Menntamál - 01.01.1933, Blaðsíða 1

MENNTAMAL
ÚTGEFENDUI!: NOKKRIR KENNARAR
VI./ ÁR Jan.—Febr. 1933. 1. BLAÐ
Keiinslubækur.
ÞaÖ myndi ekki þykja hygginn nútímabóndi, sem tæki kaupa-
mann upp á fullt kaup, fengi honum í hendur einjárnung af
gömlu gerðinni, hundinn viÖ orfið með 61, og segði honum svo
að vinna fyrir kaupi sínu. b'lestir myndu líta svo á, að kaupa-
maðurinn væri naumast líklegur til að vinna fyrir mat sínum,
hvað þá kaupi, með slíkum verkfærum.
Ekki myndi það Jjykja álitlegra, ef útgerðarmaður réði
háseta á skip sin og fengi þeim svo i hendur svipuð skip og
svipuð veiðitæki þeim, sem notuð voru hér á landi fyrir 50
—ioo árum.
Nú á dögum þykir það eina arðsvonin, að liafa starfstækin
svo góð, að einn maður geti afkastað því, sem 10 menn unnu
áður, eða meiru. Að fáu liefir verið unnið af jafn miklu kajtpi
á síðari árum eins og því. að gera öll vinnutæki sem allra
fljótvirkust, velvirkust og ódýrust. Hefir þar þótt rdð liggja
heill og framtíð hverrar þjóðar, að henni tækist að standa fram-
arlega eða fremst á þessu sviði. En þarna hefir viljað fara
eins og jafnan, þegar ójafn er leikurinn: Hinir auðugri og
voldugri hafa skákað þeim, er minni máttar voru og mátað þá.
Því örðugri sem aðstaðan er, þeim mun mciri nauðsyn er
á hugviti og samtökum um það, að árangur hvers starfs verði
sem mestur og liestur. Við íslendingar eigum erfiða aðstöðu
í þessum efnurn, við erum fámenn og dreifð kotþjóð, og þá
er sá gallinn ekki minnstur, hve sundurlyndir við erum að
eðlisfari. Samt eru augu okkar að opnast fyrir því á ýmsum