Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1974, Blaðsíða 15

með því að fara til Noregs i skóg-
ræktarferð og gróðursetja skóg norður
I Tromsö-fylki. Minnist Ólafur með
mikilli ánægju þeirrar ferðar.
Þeir sem hitta Olaf að máli, bera
fljótt kennsl á, hversu fróður hann er
um margvislegustu svið og að hann
hefur til að bera skarpar gáfur. Hefur
þvi jafnan verið gaman að sækja hann
heim i Argilsstaði, drekka með
honum kaffi-sopa og eiga við hann
oröræðu um landsins gagn og
nauðsynjar. Fastmótaðar skoðanir
hefur hann á flestum málum, og skipt-
ir þá engu máli, hver er skoðun meiri-
hlutans Sérstaklega hefur hann alltaf
haft sjálfstæðar skoðanir á þvi, hvað
sé einhvers virði i lifinu, og þvi aldrei
hent að slást i för með þeim, sem taka
þátt i lifsþægindakapphlaupinu og
hamingjuhjól hans þvi ekki valt. Mér
finnst sem margt af þvi, sem vist-
fræðingar og hagfræðingar gera nú
uppskátt, séu gamlar skoðanir, sem ég
hef heyrt Ólaf fyrir löngu mæla af
munni fram. Ólafur hefur látið sér fátt
um vélar finnast, notað þær til
nauösynja I rekstri sins stóra bús, en
jafnan haldið tryggð við orfið og
ljáinn. Sagt er, að brezki þjóðmála-
skörungurinn Gladstone hafi haldið
miklum þrótti sinum með skógarhöggi
heima á búgarði sinum. Góðri heilsu
sinni heldur Ólafur á Argilsstöðum
vafalaust meðal annars af þeirri góðu
hreyfingu, sem hann hefur haft af
slætti með orf og ljá i hönd, löngu eftir
að aðrir voru setztir upp á dráttar-
vélarnar.
Meginþættir i skapgerð Ólafs eru
mildi og umburðarlyndi og samúð með
öllu, sem lifsanda dregur. Hann er
öðru fremur vinur manna og dýra. Og
þótt ég hafi aldrei séð hann taka sér i
hönd Bibliuna né rit um kenningar
hins hógværa kinverska spekings, Laó
tses, vaknar ósjálfrátt með manni sú
hugsun, að þær kenningar litillætis og
umburðarlyndis séu Ólafi á Árgils-
stöðum meðfæddar.
Mannkostir Ólafs á Argilsstöðum
urðu skjótt til þess að á hann hlóðust
trúnaðarstörf fyrir sveitarfélag hans.
Bergsteinn faðir hans hafði verið um
37 ára skeið oddviti Hvolhrepps og
hálfa öld i hreppsnefnd. Þegar hann
tók sér hvíld frá þeim störfum, var
Ólafur brátt kosinn I hreppsnefndina
og vann þar að margvislegu verkefni
fyrir hið vaxandi byggðarlag um langt
árabil. Af öðrum opinberum störfum
Ólafs má nefna, að hann var lengi i
stjórn skógræktarfélags Rangárvalla-
sýslu.
Að Olafi Bergsteinssyni standa
traustar ættir. Um þær vil ég þó vera
fáorður, þar sem mér er málið skylt.
Hann erm.a. kominn af eldklerkinum,
Jóni Steingrimssyni, og einnig af Þor-
lákshafnarætt, einni grein Bergsættar,
en Þorlákshafnarmenn voru miklir
búhöldar til lands og sjávar á siöustu
öld. Enn fremur er Ólafur kominn af
Jónssonaætt frá Ármóti I Flóa, sem
margir lögfræðingar eru komnir af
bæði á tslandi og i Danmörku. Ætla
ég nú ei aö hafa þessi orð lengri.
Þar við má auka á áttræðisafmælinu.
Hugsa ég gott til samverustundunna á
næstu árum, um leið og ég sendi
öðlingnum á Argilsstööum minar
árnaðaróskir.
Siguröur Gizurarson.
Vilhjálmur
og heilladrjúgt samstarf og óska
honum og fjölskyldu hans langra
hamingjurikra lifdaga. Samherjar
hans þakka honum mikilsverð
ræktunarstörf i þágu lands og þjóðar
og vonast til að hann haldi áfram að
bæta heiminn.
Tómas Arnason.
A merkum timamótum i ævi Vil-
hjálms Hjálmarssonar langar mig að
senda honum hlýjar kveöjur og árn-
aðaróskir, yljaðar af þeirri ágætu
kynningu, sem ég hefi af honum haft.
Ég ætla ekki að rekja fjölbreytilegt
lifshlaup bóndans frá Brekku, allt frá
smalastarfi unglingsáranna — til ann-
ars konar smalastarfa, sem leitt hafa
til setu á Alþingi og nú upp I ráðherra-
stólinn, þar sem hann nú situr. (Að
visu i miður góðum félagsskap, póli-
tiskt séð). Ég veit þaö eitt, að hvar-
vetna hefur hann reynzt öflugur og
dugandi liðsmaður: farsæll fræðari,
ötull athafna- og málafylgjumaður,
framúrskarandi fyrirgreiðslumaður
og nú mun Vilhjálmi, svo vel lesnum i
Þórbergi sem hann er, þykja meira en
nóg komið af lýsingarorðum og mál að
linni. En sönn eru þau orð engu að sið-
ur.
Vilhjálmur er maður vinnusemi og
ótrúlegrar elju, aðgerðarlaus kann
hann ekki að vera, samvizkusemi hans
er við brugðið.
Ég veit, að sæti hans er nú sem jafn-
an áður vel skipað, dæmafár dugnaður
og trúmennska sitja þar i fyrirrúmi.
Þeir eðliskostir samfara hinni prýði-
legustu greind og haldgóðri þekkingu,
hafa reynzt honum farsælir fylginaut-
ar I önn og argi þeirra óliku starfa sem
þingmennskunni óhjákvæmilega
fýlgja.
Það er óhætt aö segja, að Austfirð-
ingum þykir vænt um Vilhjálm
Hjálmarsson og honum um þá. Þeir
meta mannkosti hans að verðleikum,
vita að þar er þeirra maöur á ferð,
falslaus trúnaðarmaður, austfirzkur
fram i fingurgóma, laus við allt
heimskudramb tilbúinnar uppheföar,
trúr þjónn fólksins og fyrirliði i senn.
Ég leyni þvi hvergi, að mér er afar
hlýtt til mannsins Vilhjálms
Hjálmarssonar. Þvi veldur að sjáif-
sögðu margt það, sem hér er á undan
taliö, en fleira kemur til. Um ýmsa
hluti fara lifsviðhorf okkar saman —
báðir eru sveitamenn i innsta eðli sinu
— báöir eiga þau mál aö áhugamálum,
sem e.t.v. eru alvöruþrungnust allra
mála I dag — áfengismálin, báöir
kunna vel aö meta létta og grómlausa
gamansemi og allt okkar samstarf
hefur verið með ágætum. Það er gott
og notalegt að una inávist Vilhjálms.i
frásagnarlist af fjölbreyttasta tagi
standa fáir honum á sporði, viömót
hans og framkoma öll ber með sér þá
hjartans hlýju og einlægni, sem er
aðalsmark menntamálaráðherrans
nýja, kostir, sem ekki sizt munu dýr-
mætir I þvi vandasama starfi.
Minar hlýjustu óskir og kveðjur
sendi ég Vilhjálmi nú, en ágeng er
einnig óskin um að viö fáum sem fyrst
að vinna sem samherjar á ný að þeim
fjölþættu verkefnum, sem við blasa i
þjóðfélagi rotins og rangsnúins lifs-
gæðamats „velferðarkapphlaupsins?
Við eigum nefnilega samleið, en á
meðan við biðum betri tiða, getum við
alltaf tekið lagið saman og á eftir
laumarðu að mér litilli sögu, svona
eins og rúsinu i pylsuendann.
Svo óska ég þér og Austfirðingum til
hamingju með daginri og bið örlaga-
nornirnar að gera þér lifið sem bæri-
legast i hvivetna næstu áratugina.
Helgi Seljan
islendingaþættir
15