Menntamál - 01.04.1946, Blaðsíða 3

MENNTAMÁL
XIX., 2
MARZ—APRÍL
1946
ÁRNI ÞÓRÐARSON OG ÁRSÆLL SIGURÐSSON:
Athuganir á stafsetningarleikni
12 ára barna í Reykjavík í marz 7 44
INNGANGUR
Öllum þeim, er fengizt hafa við stafsetningarkennslu,
er kunnugt, hversu erfitt viðfangsefni þeir hafa þar með
höndum. Margir kennarar munu því hafa leitað orsaka
þess, að stafsetning reynist börnunum svo erfið viðfangs,
sem raun ber vitni, og fundið ýmsar gildar orsakir. Náms-
efnið er mjög yfirgripsmikið, orðaforði barnanna tak-
markaður og málkennd reikul, stafsetning víða forn
og harla frábrugðin framburði og tími sá, sem ætlað-
ur er til námsins, af skornum skammti. Allt þetta og margt
fleira torveldar mjög námið, en litlu eða engu getur kenn-
arinn hér um þokað til hagræðis fyrir kennsluna. Hann
verður því að taka á málunum, eins og þau horfa við, og
haga kennslunni eftir aðstæðum. En mjög er hér óhægt um
vik. Hann hefur ófullkomin eða engin hjálpargögn við að
styðjast. Hann veit ekki með neinni vissu, á hverju er
heppilegast að byrja eða hvaða atriði það eru, sem helzt
er þörf að leggja áherzlu á. Eðlileg afleiðing þess er því
sú, að kennslan er alltaf á tilraunastigi, fálmkennd, hik-
andi og ómarkviss. Sökum þess, hve námsefnið er yfir-
gripsmikið, er grautað í mörgu, en fátt eða ekkert numið
til nokkurrar hlítar og ef til vill sízt ýmis einföld, en mikil-
væg undirstöðuatriði. Þetta er ekki sagt neinum kennara