Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1996, Blaðsíða 28

Guðmundur Ásgeirsson, framkvæmdastjóri Nesskips
Akranesi var haldið í millilandasiglingum þrátt fyrir að skipið væri óhæft til þess, segir meðal annars í lagarökum Atla Helgasonar.
k
aðalvél skipsins ónýta. Skipinu hafi verið siglt
án nothæfra rafala. Skipstjórinn hafi lagt líf
áhafnar sinnar í hættu með rangri
ákvarðanatöku. Hann hafi ákveðið að nota
það litla rafmagn sem hann hafði til að knýja
aftara spil skipsins en handafl að framan,
þegar hann hafi vitað að frampollinn var
ónýtur. Við allar þessar aðstæður hafi hann
átt að sýna mikla varkárni við notkun
aðalvélar skipsins, sem hann hafi ekki gert.
Stefndi hafi ekki sinnt skyldu sinni og áskor-
un stefnanda að óska eftir sjóprófi, svo sem
honum hafi borið Iagaskylda til. Stefndi verði
því að bera allan halla við sönnun málsins.“
Rök Nesskips
Lögmaður Nesskips mótmælti því að
slysið yrði rakið til vanbúnaðar skips eða
yfirsjónar skipstjóra. „Ef um einhver mistök
sé að ræða liggi þau hjá stefnanda sjálfum.
Stefnandi hafi gegnt stöðu yfirstýrimanns en
yfirstýrimaður gangi næst skipstjóra og leysi
skipstjóra af í forföllum hans. Eins og fram
komi í gögnum málsins sé viðhald, viðgerðir
og vinna á þilfari undir stjórn og á ábyrgð
yfirstýrimanns.“
Síðar segir: „Stefnandi hafi stjórnað að-
gerðum frammi á bakka þegar skipið Iagðist
og hafi tvo skipverja sér til aðstoðar. Sam-
kvæmt yfirlýsingu skipstjóra sé það venja
þegar skipið komi að bryggju að springur sé
settur í land og eftir að hann sé fastur í landi
sé slakað eða haldið við eftir beiðni skipstjóra
en undir stjórn yfirstýrimanns, sem að öllu
jöfnu sé frír við stjórnun og tilsögn frammi á
bakka. Það sem hafi verið óvenjulegt í þetta
skipti var það að stefnandi hafi sjálfur haldið
um springinn í stað þess að hinir skipverjarn-
ir gerðu það og stefnandi stjórnaði verkinu
sem yfirmaður þeirra. Stýrimaður, sem hafi í
höndum svert tóg og þurfi að slaka eða halda
við, eftir þvó sem þörf sé á, eigi í miklum
erfiðleikum á sama tíma að vera í sambandi
við skipstjóra til að gefa honum upplýsingar
um ferð skipsins, fjarlægð frá bryggju og
hversu langt sé til þess staðar sem skipið skuli
endanlega stöðvað á. Samskipti skipstjóra og
stýrimanns fari fram með lítilli talstöð sem
stýrimaður hafi framan á sér. Taltækið þurfi
að bera að munni sér við notkun og geti
menn því ekki haldið um springinn með
báðum höndum á sama tíma. Að sögn skip-
stjóra sé spilið frammi á bakka ekki notað
fyrr en skipið sé komið að bryggju og full-
yrðingar um að spilið sé nötað við stjórn á
spring hafi ekki við rök að styðjast.
I þetta skipti hafi stefnandi, sem stjórnaði
verkinu sem yfirstýrimaður, einnig farið
rangt að. Hann hafi látið setja tvo vafninga
um hvorn polla og síðan lagt tógið í eins-
konar áttur milli pollanna. Með því að setja
fyrst tvo vafninga um hvorn polla hafi stefn-
andi í raun sett allt fast og ekki getað slakað
tóginu á eðlilegan hátt þegar á þurfti að
halda. Almennast sé að setja tvær eða þrjár
áttur á pollana til þess að geta haft stjórn á
tóginu og slakað eftir þörfum. Þá hafi stefn-
andi staðið sjálfur á hættulegasta staðnum,
inni í bugtinni. Hefði stefnandi staðið aftan
A
28
Sjómannablaðið Víkingur