Menntamál - 01.01.1933, Qupperneq 16

i6
MENNTAMÁL
ar í lokin, er hægt aÖ fá mörg stílsefni við hæfi þroskuðustu
barnanna, út af efni sögunnar, cins og t. d. þetta: Hver átti
mesta sök á vígi Kjartans? Hvernig reyndust Gunnari ráð
Njáls? Æskubrek Grettis o. fl.
Eg hefi sagt frá þessu hér, ef einhver kennarinn, sem ekki
hefir reynt þetta áður, vildi gera tilraun í svipaða átt, og eg
get gefið það fyrirheit, að hann mun fá erfiði sitt endurgold-
ið á margan hátt.
En eg vil taka það fram, að allt veltur á því, að búa sig vel
undir og gefa sér góðan tíma og reyna að segja með orðum
sögunnar, en „umsemja“ sem minnst. Það er einhver hulinn
kraftur í framsetningunni, sem verkar á hörnin, ef orðum bók-
arinnar er fylgt.
Og að endingu þetta: Við kennarar verðum að skilja það
vel, að það er ekki aðalatriðið í móðurmálsnáminu, hvort
skrifuð er z eða tvöfaldur samhljóði, heldur að börnunum lær-
ist að skrifa íslenskt mál að framsetningu og orðaskipan, og
þar á framtíð málsins meira í hættu en með stafsétninguna.
A nýársdag 1933.
Stcfán Jónsson.
Dónisdagur.
Það má búast við þvi, að ungir kennarar kunni illa við að-
finnslur og áfellisdóma, sinn úr liverri áttinni, þegar þeir eru að
hefja starfið. Ekkert er ]>ó líklegra en að þeir verði að þola
þá raun og sætta sig við. Reyndar vilja margir lifa svo öllurn
líki, en það tekst flestum illa, og kennurum ekki betur en öðr-
um, og ber margt til þess. Þeir eiga saman við marga að sælda,
þar sem einn vill þetta og annar hitt.
Einn vill að þú kennir með þessu lagi, öðrum ]>ykir það ótækt,