Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1974, Blaðsíða 5

Salbjörg Níelsdóttir
F. 29. sept. 1889
D. 12. sept. 1974
Salbjörg var fædd að Hólslandi i
Eyjahreppi i Snæfellsnessýslu þann 29.
sept. 1889, en þar bjuggu þá foreldrar
hennar, Niels Ólafsson og Marsibil
Katrin Sigurðardóttir. Þau hjónin áttu
eftirtalin börn:
Margrét, f. 1885. Hún giftist Magnúsi
Björnssyni frá Emmubergi. Margrét
lézt 1968.
Magnús, f. 1887. Hann lézt árið 1957.
Salbjörg, f. 1889.
Sæmundur, f. 1892, útgerðarmaður i
Grindavik. Hann lézt af slysförum árið
1940.
við póstafgreiðslu á Blönduósi. Fórst
honum það vel úr hendi og var vinsæll
þar sem annars staðar. Þótt hann
hafði ekki langa skólagöngu að baki,
þá var eðlisgreind hans svo traust og
þekking, sem hann hafði aflað sér svo
mikil og góð, að hann var vel hlut-
gengur móti mörgum, sem allmikillar
skólagöngu höfðu notið.
Arið 1930 fluttist hann alfarinn að
norðan til Reykjavikur og sjálfsagt
meðfram af þvi, að hann hafði getið
sér góðan orðstir á pósthúsinu á
Blönduósi. Þá fékk hann stöðu á póst-
húsinu i Reykjavik, þar sem hann
vann lengst af meðar. heilsan entist.
Þótt ég þekkti ekki nema að litlu leyti
til starfa hans, þá veit ég að hann
hefur rækt þau af áhuga og hæfni. Vist
er lika, að hann ávann i sér óskoraðar
vinsældir meðal starfsfélaga sinna.
Hann starfaði allmikið i póstmanna-
félaginu, var i stjórn þess og formaður
um árabil og sýndi i þvi mikinn dugn-
að, áhuga og fórnfýsi. Hafa póstmenn
metið það að verðleikum og minnzt
hans með miklum hlýhug, og þakk-
látssemi, Sýnir það meðal annars
vinarhug þeirra til hans, virðingu og
þakkarhug, að um leið og þeir vottuðu
ekkju hans einlæga samúð við andlát
hans, þá óskuðu þeir eftir að fá að láta
i ljós hug sinn til hans með þvi að kosta
útförina.
Arið 1935 kvæntist Hannes eftir-
lifandi eiginkonu sinni Jónu Björgu
Halldórsdóttur frá Húsavik, merkri
Ólavia, f. 1893, Hún lézt árið 1968.
Sigurást Guðrún, f. 1896. Hún var
gift Guðmundi Jónssyni, slmamanni,
og er nú ein eftirlifandi af þeim syst-
kinunum.
Salbjörg fór ung að vinna fyrir sér
eins og tiðkað'ist á þessum tima. Um
skeiö var hún i kaupavinnu á Snæfells-
nesinu, en venti siðar sinu kvæði i
kross og fluttist til Reykjavikur.
Var hún þar um árabil barnfóstra á
ýmsum heimilum. Siðar kynntist hún
Birni Erlendssyni, trésmið, og hófu
þau búskap saman. Þau eignuðust
eina dóttur, Jóhönnu, sem gift er
Óskari Hannibalssyni, bifreiðastjóra.
Árið 1938 var svo komið, að Björn
myndarkonu ættaðri úr Suður-Þing-
eyjarsýslu. Reyndist hún honum styrk
stoð i þeirra sameiginlegu lifsbaráttu
og ekki sizt i hinum langvinna sjúk-
leika hans. Þau hjónin eignuðust alls 4
börn og eru þau sem hér segir:
1. Guðrún Birna búsett i Reykjavik, og
á hún 4 börn.
2. Halldór Ingi verkfræðingur i
Hafnarfirði kvæntur Eddu óskars-
dóttur og eiga þau 6 börn.
3. Helga Heiður búsett i Stokkhólmi i
Sviþjóð gift Eliasi Eliassyni grisk-
ættuðum þjóðfélagsfræðingi og eiga
þau 2 börn.
4. Hannes Jón ókvæntur námsmaður
með 1 barn.
Hannes var mikill og traustur vinur
vina sinna. Hann var ástrikur og um-
hyggju samur eiginmaður og faðir og
bar rika umhyggju fyrir hamingju og
heill allra vandamanna sinna. Hann
var systrum sinum jafnan hinn bezti
bróðir skrifaði t.d. systur sinni, sem
búsett er i Kaupmannahöfn alltaf öðru
hvoru, henni til mikillar gleði
Hann hafði ánægju af ferðalögum
bæði hér innan lands og ytra, fór hann
t.d. fyrir fáum árum til Grikklands til
heimkynna tengdasonar sins. Hann
hefur nú lagt upp i sina lengstu og
mikilvægustu ferð. Við vonum að sú
ferð verði honum gleðirik og að guðs
blessun fylgi honum og leiði hann i
sumarbirtu æðri veralda.
Blessuð sé minning hans meðal
eftirlifandi vandamanna og vina.
Þorst. B. Gislason
átti orðið erfitt með að stunda vinnu
sina sökum fötlunar. Um það leyti var
farið að úthluta 1 ha. erfðafestulönd-
um I Kópavogi og átti að rækta þessi
lönd upp á 10 árum. Leizt þeim Sal-
björgu svo á, að afkomumöguleikar
yrðu betri, ef þau fengju þarna land.
Varð það að ráði og byggðu þau sér lit-
ið hús innst á Digraneshálsinum, þar
sem útsýni var mikið og fagurt.
Fjölskyldan flutti i nýja húsið vorið
1939 og voru umskiptin óneitanlega
mikil, hvað þægindi snerti.
Vegur náði ekki að húsinu, svo erfitt
var um alla flutninga. Þaö var ekkert
vatn, ekkert rafmagn og hálftima
gangur var I strætisvagn og litið
skemmri gangur til aö komast i sima.
Verkefnin voru ærin framundan.
Fyrst varð að grafa brunna, en vatn i
þeim þraut oft og varð þá aö sækja þaö
I fötum langar leiðir. Siðar var steypt
þró til að safna i vatni af þakinu.
Siðan var tekið til óspilltra málanna
við að rækta landið og var það mikið
og erfitt verk þvi nóg var af grjótinu og
þá voru ekki þær stórvirku vinnuvélar
sem nú eru, svo aðalverkfærin voru
járnkarl og haki. Stærsta grjótið klauf
Björn svo hægara væri að koma þvi i
burtu. Greiðviknir bændur i nágrenn-
islendingaþættir
5