Réttur - 01.04.1980, Blaðsíða 28

félagsins yrði stærri en nú. Barátta fyrir
réttindum fatlaðra er jafnréttisbarátta,
en einnig barátta fyrir bætturn þjóðfé-
lagslegum afköstum, aukinni arðsemi,
betra lífi okkar allra.
Eg hef lengi klappað þennan stein og
félagar mínir segja að ég sé kominn með
hann á heilann. Margt hafa menn verra í
heilum sér en þessa hugsjón, og sé maður
iðinn að klappa stein springur hann að
lokum. Þetta. er þó ekki eina ástæðan til
þess að ég orða þetta stærsta félagsvanda-
mál íslendinga í dag. Þið Þingeyingar
hafið reynslu sem sannar kenningu mína.
Einmitt hér var vagga samvinnuhreyfing-
arinnar, þeiiæar afstöðu að unnt væri að
lyfta grettistökum með samvinnu og sam-
hjálp í þágu allra og fremst þeirra sem
bágast áttu. Benedikt á Auðnum og fé-
lagar lrans voru ekki að hugsa um eigin
hag þegar þeir tendruðu hugsjónir sínar,
en þær fóru á skömmum tíma eldi um
landið allt og hafa átt mjög ríkan þátt
í fiamfarasókn íslendinga á þessari öld.
Ég veit að þessi eldur er ekki kulnaður,
heldur falinn.
Á alþjóðlegum baráttudegi launafólks
skora ég á ykkur að blása í glæðurnar og
vekja falinn eld. Beitið ykkur fyrir því
að samtök launafólks, samvinnuhreyfing-
in og öll samtök önnur einhendi sér að
jrví að reisa jrá sem bágast eiga, að gera
ísiand að jafnréttisþjóðfélagi á sem
skemmstum tíma. Með einbeitingu get-
um við náð forustu á þessu sviði í þjóð-
anna kynlega blandi.
Félagar! Einn fyrir alla, allir fyrir einn.
92