Menntamál - 01.04.1946, Blaðsíða 5

MENNTAMÁL
35
að hann skuli gefa einkunnir (0—10) eftir því, hvernig
verkefni eru leyst, þá er hann litlu nær, þar sem hann veit
ekki, hve mikillar kunnáttu er sanngjarnt að krefjast til
að hljóta ákveðna einkunn.
Auðsætt er, hver ávinningur það væri, ef takast mætti
að búa til handhægan mælikvarða, sem nothæfur reyndist
til að meta kunnáttu barna í stafsetningu á ýmsum aldurs-
skeiðum. Víða erlendis hafa slíkir mælikvarðar verið gerð-
ir. Hafa þeir náð mikilli útbreiðslu og þótt gefast vel.
Rannsókn sú, er hér verður skýrt frá, er gerð að tilhlut-
an fræðslumálastjóra og fræðslufulltrúa Reykjavíkur og
er sjálfstætt framhald hliðstæðrar rannsóknar, er fram-
kvæmd var í marz—apríl 1938.*) Hún er gerð í þeim til-
gangi að leitast við að leysa þau tvö atriði, sem minnzt
hefur verið á hér að framan: rannsaka kunnáttu og leikni
barna í stafsetningu og skapa um leið handhægan mæli-
kvarða til að miða kunnáttu þeirra við á vissu aldursskeiði.
Fást á þennan hátt mikilvægar upplýsingar um, hvar
börnin eru verst á vegi stödd í stafsetningu og hvaða regl-
ur hafa reynzt þeim erfiðastar viðfangs. Ætla má, að
þær niðurstöður, er rannsóknin leiðir í ljós, verði hag-
nýttar í þágu stafsetningarkennslunnar, t. d. við samn-
ingu handhægrar kennslubókar í þeirri grein.
Verður nú í stuttu máli greint frá rannsókninni, fram-
kvæmd hennar og helztu niðurstöðum.
VERKEFNIN
Við samningu verkefnanna var leitazt við að sneiða
hjá fátíðum orðum, sem ætla mátti, að börnin skildu
ekki eða gætu valdið misskilningi.
i) Sú rannsókn var gerð af Ársæli Sigurðssyni.