Morgunblaðið - 29.12.2002, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 2002 37
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
✝ Karen ÓlafíaSigurðardóttir
fæddist á Kotströnd í
Ölfushreppi 11. nóv-
ember 1909. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi 21. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Benedikts-
son, kennari, póstur
og bóndi á Gljúfri II í
Ölfusi, f. 19. apríl
1878, d. 25. apríl
1961, og Guðný Ein-
arsdóttir, húsmóðir
á Gljúfri II, f. 9. desember 1888, d.
3. ágúst 1971. Systkini Karenar
eru: Björg, f. 1911, d. 1978, Mar-
grét, f. 1913, d. 2002, Halla, f.
1915, d. 2000, Sigmar, f. 1920, d.
f. 21. apríl 1933, kvæntur Sólveigu
Grímsdóttur. Þau eiga þrjú börn
og fjögur barnabörn. 3) Signý Ósk,
f. 16. apríl 1940, var gift Elís Sæ-
mundssyni, þau slitu samvistum.
Þau eiga fjögur börn og ellefu
barnabörn. 4) Siggeir, f. 14. júní
1945, kvæntur Ester Haraldsdótt-
ur. Þau eiga fjögur börn og sex
barnabörn. 5) Sigríður, f. 11. júlí
1951, gift Róbert Gunnari Geirs-
syni. Þau eiga fjóra syni og eitt
barnabarn.
Karen og Ólafur bjuggu á Þor-
láksstöðum í Kjós, en eftir andlát
Ólafs fluttist Karen í Kópavog og
bjó þar síðan. Hún starfaði sem
saumakona í Dúk hf. þar til hún lét
af störfum vegna aldurs. Hún var
einn af fyrstu íbúum í þjónustu-
íbúðum aldraðra við Sunnuhlíð og
fluttist á Hjúkrunarheimilið
Sunnuhlíð í janúar sl., þar sem hún
bjó til dauðadags.
Útför Karenar verður gerð frá
Reynivallakirkju í Kjós á morgun,
mánudaginn 30. desember, og
hefst athöfnin klukkan 14.
2001, Álfheiður, f.
1921, d. 1999 og Ein-
ar, f. 1928.
Karen giftist hinn
18. júlí 1931, Ólafi
Ólafssyni bónda, f. 10.
mars 1904, d. 13. mars
1956. Foreldrar hans
voru Ólafur Einars-
son, bóndi í Flekku-
dal, f. 20. júlí 1866, d.
8. apríl 1935, og Sig-
ríður Guðnadóttir, f.
29. september 1868, d.
24. mars 1964.
Karen og Ólafur
eignuðust fimm börn,
þau eru: 1) Einar, f. 2. desember
1931, var kvæntur Helgu Jörgen-
sen, þau slitu samvistum. Þau eiga
þrjú börn, fimm barnabörn og þrjú
barnabarnabörn. 2) Ólafur Einar,
Ó, móðir mín, hve sæll ég er,
minning þín í barm’i ég ber.
Hvert fótspor sem þú leiddir mig
hvílík dásemd, ég átti þig.
(Höf. ók.)
Þinn sonur,
Siggeir.
Kæra tengdamamma, að þér lát-
inni þakka ég þér fyrir að hafa verið
til, mikil sómakona sem þú varst.
Fleiri orð þurfa ekki að koma, þú
veist hvað ég meina.
Þín tengdadóttir.
Ester.
Það er alltaf erfitt að fylgja fólki.
Er við fylgjum þeim sem eldri eru
koma alltaf upp gamlar minningar,
minningarnar frá því við vorum sjálf
smáfólk, jafnvel miklu yngri en okk-
ar börn eru í dag.
Skrítið er að líta til baka og sjá
hversu ógnarfljótt tíminn líður. Er
við lítum í rit eins og „Öldina okkar“
finnst okkur ekki langur tími síðan
hún amma okkar fæddist, er við rifj-
um upp æsku okkar og rifjum upp
sögur sem hún sagði okkur af æsku
sinni finnst okkur sem hún hafi lifað
öll bindin af „Öldinni“.
Óhikað má segja að kynslóð
ömmu hafi lifað einhverja mestu
breytingatíma í íslensku þjóðfélagi
frá landnámi, þess vegna var oft erf-
itt fyrir okkur unga fólkið að skilja í
hvernig heimi amma hafði lifað, er
við sátum í fangi hennar og hlust-
uðum á frásagnir hennar af æsku
hennar á Gljúfri. Ekki urðu breyt-
ingar þjóðfélagsins minni eftir að
hún hóf búskap með afa okkar á Þor-
láksstöðum í Kjós, hjá ungu frúnni
úr Ölfusinu héldu nýjungarnar
áfram eins og þær gerðust í bænda-
samfélaginu í þá daga.
Amma fann fyrir því að ekki hafði
allt tekið þessum stóru breytingum í
þjóðfélaginu eftir að hún missti
manninn sinn. Þá þurfti hún að rífa
sig upp og flytja á mölina, eins og
það hét í þá daga, og þá var ekki til
neitt sem hét styrkir eða lífeyrir.
Nú tók við tími sem örugglega
hefur mótað hana mest í lífinu, ekkja
flutt úr sveitinni með börn á fram-
færi og finnur sér skjól í nýja sveit-
arfélaginu Kópavogi, atvinnu þurfti
að sækja til Reykjavíkur og sam-
göngur voru þá eins erfiðar og við
aðeins getum ímyndað okkur í dag.
Taldi hún það aldrei eftir sér að fara
allt þetta ferðalag í og úr vinnu og
oft bættust aðrar útréttingar við eft-
ir vinnutíma. Við sem yngri erum
teljum að ef eitthvert okkar þyrfti
að gera það sem amma gerði á ein-
um degi í þá daga gætum við varla
náð því á viku og það á einkabílum.
Oft gætti hún okkar sem lítilla
barna, vorum við hress og kát,
stundum úr hófi atorkusamir krakk-
ar og hefur vafalaust ekki veitt af
smáráðgjöf eldri og reyndari konu,
sem okkur þótti oft fullströng við
svona góð börn, eins og við töldum
okkur vera.
Með auknum þroska öðluðumst
við annan skilning á tilgangi þessara
aðgerða hennar og einnig skildum
við líf hennar betur, líf sem ekki
hafði alltaf verið dans á rósum. Eftir
að við tókum að eldast og þroskast
sáum við að hún vildi sjálf dreifa sín-
um rósum, var þá alltaf jafngaman
að hitta hana. Alls staðar sem hún
fór var líf og fjör í kringum hana,
hún með sinn mikla og skemmtilega
húmor sló alls staðar í gegn og þá
var gaman að segja, ja þetta er hún
amma.
Eftir að hún var búin að senda
síðustu fuglana sína að heiman og
komin á eftirlaun fór hún fyrst að
njóta sín fyrir alvöru. Þá fór hún í
fyrstu utanlandsferðirnar og lét þá
oft ekki duga eina á ári. Það gat oft
verið erfitt fyrir okkur barnabörnin
að fylgjast með hvar hún var í heim-
inum hverju sinni og kom fyrir að
hún rakst á eitthvert okkar fyrir til-
viljun einhvers staðar úti í heimi.
Já, það var alltaf gott að koma til
ömmu, hún gat ætíð sagt frá öllu
sem var að gerast hjá ættingjum
hennar og afkomendum, rekið okkur
á gat í pólitík og hverju því sem
gekk á í heimsmálunum. Nýjustu
þættirnir í sjónvarpinu voru hennar
fag og þýddi ekki fyrir neina með-
algellu að reka hana á gat þar, enda
var horft á það allt saman gler-
augnalaust og var gaman að heyra
þegar hún þurfti að tjá sig um per-
sónurnar við unga fólkið.
Í heimsóknum til ömmu vissum
við alltaf að hverju við gengum, kök-
urnar, hlýjan, húmorinn, hnyttnar
setningar, hláturinn og hennar
mikla og skemmtilega hreinskilni.
Hún gat komið með sínar skoðanir á
klæðnaði, greiðslu, tímasetningum á
barneignum og allt alltaf jafn vel
meint og skemmtilega orðað.
Að allt taki enda í þessu jarðneska
lífi er vissulega staðreynd. Einhvern
veginn fannst okkur það samt engan
veginn eiga við um hana ömmu okk-
ar. Ár eftir ár fannst okkur hún
yngjast með hverjum degi. Vorum
við hreinlega farin að halda að hún
mundi lifa okkur öll sem yngri erum.
Við kveðjum ömmu okkar með
hlýjum hugsunum og virðingu.
Minningu okkar um hana geymum
við í huga okkar.
Siggeirsbörn.
Elsku amma, þetta voru skrýtin
jól. Ekki var í jólastressi hlaupið til
þín með pakka á aðfangadag og þú
kysst gleðileg jól, og skrýtið var að
sjá dætur mínar taka upp jólapakka
frá þér, sem varst farin frá okkur.
Þú sást fyrir öllu. En ég veit að þér
líður nú vel og þetta var besti tíminn
fyrir þig að kveðja þennan heim. Ég
veit að þessi jól hefðu orðið þér erfið
þar sem þú hefðir ekki getað haldið
þeim jólasiðum sem þú varst vön því
þú varst orðin veikburða síðustu vik-
urnar.
Amma, margar góðar minningar
á ég um þig sem ég mun ylja mér
við. Hvað þú lagðir upp úr því að
vera vel til fara og fylgdist vel með
tískunni. Það er ekki langt síðan að
við notuðum sama lit á varalit. Oft
kom það fyrir þegar ég var á
táningsaldrinum að pabba og
mömmu væri sagt að þetta og hitt
væri í tísku – þau væru bara
gamaldags. Þú gafst mér fyrstu bux-
urnar sem voru ekki heima-
saumaðar. Þú saumaðir þær reynd-
ar sjálf en á saumastofunni og þær
voru með vörumerki og númer 8.
Elsku amma mín, ég mun alltaf
sakna þín og minnast síðustu stund-
arinnar sem við áttum saman. Farðu
í friði í faðm afa sem ég fékk aldrei
tækifæri til að kynnast.
María Björk Ólafsdóttir.
Komið er að leiðarlokum – vist
þinni hér á jörð lokið og ný vist á
öðru tilverustigi tekin við. Langri og
giftusamlegri ævi er lokið, ánægju-
legar samverustundir að baki, en
minningin lifir og umvefur þá sem
eftir lifa hlýju og gleði yfir því að
hafa þekkt þig og fengið að njóta
samvista við þig. Þér er án efa fagn-
að á nýjum stað, þar sem þín hefur
verið beðið og koma þín undirbúin.
Fyrir hart nær 15 árum varð ég
þeirrar ánægju aðnjótandi að kynn-
ast þér, þegar leiðir okkar Maju
lágu saman. Það var gott að fá að
eiga með þér stundir – gott að fá að
kynnast allri þeirri hlýju og mann-
gæsku sem þú bjóst yfir – gott að fá
að sjá þá væntumþykju sem þú bjóst
yfir og gafst af þér – gott að finna
hversu mikið veganesti þú gafst
dætrum mínum, langömmubörnum
þínum – gott að sjá og finna hversu
nánar þið voruð, þú og Maja, hve
vænt ykkur þótti hvorri um aðra.
Þín verður minnst um ókomna
framtíð með hlýhug og væntum-
þykju – söknuðurinn er vissulega
mikill, en við gleðjumst yfir því að
hafa þekkt þig og vita að þú ert um-
vafin kærleika á nýjum stað.
Hvíl þú í friði.
Ásmundur Jónsson.
Elsku langamma mín, þú ert farin
með bros á vör. Í söknuði minnumst
við þín og helgum þína för. Á bak við
Gullna hliðið maðurinn þinn beið eft-
ir þér, þið hittist nú á ný en sárt þín
er saknað hér.
Kveðja frá langömmustelpum.
Hildur Eva og Sólveig Björk.
KAREN ÓLAFÍA
SIGURÐARDÓTTIR
AFMÆLIS- og minningar-
greinum er hægt að skila í tölvu-
pósti (netfangið er minning-
@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt
um leið og grein hefur borist), á
disklingi eða í vélrituðu handriti.
Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt
er að símanúmer höfundar og/
eða sendanda (vinnusími og
heimasími) fylgi með. Bréfsími
er 569 1115. Ekki er tekið við
handskrifuðum greinum.
Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsingum
um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna frests.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina