Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1974, Blaðsíða 10

Stígrún Helga
Stígsdóttir Lillendahl
Fædd 11. júli 1905
Dáin 22. mai 1974
Þessarar góðu konu langar mig aö
minnast nokkrum oröum. Hún var
fædd á Klifstaö i Loðmundarfiröi 11.
júli 1905. Foreldrar hennar voru
Magnea Guðrún Siguröardóttir og
Stigur Jónsson. Börn þeirra voru
fimm, tveir drengir og þrjár stúlkur.
Var Stigrún yngst, aðeins 11 ára gömul
er faðir hennar lézt.
Móðir hennar bjó áfram á Klifstað
þar til Stigrún var 6 ára. Nú lá leið
hennar með móður sinni til Seyðis-
fjarðar og dvöldust þær þar i þrjú ár,
en fluttu siðan upp á hérað. Arið 1919
urðu mæðgurnar fyrir fyrir þeirri
þungu sorg, að báðir bræðurnir,
efnismenn drukknuðu af sama báti.
Frá héraði fluttust mæðgurnar þrjár,
Magnea, Guðbjörg og Stigrún til
Seyðisfjarðar, er Stigrún var 15 ára og
þar bjuggu þær saman i nær 10 ár. A
þessum árum á Seyðisfirði lærði
Stigrún karlmannafatasum og var það
mjög gott vegarnesti fyrir framtið
hennar. Frá Seyðisfirði lá leið Stigrún-
ar til Akureyrar, þar sem hún átti
heima til dauðadags.
Stigrún giftist árið 1929Jakobi Lilli-
endahl bókbindara, hinum mesta
heiðursmanni. Þau eignuðust einn son,
Ingólf Lórenz/ sem er lyfsali á
Dalvik. Kona hans er Sigrún Jónsdótt-
ir lyfjafræðingur. Eina stúlku ólu þau
Stigrún upp, Guðrúnu Asu Magnús-
dóttur, frænsku Stigrúnar. Hún er gift
Asmundi Ólafssyni, húsasmið i
Reykjavik.
Stigrún fékk snemma orð fyrir frá-
bæran hagleik og dugnað. Fyrsta
minning min um hana er sú, aö hún
var gestkomandi á æskuheimili minu,
og allir voru að dást að langsjali, sem
hún bar og hafði prjónað sjálf, þá inn-
an við fermingu. Þessir hæfileikar
hennar komu henni að góðu haldi, þvi
að hún vann ætið meira og minna
handverk með heimilisstörfunum. Tók
hún prjón heim, og hjálpaði bónda sin-
um með bókbandið. Allt lék i höndum
hennar.
Eftir lát manns sins réðst hún til
starfa hjá fataverksmiðjunni Heklu,
ró. Þannig kynntist ég honum sem
manni.
Hann var dulur að eðlisfari og
hugsanir hans lágu ekki á glámbekk.
Það var ánægjulegt að kynnast honum
hægtog sigandi á hógværan og friðsæl-
an hátt. Hann var bókhneigður og stál-
minnugur og myndaði sér skoðanir af
heilbrigðri skynsemi. Hann var prúð-
menni og góður drengur.
Ég minnist hans i gleði, en einnig i
sorg, er hann ásamt föður sinum og
systrum fylgdi ástkærri móður siðasta
spölinn fyrir tæpum tveim árum.
Blessuð sé hin bjarta minning þeirra
beggja.
Kveðja frá föðurfrændsystkinum.
Þeir fremstu nálgast óðum
og fara æði geyst,
en fáa mun sá hófadynur gleðja.
Frá hestasteini minum
hef ég fákinn leyst
og held nú inn með fjalli
til að kveðja.
(D.St.)
10
Þegar við fréttum, að Gummi frændi
væri dáinn ætluðum við ekki að geta
trúað þvi, að hann hefði verið kallaður
brott svo skyndilega i blóma lífsins að-
eins 26 ára gamall. Er við nú kveðjum
hann hinztu kveðju reikar hugurinn til
liöinna sumra. Þá voru sólskinsdagar i
hópi frændfólks og vina. Nokkur okkar
höföu hitt Gumma i sumar, en önnur'
ætluðu aö gera það. Skyndilega er allt
breytt. Sá, sem öllu ræður, hefur grip-
ið inn i. Enn einu sinni er okkur sýnt,
hve mannanna vilji nær skammt. Með
þessum fátæklegu orðum viljum við
frændsystkinin þakka ánægjulegar
samverustundir. Minningin um góðan
dreng mun lifa. Megi góður guð
styrkja þá, sem misstu mest.
Nú dynur hátt i fjöllum
hiö djarfa hófaglamm.
Nú drýpur á mig sveitinn,
mélafroðan.
Við stefnum móti ljósinu,
leitum upp og fram,
til landsins, sem er bak vio morgun-
roðann.
(D.St.)
og efa ég ekki, að þar hafi hún reynzt
góður starfsmaður.
Stigrún verður öllum minnisstæð
sem kynntust henni. Hin hæverska
ákveðna framkoma hennar vakti
hvarvetna traust. Það var reisn og
þokki yfir henni i islenzka búningn-
um, með hárfléttur i bletisstað, þótt
nældar væru upp undir húfuna. Hún
var góðum andlegum gáfum gædd, en
nautekki skólagöngu utan barnaskóla,
fremur en flestir jafnaldrar hennar.
En mér finnst sannast á henni visa
Stephans G.:
Þitt er menntað afl og önd,
eigirðu fram að bjóða
hvassan skilning, haga hönd,
hjartað sanna og góða.
Hvort sem hún hafði meira eða
minna handa á milli var hún ætið veit-
andi, hollráð og hjálpfús svo af bar.
Hygg ég að margir fyrrverandi sveit-
ungar og kunningjar, sem leið eiga um
Akureyri, sakni vinar i stað i Fagra-
stræti 1.
Systrum hennar, börnum og fjöl-
skyldum þeirra votta ég dýpstu samúð
mina. Guð blessi minningu hennar.
Asgeröur Stefánsdóttir.
f
Þér gaf lifið þrek og styrk
þor og hjartahlýju,
þú þvi hverju — vökul, virk,
vannst að starfi nýju.
Misjöfn jafnan marka spor
menn á lifsins vegi.
Þln voru æ sem varmhlýtt vor
virk að hinzta degi.
Út á ókunn lifsins lönd
leiðir allra venda.
Þú munt og af þeirri strönd
þrótt til vina senda.
Hjörtur Björnsson
islendingaþættir