Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1996, Blaðsíða 65

Sími 568 0160
það komið frá að aftan, ég stóð á hvalbakn-
um, sá ég rottu koma ofan af bátadekki og
hún hljóp fram eftir hástokknum og gerði sig
líklega til að stökkva á einn bryggjustólpann,
en hann var of langt frá. Þá varð mér að orði:
Nú gefst mér á að líta, - en viti menn; hún
sneri við og labbaði rólega aftur eftir há-
stokknum og fór upp á bátadekk. Ég sagði 1.
vélstjóra frá þessu, hann sagði að hún væri
búin að vera um borð einhvern tíma og héldi
sig í lífbátnum. Þar var hún þennan túr út og
upp, henni var gefmn matur og vatn. Veður
var gott. Er komið var suður í Garðsjó kom
1. vélstjóri upp og spurði eftir skipstjóra og
fór inn til hans. Er þeir komu fram fréttum
við hvað var að, það vantaði að mestu vatn á
tank er var aftan við keisinn undir bátadekki,
sem var notað til að kæla hluta vélarinnar.
Þar var sérstök dæla notuð til þess. Þegar vél-
stjórinn fór að athuga vatnsbirgðirnar kom
þetta í ljós vegna mistaka hjá manninum sem
átti að sjá um þetta.
Alden var gefið merki og stoppaði. Þeim
var sagt hvað væri að og varð að ráði að Alden
héldi áfram og biði komu okkar við Eyðið
hjá Vestmannaeyjum. Vitað var að lítið vatn
var í Eyjum. Við fórum því til Keflavíkur, en
þar var ekkert vatn að fá nema sækja það eitt-
hvað upp fyrir bæ. Vélstjórinn taidi nauðsyn-
legt að ná í vatn á tankinn vegna þess að það
sem til var mundi eigi endast nema suður í
mitt haf, það færi um einn rúmmetri af vatni
á sóiarhring í kælinguna. Farið var til
Reykjavíkur, þar var nóg vatn og fljótt að
renna í tankinn. Þetta tafði okkur um u.þ.b.
sjö til átta tíma. Strax var lagt af stað og
haldið sem leið liggur til Eyja, þar beið
Alden. Strax var lagt af stað til Englands og
haldið samkvæmt uppgefinni leið frá heryfir-
völdum. Veður var gott.
Hefur sjálfsagt þótt of bjart
Aðra nótt er við vorum í hafi gerði þoku og
skipin sigldu það nálægt hvort öðru að við
sáum siglingaljósin, en er leið á morguninn
og sól var á lofti, þá birti. Það var blankalogn,
sléttur sjór og eigi skýskaf á himni. Þá sást á
sjónpípu kafbáts á milli skipanna, en hann
hvarf strax og sást ekki aftur. Honum hefur
sjálfsagt þótt of bjart og séð að bátarnir voru
tveir og eigi viljað vekja á
sér athygli við þessi veð-
urskilyrði er voru. Þarna
hefðum við verið um
kvöldið ef töfin við að ná í vatnið hefði eigi
orðið og þá skal engum getum að því Ieitt
hvort eitthvað annað hefði gerst en varð. Það
kom í ljós að þegar árásin var gerð bæði á
Fróða og Reykjaborg var myrkur. Veður var
gott alla þessa daga yfir hafið og má segja að
okkur sjómönnum þætti það of gott, þótt
skrýtið sé.
Þegar við komum til Fleetwood kom hafn-
sögumaðurinn um borð og bauð okkur vel-
komna, en spurði um Ieið: Hvað um Reykja-
borg? Hún var eigi komin út. Næstu nótt var
fiskinum landaði úr skipunum. Beðið var í
nokkra daga þarna úti, vegna þess að íslensku
skipin er voru þar áttu að fá skipavernd heim,
en af því varð ekki.
Það var farið að óttast um'Pétursey, hún
átti að vera komin út fyrir nokkru.
Strax var farið af stað heim, en engin
skipafylgd fékkst og þegar við vorum komnir
út úr dokkinni þá hægði vélin snögglega á sér
og vélstjórinn varð að gefa henni fulla olíu til
að skipið léti að stjórn. Þannig var haldið út
S$Facet austur
Gunnvör hf. sendir
sjómönnum og
fiskvinnslufólki bestu
jóla og nýárskveðjur
Gunnvör hf.
Isafirði
Sími 456 4377
Fax 456 4720
SjÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
65