Morgunblaðið - 03.12.2006, Síða 28

Nýtt íslenskt skáld
Óskar Magnússon
Borðaði ég kvöldmat í gær?
Frásagnargáfa og
húmor eins og
Íslendingar vilja hafa
hann
„Þetta er þaul-
hugsaður texti,
hverfist um skýra
fléttu hverrar sögu
án útúrdúra.
Og um allt leikur
elskuleg hæðni
sem veldur hlátri
hjá grandalausum
lesanda sem veit
varla hvers er
von.“
Páll Baldvin
Baldvinsson,
Fréttablaðinu
13. nóvember
daglegtlíf
Sigrún Davíðsdóttir ríður nú á
vaðið með sína fyrstu skáld-
sögu. Hún segir skriftir
áhættusamt ferðalag. » 34
feimnismál
Jón G. Friðjónsson prófessor
hefur unnið mikið verk í nýrri og
aukinni útgáfu bókarinnar
Mergur málsins. » 36
mergur málsins
Við Laugaveginn er Morkin-
skinna, verkstæði Hilmars
Einarssonar. Þar leggjast inn
myndir og stöku bækur. » 38
forvörðurinn
Gísli Sigurðsson fer um
Mýrasýslu og Snæfellsnes í
fjórðu bók ritraðarinnar Seiður
lands og sagna. » 42
seiður lands
Helena Eyjólfsdóttir ákvað sex-
tán ára að fórna menntaskóla
fyrir söng. Brátt fagnar hún 50
ára söngafmæli. » 30
söngdíva
H
ún er nýkomin til
landsins eftir tals-
verða útivist, hún
kemur ekki tómhent,
hún breiðir úr ljós-
myndum sínum á borðstofuborðið og
rekur hvernig hver og ein markar
spor í ferilinn. Íris Þorsteinsdóttir
heitir þessi unga kona sem þegar hef-
ur fengið gott atvinnutilboð frá Lond-
on en hugsar sér að starfa á íslensk-
um vettvangi líka. Henni er margt til
lista lagt, hún er ekki aðeins vel
menntaður og fær ljósmyndari held-
ur líka flinkur grafískur hönnuður.
Íris bjó lengst af í San Fransiskó á
námsárum sínum í Bandaríkjunum,
en hún byrjaði ekki taka myndir þar
og heldur ekki á Íslandi.
„Ég byrjaði að taka myndir í Finn-
landi,“ segir hún. 18 Ára fór Íris til
Finnlands til að vinna með Nordjobb,
sem eru samtök á vegum Norrænnar
samvinnu um vinnuskipti fyrir ungt
fólk á Norðurlöndunum. „Árið áður
hafði ég unnið í Svíþjóð en í þetta
skiptið ákvað ég að fara til Finn-
lands,“ segir Íris.
„Þar kynntist ég ungum manni
sem átti heima í litlu húsi upp í sveit,
þar sem var rafmagn en ekkert renn-
andi vatn. Það var brunnur úti í garði,
þar sem við náðum í ferskt vatn og
útihús sem klósett. Ég verð að játa að
þurfa að hlaupa út í niðarmyrkur í
nístingskulda til að fara á klósettið
um miðja nótt getur verið ansi mikil
taugaraun.
Var ég þó mjög heilluð af þessum
lífsstíl enda alin upp við mikil tengsl
við náttúruna, ólst upp í Kópavogi, og
ákvað því að halda þarna til aðeins
lengur. Það sem áttu að vera þrír
mánuðir urðu með smáhléum þrjú ár.
Ísland fór að kalla
Finnland er mjög ólíkt Íslandi að
því leyti til að landið er hulið skógi
þannig að Finnarnir eru vanir því að
sjá ekki lengra en nokkra metra fyrir
framan sig, eða að næsta tré. Þeir
hafa þó þurft að hreinsa burt sum af
þessum trjám til að koma fyrir ökrum
til hinnar ýmsu ræktunnar. Þó passa
þeir alltaf að hafa þéttan trjágarð í
kringum húsið sitt. Hús eru því hálf
falin inni í trjánum. þetta varð að um-
ræðuefni á milli Íslendingsins og
Finnans sem deildu nú húsi á jaðri
skógar og akurs. Ég fékk að skera
niður trén við akurinn svo að ég sæi
út, en hann hélt trjánum þétt upp við
aðrar hliðar hússins.“
Íris fór snemma að búa til myndir.
„Ég hef alltaf verið að skapa síðan
ég var lítil stelpa og málaði mikið í
æsku. Eitthvað stoppaði þetta á ung-
lingsárunum og hafði ég ekki málað í
nokkur ár þegar ég kom til Finn-
lands, - en svo tók ég eftir að ég var
stanslaust að skapa myndir í hugan-
um og ramma inn hið draumkennda
unhverfi landsins. Þetta leiddi til að
ég keypti mér myndavél, stækkara
og fullt af bókum um listina og byrj-
aði að búa til myndir með ljósmynd-
un.
Eftir næstum þrjú ár í skóginum
fór Ísland að kalla þannig að ég yf-
irgaf jarðarberin og skógarfegurðina
og flutti heim. Eftir að ég kom aftur
til Íslands hélt ég áfram að þreifa mig
áfram í ljósmynduninni. Þar sem þá
voru ekki mörg tækifæri til að læra
ljósmyndun á Íslandi varð ég að nýta
öll möguleg tækifæri til að afla mér
upplýsinga. Þ. á m. leigði ég framköll-
unaraðstöðu með Ragnari Axels og
Palla Stefáns, þótt þeir hefðu raunar
aldrei vitað af mér og lærði ég heil-
mikið af því að skoða myndirnar
þeirra og hvernig þeir unnu þær, léku
sér t.d. með ljós og skugga.“
Um þetta leyti byrjaði Íris að vinna
hjá Oz, þar sem hún kynntist þrívídd-
argrafík. „Ég hafði mikinn áhuga á
List á að vekja spurningar
Það er alltaf fagnaðarefni þegar landar koma heim er-
lendis frá með færni og þekkingu í farteskinu. Guð-
rún Guðlaugsdóttir ræddi við Írisi Þorsteinsdóttur
ljósmyndara og grafískan hönnuð um nám hennar og
reynslu við listaháskóla í San Fransiskó.
Morgunblaðið/Ásdís
Verkin Sýnishorn af ljósmyndum Írisar.
Listakonan Íris Þorsteinsdóttir ljósmyndari og grafískur hönnuður.
|sunnudagur|3. 12. 2006| mbl.is