Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1974, Blaðsíða 4

Hannes Björnsson
fyrrverandi póstfulltrúi
Fæddur 12. 4. 1900
Dáinn 26. 8 1974.
Hannes var fæddur á Beinakeldu á
Asum Austur-Húnavatnssýslu 12.4.
1900. Foreldrar hans voru Guörún
Magnúsdóttir og Björn Jóhannsson
Kornsá Vatnsdal.
Hannes Björnsson hóf störf hjá póst-
þjónustunni áriö 1928. Fvö fyrstu árin
starfaði hann viö pósthúsiö á Blöndu-
ósi, en hóf svo störf hjá Póststofunni i
Reykjavlk vorið 1930. Hannes var
skipaöur póstafgreiðslumaöur 1931 og
var lengstum i þvi starfi, en siðustu
árin gegndi hann störfum póstfulltrúa
viö blaðadeild Póststofunnar I Reykja-
vík. Hann lét af störfum 1958.
Þaö var mikiö lán fyrir póstmanna-
stéttina aö fá mann eins og Hannes til
starfa fyrir sig á þeim timum þegar
ýmis vandamál steöjuöu aö. Þaö má
og telja liklegt, að fáir hafi unnið póst-
mönnum meira gagn en hann i störf-
um sinum fyrir stéttina. Hannes
Björnsson var einn aðal hvatamaöur-
inn aö stofnun byggingarsamvinnufé-
lags póstmanna áriö 1946. Þetta var á
þeim árum, þegar varla þekktist að
opinberir starfsmenn ættu sinar eigin
ibúöir og var þvi i mikið ráöist af hálfu
Hannesar og félaga hans. Formaöur
Póstmannafélags íslands var hann
1941-45. Var á þeim árum undir forystu
Hannesar . mikil gróska i félagsmálum
stéttarinnar og unnust þá margir sigr-
ar i baráttumálum hennar. Aö þessu
búa póstmenn enn þann dag i dag.
Hannes var prýöilega greindur maöur
og mikill félagshyggjumaöur. Hann
var fylginn sér og ræöumaður meö
ágætum. Siöar þegar saga félagsins
verður skráð, mun nafn Hannesar
bera hátt.
Megi þáttur hans I félagsmálum
P.F.t. verða hvatning og leiöarjós
öllum þeim, er á þeim vettvangi vinna
i nútiö og framtið. Viö færum ekkju
Hannesar, frú Jónu Halldórsdóttur,
börnum þeirra og öörum ættingjum
innilegar samúöarkveöjur.
F.h.P.F.l.
Reynir Armannsson.
f
Hinn 26. f.m. andaðist á Landakots-
spltala eftir langa og erfiða sjúkdóms-
legu Hannes Björnsson póstfulltrúi hér
I Reykjavik til heimilis að Keldulandi
11. Hannes var Húnvetningur að ætt
og uppruna, fæddur að Beinakeldu I
Torfalækjarhreppi 12. april aldamóta-
árið. Voru foreldrar hans þau hjónin
Björn Þórarinn Jóhannsson og Guðrún
Þorbjörg Magnúsdóttir. Bæði voru
þau af húnvetnskum ættum og merkar
persónur, hvort á sina visu. Guðrún
var mikil gáfukona aö allra dómi, sem
hana þekktu. Var h'ún i ætt við
Ólsenana sem lengi gerðu garöinn
frægan á Þingeyrum. Var Oddný
amma Guðrúnar bróðurdóttir Björns
Ólsens^ frá Vindhæli, sem fyrstur
þeirra ættmenna settist þar að. Var
það allt gáfufólk eins og alkunnugt er.
Guörún andaðist i Reykjavik 30. mai
1932 og hafði þá lengi verið þar á
spitala.
Björn faðir Hannesar mun ekki hafa
veriö jafn miklum gáfum gæddur sem
Guðrún kona hans. En hins vegar var
hann búinn ýmsum þeim eðliskostum,
sem ef til vill voru ekki minna virði.
Hann var fátækra manna og er faðir
hans drukknaði i fiskiróðri frá
mörgum börnum var hann tekinn i
fóstur að Hindisvik á Vatnsnesi til
þeirra merkishjónanna Jóhannesar og
Helgu. Ólst hann þar upp allt til
fullorðins ára. Hann var jafnan vinn-
andi hjá öðrum og þótti ágætur verk-
maöur, dyggur og húsbóndahollur.
Sérstaklega þótti hann frábær fjár-
gæzlumaður og hafði hann þann starfa
um mörg ár á Kornsá hjá Birni alþm.
Sigfússyni og þeim hjónum. Höfðu þau
mikið dálæti á honum og störfum hans,
og við útför hans I jan. 1919 hélt frú
Ingunn húskveðju, sem geymzt hefur.
Er hann borinn þar miklu lofi fyrir
störf hans I þágu heimilisins og alla
framkomu hans þar.
Fljótlega eftir aldamótin fluttust
þau Björn og Guðrún frá Beinakeldu
að Kornsá I Vatnsdal og Hannes þá að
sjálfsögðu með þeim. Ólst hann þvi
næst þar upp til 16 ára aldurs.
Fæddust þar systur hans tvær, þær
Oddný Sæunn og Jóhanna Ásta. Móðir
hans missti snemma heilsuna og varð
aö leita sér lækningar syðra. Voru þá
systurnar teknar i fóstur, Oddný
Sæunn af þeim Kornsárhjónunum
Birni og Ingunni, en Jóhanna af
Astriði frá Hindisvik, húsfreyja á
Beinakeldu og Stóru-Giljá. Hannes var
áfram á Kornsá I skjóli föður sins.
Snemma komu i ljós hjá honum góðar
gáfur og gott mannsefni. I barnaskóla
sveitarinnar var hann jafnan efstur
eöa með þeim efstu, kom sér alls
staðar vel og ávann sér hið bezta orö.
Frá Korná fluttist hann út i Þingið og
var þar nokkur ár bæði á Sveins-
stöðum og Leysingjastöði"".. Naut
hann einnig hjá þvi góða fólki álits og
vinsælda, enda var hann viðurkenndur
dugnaðarmaður til starfs, glaðlyndur
og skemmtilegur i allri sambúð og tók
góðan þátt i félagslifi ungmenna þar I
sveitinni. Hann var hagmæltur vel og
orti stundum snjalla gamanbragi, sem
hann flutti á samkomum og gerður var
góöur rómur að. Þá hneigðist hann
nokkuð að leikstarfsemi og tók að sér
hlutverk, er smáleikrit voru tekin til
flutnings og þótti honum takast það
vel. Var hann góður liðsmaður i hópi
ungmenna þessara tima. Siðustu árin,
sem hann dvaldi nyrðra, starfaði hann
4
íslendingaþættir