Íslendingaþættir Tímans - 15.04.1982, Blaðsíða 12

Stefanía Guðmundsdóttir
og Theodór Kristjánsson
frá Blönduósi
Stefanía Guðmundsdóttir,
f. 1.2. 1904 — d. 12.1. 1982
Theódór Kristjánsson,
f. 29.8. 1900 —d. 21.2. 1966
Stefánia var fædd að Litlu Giljá i Þingi,
þar voru foreldrar hennar i húsmennsku.
Siðan flytjast þau til Blönduóss og byggðu
bæ, sem þau nefndu Brúarland.
Theódór var fæddur að Svangrund i
Refasveit. Þaðan fer hann með foreldrum
sinum að Ytra-Hóli i Vindhælishreppi.
Theódór fór snemma að vinna eins og
tiðkaðist I þá daga. Fór á vertiö suður á
land á vetrum, bæði til Vestmannaeyja og
Suðurnesja.
Theódór og Stefania bjuggu nær allan
sinn búskap á Blönduósi. Theódór vann
um árabil hjá Pósti og sima á vetrum og
vegavinnu á sumrin. Allt þar til hann
gerðist starfsmaður viö mjólkurstöðina á
Blönduósi þegar hún var stofnsett og vann
þar til dauöadags. Þau hjón höfðu smá
búskap, nokkrar kindur og 1 til 2 kýr, enda
voru þau miklir dýravinir.
Mér er ljúft að minnast tengdaforeldra
minna með þakklæti fyrir þá umhyggju-
semi, sem þau sýndu mér og börnum min-
um. Það er óhætt að segja að þau væru
vakandi yfir velferð barna, tengdabarna
og barnabarna.
Þær eru ógleymanlegar stundirnar er
við dvöldum á sumrum að Brúarlandi,
þar rikti ávallt glaðværð á heimilinu.
Húsmóðirin var bæöi ljóð og söngelsk og
reglusemi var þar i fyrirrúmi.
Stefania átti við mjög erfiðan sjúkdóm
að striða siðustu 12 ár ævi sinnar, og
dvaldi á sjúkrahúsi allan timann. Samt
hélt hún óskertri hugsun til dauðadags,
fylgdist vel meö, en fyrst og fremst var
hugurinn hjá börnum og barnabörnum.
Stefania og Theódór eignuðust fimm
börn og þeirra æösti draumur var aö
koma þeim til manns, án aðstoðar
annarra, og sá draumur þeirra rættist
fullkomlega.Börn þeirra voru: Guömann,
andaðist á öðru ári, Guðmundur, Alda,
tsabella, er andaðist árið 1976, 42ja ára og
Ragnhildur Anna.
Ég kveö þessi góöu hjón og þakka sam-
fylgdina.
Blessuð sé minning þeirra.
Tengdasonur
Dagný Þórðardóttir
Heiðabyggð 8, Garðabæ
Fædd 10. mars 1945
Dáin 12. mars 1982
Enn fellur blóm af fjölskyldu til jarðar
ég finn mig vantar trú og hugar þor.
Samt veit ég nú að vonin götu varöar
og vist mun Drottinn létta harma spor.
Ég bið þess heitt að bindir þú um sárin
börn og maka frænku huggir þú.
Astvinanna allra þerröu tárin
okkur gefðu þrek og sanna trú.
Þó ljósin slökkni, ljós þitt aldrei dvinar
en lýsir skærast svarta myrkri i.
Heyröu faðir hjartans bænir minar,
er harmi þrungip til þi'n nú ég flý.
Ég fátæk er— en fel ihendur þina
frænku minnar liö — og harma tár.
Heyrðu faðir bljúgar bænir minar
og bind um þessi voðalegu sár.
Þá brimiö eigi brýtur skipin smáu,
þó boðar rlsi, fleyiö hverfi um stund,
þin augu vaka alveldi i háu.
Oss öll þú lýkur kærleiksrikri mund.
ö sjáum ljósin — lifsins huggun sanna,
er lýsir yfir dauöa og kalda gröf.
Vertu bróðir, viti okkar manna
viti er lýsir yfir jaröar höf.
1 okkar hjörtum indæl minning lifir,
þó endað hafi lifiö hér svo skjótt.
Ég nú þess bið að englar vaki yfir
þér elsku frænka, og segi.: Góða nótt.
Borgfjörö.
12
isiendingaþættir