Íslendingaþættir Tímans - 15.04.1982, Blaðsíða 9

ÁRNAÐ HEILLA
Guðmundur R. Bjarnason
áttræður
ó hvaö timans hjól rennur hratt. Hann
Gu&mundur R. Bjarnason varð 80 ára 30.
mars. Hann er fæddur i þennan heim aö
Látrum i Aðalvik 1902, sonur hjónanna
Bjarna Dósóþeusarsonar og Bjargeyjar
Sigurðardóttir hreppsstjóra á Látrum.
Þegar Guömundur er 2ja ára flytja for-
eldrar hans aö Görðum á Sæbóli og þar á
Guðmundur sin æsku ár, foreldrar hans
hÖfðu þar bú og skip fyrir landi, eins og þá
var alsiða og lifsafkoma fólks byggðist aö
uiestu leyti á sjónum.
Arið 1914 flytur fjölskyldan öll aftur að
Látrum. En þá þurfti að byggja nýjan bæ,
i það var ráðist af litlum efnum, veggir
Waðnir úr torfi, þ.a.e.s. hnaus, og öllu
Nssu efni var Guðmundur látinn aka í
hjólbörum, það voru margar börur á dag
segir Guðmundur, en upp komst bærinn
fyrir haustið og flutt inn. Þaö þótti vel af
sér vikið af tólf ára dreng.
Eftir fermingu fór Guðmundur strax aö
róa með fööur sinum og Sigurði Þorkels-
syni miklum sóma manni. Þeir réru á bát
sem hét Trausti, þessum bát héldu þeir
svilarnir út fleiri ár, þar var Guðmundur
með þar til hann var um tvitugt. Þá var
farið til Hafnarfjaröar og ráöist strax á
togara. Það segir hann að hafi verið mikil
umskipti. Og á sjónum var Guðmundur
oftast öll árin þar til hann vitjaði heima-
hyggðar 1934og gifti sig þá Sigriði Pálinu,
dóttur Friðriks Magnússonar útvegs-
bónda á Látrum i Aðalvik og konu hans
S'griöar Pálinu dóttur sveitarhöfðingjans
Pálma Jónssonar i Rekavik bak Látrum.
Eftir giftinguna var sest að á Látrum,
tékk sér þá bát sem hann gerði út þaðan
vor og haust og fiskaði oft vel.
En á vetumar var Guðmundur á Sam-
vmnubátunum frá Isafirði og telur hann
at> það hafi verið góð skip. Arið 1943 kem-
Ur svo uppiausnin i' oyggðasögu Aðaivikur
°g Látra, fólk flyst þá burt ýmist til Hnifs-
háls, Isafjarðar eða Reykjavikur.
Þá eins og aðrir flytur Guömundur burt
•^eð allt sitt fólk og sest að i Efri-Tungu i
Skutulsfirði, sem þá var bara íbúðarhús
°g smá pláss fyrir eina kú. Allt land
Jarðarinnar var búið að byggja undir
Seljalands búið, þar sem Isafjarðarkaup-
staður rak kúa bú til að bæta úr mjólkur-
skorti i bænum, sem var tilfinnanlegur.
hl®stu árin stundaöi Guðmundur ymsa
vmnu viö Nónhors virkjun, svo var mikil
vinna i Seljalands búinu.
Kynni okkar Guðmundar oghans ágætu
konu h óf us t er þau flutt u aö Tun gu, sem er
'slendingaþættir
rétt hjá Fagrahvammi. Þetta voru oft
skemmtileg ár, börnin okkar ólust upp
þarna saman, mikið um félagslif í sveit-
inni fundir, leikir settir á svið, dansað og
sungið.
Það minnast margir fjarðarbúar
þessara ára. Ekki má gleyma blessaða
gamla manninum honum Bjarna föður
Guðmundar, hann kom stundum daglega
tilmin i húsin og fræddi okkur um mann-
lifið Norðurfrá, og var mikið af þvi' að
læra.
Það varmikill tómleiki 1951 þegar þessi
skemmtilega fjölskylda flytur suður i
Kópavog.
Þegar suður kom var mikið að starfa,
þá kom sér vel að Guömundur var fjöl-
hæfur á störf. Byggingarvinna siðan I
ishús svo i netagerð, alls staðar var
Guðmundur jafn liðtækur, og eftirsóttur
vinnufélagi á hverjum vinnustaö. Vorið
1952 ræðst hann i Áburðarverksmiöju
Rikisins.fyrst við uppsetningu véla, siðan
vélgæslumaöur þar til 1966 að hann
verður að hætta að læknisráöi.
Ekki tjáði aö gefast upp, þó heilsan væri
léleg. Þá réðist Guðmundur, sem verk-
stjóri hjá Kópavogsbæ, siðar gæslumaður
I íþróttahúsi Kársnesskóla og oft i afleys-
ingum, má segja i fullu starfi til 1978.
Unglingum kom hann svo vel að sér að
aldrei uröu árekstrar, það var alltaf svo
létt yfir, og svo hárnákvæmur skilningur
áþörfum æskunnar að allt varsem leikur
þó innan ramma stjórnsemi. Það er ekki
öllum gefið að spila á þessa strengi, svo
listilega i mannlegu samfélagi.
Við hjónin f Fagrahvammi óskum af-
mælisbarninu allrar Guðsblessunar konu
hans og börnum. Svo þökkum við vináttu
og tryggð öll þessi ár og allar gleðistund-
irnar sem eru gott innlegg I sjóö minning-
anna til að ylja sér við, þegar ellin sækir
mann heim.
Lifið heil
st. iHveragerði 20 mars.
Hjörtur Sturlaugsson.
Látið myndir
af þeim sem
skrifað er um
fylgja greinunum