Morgunblaðið - 29.12.2002, Blaðsíða 10

10 SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
SAMÚEL Kristjánsson hef-ur alltaf haft gaman afmörgum og margvíslegumverkefnum. Hann tók virk-an þátt í félagslífinu í
Verzlunarskóla Íslands. Eitt af því
sem hann fékkst við í skólanum var
seta í nemendamótsnefnd skólans,
en nefndin setti upp söngleikinn
Wake me up before you go-go, sem
sýndur var í Borgarleikhúsinu.
Söngleikurinn naut vinsælda og var
ákveðið að halda sýningum áfram
um sumarið 2001, eftir að Samúel út-
skrifaðist með stúdentspróf. Samúel
tók verkið að sér og stofnaði fyrir-
tæki um söngleikinn.
Um haustið lauk sýningum og þá
hélt hann í víking og flakkaði einn
víða um Evrópu. Hann segir að í
þeirri ferð hafi hann lifað sínar bestu
og verstu stundir. „Það var frábært
að hitta systur mína í Róm í ynd-
islegu veðri, en jafnömurlegt að
ganga fárveikur um götur Brussel í
tíu stiga frosti og fá hvergi hótelher-
bergi. En ég kom reynslunni ríkari
heim og hafði gott af þessu.“
Þegar Evrópuferðinni lauk vann
hann um tíma hjá Ásdísi móðursyst-
ur sinni og hennar fjölskyldu, sem
rekur byggingarvöruverslunina
Álfaborg, en dustaði svo rykið af
gamla fyrirtækinu sínu í lok apríl sl.,
skírði það 1001 nótt og hóf markaðs-
vinnu og hönnunarstarf.
Samúel sótti ekki vatnið yfir læk-
inn þegar hann valdi sér samstarfs-
menn, heldur fékk þrjá skólafélaga
úr Verzló til liðs við sig. „Ýmsir
höfðu samband við mig og vildu fá
mig til að skipuleggja tónleikahald
eða leiksýningar, en mér fannst
þetta oft lítið spennandi. Oftast var
þetta mikil vinna og mjög illa launuð.
Svo fóru skemmtilegri verkefni að
skjóta upp kollinum og þar sem ég
vildi alltaf vera minn eigin herra
ákvað ég að stofna fyrirtækið.“
Frá stofnun fyrirtækisins var
hlutverk þess tvíþætt. Annars vegar
er það markaðsfyrirtæki, sem tekur
að sér markaðsvinnu fyrir lítil og
millistór fyrirtæki, sem hafa ekki
markaðsstjóra á sínum snærum.
Hins vegar hannar 1001 nótt auglýs-
ingar og ýmislegt kynningarefni.
„Við höfum nokkur fyrirtæki á okkar
vegum og það starf hefur gengið
mjög vel. Undanfarið höfum við
fengið stærri verkefni, til dæmis höf-
um við unnið mikið fyrir Ölgerðina.
Ég var svo lánsamur að fá gott fólk
til liðs við mig, skólafélaga sem höfðu
unnið að söngleiknum með mér og að
skólablaði Verzló, en svo réðum við
grafískan hönnuð í haust og ætlum
að bæta öðrum við nú í ársbyrjun.“
Fimm íslenskir geisladiskar
1001 nótt hefur ekki eingöngu
haslað sér völl í markaðs- og kynn-
ingarmálum fyrir fyrirtæki, því fyrir
jólin komu út fimm geisladiskar með
íslenskri tónlist. „Ég hef mikinn
áhuga á útgáfumálum og vil helst
starfa við úrvals söngleiki, tónleika
og annað menningartengt, en fyrir-
tækið verður að sinna ýmsu öðru, því
við höfum ekki bolmagn í slíkt starf
eingöngu. Innan 1001 nætur er svo-
kölluð skemmtistofa, sem stóð meðal
annars að Quarashi-tónleikunum í
haust og tók einnig þátt í leikritinu
Rómeó og Júlíu með leikhópnum í
Vesturporti, auk þess að gefa svo út
fimm geisladiska fyrir jólin.“
Geisladiskarnir fimm eru Svarta
platan með soul-tónlist í flutningi ís-
lenskra tónlistarmanna, Those Little
Things með Þórunni Antoníu, Skellir
og smellir með Valgeiri Guðjónssyni,
Freistingar með Ný dönskum og
Frostrósir, jólaplata með fimm ís-
lenskum söngkonum, eða Íslensku
dívunum eins og þær kallast. „Í
tengslum við útgáfu diskanna höfum
við haldið ótal tónleika, til dæmis
komu íslensku dívurnar fram á jóla-
tónleikum í Hallgrímskirkju, sem
var sjónvarpað á aðfangadagskvöld.“
Samúel átti sjálfur hugmyndina að
jólaplötunni og segist hafa gengið
með hana lengi í maganum. „Sú plata
hefur gengið mjög vel og slík útgáfa
styður vel við tilraunakenndari út-
gáfu, eins og sólódisk Þórunnar Ant-
oníu, sem hefur þegar náð samningi
erlendis og við eigum örugglega eftir
að heyra meira frá. Á vordögum og
næsta haust eigum við eftir að gera
meira af því að gefa út ýmsar for-
vitnilegar nýjungar.“
Í einni sæng með keppinautnum
Samúel segir ekkert auðvelt að
koma nýrri útgáfu á framfæri. „Við
höfum lagt mikla áherslu á að kynna
diskana okkar, en í verslunum er eilíf
barátta um útstillingarpláss og mik-
ið verðstríð. Við sömdum við Skífuna
um dreifingu á diskunum og það er
auðvitað spurning hvort það er gott
að vera í sömu sæng og aðalkeppi-
nauturinn. Það hefur sína kosti, en
líka galla, því Skífan hefur algjöra
einokunarstöðu í innflutningi á er-
lendri tónlist og er með um 80% af
allri innlendri tónlist. Fyrirtækið er
hluti af fjölmiðlafyrirtækinu Norð-
urljósum og hefur því aðgang að
fjölda útvarpsstöðva og þeirri einu
sjónvarpsstöð sem sýnir eingöngu
tónlistarmyndbönd. Norðurljós geta
látið vinna tónlistarmyndbönd, sem
myndu kosta okkur hundruð þús-
unda, jafnvel milljónir króna, með
því að nýta sér tækjakost kvik-
myndadeildar fyrirtækisins og svo
mætti lengi telja. Ríkisútvarpið er
hins vegar alltaf að gæta jafnræðis
eins og því ber skylda til og spilar
Skífuplötur í samræmi við útgáfu
fyrirtækisins, eða í meirihluta. Hinar
stöðvarnar, sem eru í eigu Norður-
ljósa, þurfa ekki að gæta að þessu og
spila því nær eingöngu Skífuplötur.
En þetta er einfaldlega það umhverfi
sem við búum við og það var enginn
sem neyddi mig út í þessa útgáfu.
Svo vil ég líka taka fram að ég hef
kynnst yndislegu fólki innan Norð-
urljósa og hef ekkert upp á samstarf-
ið við það að klaga. Starfsfólk Ríkis-
útvarpsins er upp til hópa yndislegt
og hefur reynst mér afar vel. Reynd-
ar kom mér á óvart hve margir, lista-
menn sem aðrir, eru tilbúnir að
leggja mikið á sig til að hjálpa nýjum
aðilum á markaðnum.“
Fjórar tilnefningar til
Íslensku tónlistarverðlaunanna
Samúel segir að það hafi reyndar
ekki komið sér á óvart að mikil harka
væri á þessum markaði, en hann hafi
þó ekki áttað sig á pólitíkinni
fyrirfram. Þannig sé framkvæmda-
stjóri Skífunnar til dæmis formaður
Sambands flytjenda og hljómplötu-
framleiðenda. „Ég hef ekkert upp á
hann að klaga, en þessar aðstæður
ættu ekki að vera til staðar, því þær
vekja grunsemdir um vanhæfi og
það á ekki að setja fólk í slíka stöðu.“
Þrátt fyrir að á brattann hafi verið
að sækja hefur sala á diskunum
gengið ágætlega og fjórar af plötun-
um fimm fengu tilnefningar til Ís-
lensku tónlistarverðlaunanna. Þá
hefur jólaplatan náð gullsölu, að
sögn Samúels. „Við auglýstum jóla-
plötuna sem eitt metnaðarfyllsta
verk sem ráðist hefur verið í í ís-
lenskri plötuútgáfu. Þessi auglýsing
fór fyrir brjóstið á sumum, en mér
vitanlega hafa aldrei jafnmargir
komið að útgáfu á hljómplötu hér á
landi. Með söngkonunum fimm leik-
ur t.d. strengjasveit, slagverks- og
blásturssveit og þrír kórar koma
fram á plötunni, auk fjölda aðila á
bak við tjöldin. Ég hef ekki margar
útvarpsstöðvar til að hrópa lýsing-
arorð fyrir mig eftir pöntun, svo ég
verð bara að lýsa þessu yfir sjálfur.“
Samúel segir að hann hafi látið
fara nokkuð í taugarnar á sér í þess-
ari baráttu að fyrirtæki séu oft á tíð-
um ekki tilbúin að styðja útgáfu eða
tónleikahald á nokkurn hátt, en svo
reki hann augun í vörumerki þeirra á
auglýsingaspjöldum fyrir bandarísk-
ar bíómyndir. „Mér finnst skrítið að
fyrirtæki sjái sér ekki hag í að tengj-
ast íslenskri menningarstarfsemi, en
vilji leggja nafn sitt við erlenda
framleiðslu. En sem betur fer eru
undantekningarnar á þessu fleiri.
Við höfum átt frábært samstarf við
Ölgerðina og fleiri fyrirtæki, eins og
Europay, Tal og Búnaðarbankann,
sem sjá sér hag í að styðja við bakið á
okkur.“
Gengur í öll verk sjálfur
Samúel er aðeins 21 árs og ber tit-
ilinn „framkvæmdastjóri markaðs-
og kynningarfyrirtækisins 1001
nótt“. Hann lætur sér þó fátt um
slíkt titlatog finnast. „Ég hef orðið
var við að fólki finnst ægilega fínt að
reka markaðs- og kynningarfyrir-
tæki og sjá um útgáfu á fimm disk-
um. Ég er nú enginn stórforstjóri og
hef það mottó að biðja starfsfólkið
ekki að vinna þau verk sem mig lang-
ar ekki sjálfan til að vinna. Ég geng
því í öll verk, til dæmis smíðaði ég
sjálfur útstillingu í Hagkaupum fyrir
jólin, hengdi upp plaköt og fleira af
því tagi. Fólk býr hins vegar alltaf til
einhverja glansmynd af þessu, en
þetta er fyrst og fremst mikil vinna.“
Samúel segir aðspurður að hann
hafi fengið þá lánafyrirgreiðslu sem
hann þurfti þegar hann stofnaði fyr-
irtækið, þótt hann væri nýskriðinn
út úr framhaldsskóla. „Ég hafði að
vísu unnið með skóla frá því að ég
var 13 ára og átti því ágætan sjóð
sem ég lagði í fyrirtækið. Annars
þurfti ég ekki mikið í upphafi, en
Ég er enginn stórf
Samúel Kristjánsson er 21 árs vestfirskur fram-
kvæmdastjóri eigin fyrirtækis, sem var áberandi í
útgáfu geisladiska fyrir jólin. Hann ræðir við
Ragnhildi Sverrisdóttur um reksturinn, harðan út-
gáfuheim og almennt metnaðarleysi í skólakerfinu
og atvinnulífinu.
Morgunblaðið/Jim Smart
„Ég held alltaf að nú sé verkefnum að ljúka, en þá bætast bara ný við. Þetta er alltaf hörkuvinna.“