðum orðum. allar
stúlikur sem ég kyssti?
— Nei, — andlit frönsku stúlk-
unnar stóð mér fyrir hugskots-
sj'ónum ov ég hló mturlega
— Þér eigið þá aðeims við yð-
ur sjálfa?
— Já, en-------
— Já, þér börðust líka kröft-
uglega á móti því. Hvers vegna?
— Hvers vegna —?
— Var það, — nú yfirheyrði
hann mig aftur, — af því að það
var ég, sem kyssti yður, eð'a vegna
þes's að, — hann hika'ði, — vegna
þess að það var aðeins elskhugi
að naf.ninu til, sem ýerði það?
Nú var ég í klípu. Ég gat ekkí
svarað bedmlinis.
— Mér var illa við það, sagði
ég.
Miðvikudagur 5. júní
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp.
13.00 Við
I DAG
vinnuma:
rónleikar. 14.30 Við, sem heima
sitjum Örn Snorrason lies sdð
ari hluta smásögunnar „Dómsdag
ur í nánd" eftir P. G. Wode-
house. 15.00 Miðdegisútvarp. 16.
15 Veðurfregnir. ísienzk tónlist.
17.00 Fréttir. Klassísk tónlist. 17.
45 Lestrarstund fyrir litlu böm
in. 18,00 Danshljómsveitir leika.
18.45 Veðurfregnir. 19.00 Fréttir.
19.30 Daglegt mál Tryggvi Gísla
son magister talar 19.35 Kvilk
myndasafnið í París og áhrif
þess. Þorgeir Þorgeirsson flyt-
ur erindi. 19.55 Einsöngur: Ei-
ríkur Stefánsson frá Akureyri
syngur við undirleik Kristins
Gesitssonar 20.20 Spunabljóð I.
Þáttur í umsjá Davíðs Oddssonar
og Hrafns Gunlaugssonar. 20.50
Edward Elgar og Ralph Vaughan
Willla'ms Sinfóníuhljómsveit
Lundún-a leikur: Sir John Barbi
ro'lli stj. 21,25 Trúboðinn og
verkfræðingurlnn Alexander
MacKay Hugrún skáldkona flyt
ur fyrsta erindi sitt. 21.45
Harmonikuhljómsveit tónldstar-
skólans i Trossingen leikur. 22.
00 Fréttir og veðurfregnir. 22.
15 Kvöldsagan: „Ævintýri í haf
ísnum* eftir Bjöm Rongen. Stef
án Jónsson fyrmm námsstjóri
ies eigin þýðingu (8). 22.35
Djassþáttur Ólafur Stephensen
kynnir 23.05 Fréttir í stuttu máli.
Dagskrárlok
Fimmtudagur 6. júní
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútí'arp 12.50 Á frívaktinnl. Ey-
dís Eyþórsdóttir sti 14 30 Við,
sem heima
sitjum
15.00 Mið-
iegisútvarp 16.15 Veðurfregnir.
Ballettónlist. 17 00 Fréttir. Klass
ísk tónlist: Verk eftir Schubert
17.45 Lestrars'tund fyrir litlu
börnin 18.00 Lög á nikkuna. Til-
kynningar. 18.45 Veðurfregnir
19.00 Fréttir TOkynningar. 19,30
Náttúruvernd í nútímaþjóðfélagi
Birgir Kjaran aiþingismaður flyt
ur erindi 19.55 Tónlist eftii
Skúla Halldórss., tónskáld mánaf
arins 20,15 Brautryðjendur Stef-
án Jónss, talar við 2 vegaverkstj.
Kristleif Jónsson um Vestfirði og
Steingrím Davíðsson um Húna
þing. 21 10 Sextett fyrir píanó og
tréblásturshlióðfæri eftir Franc
is Poulenc. 21.30 Útvarpssagan:
„Sonur minn, Sinfjötli" eftii
Guðmund Daníelsson. Höfundui
les (17! 22.00 Fréttir og veðui
fregnir. 2215 Uppruni og þróur
læknastéttarinnar. Páll Kolkt
læknir flvtur erindi: — annar
hluta 22 40 Kvöldhliómleikar 23
25 Fréttir í stuttu máli Dagskrái
tok.