Menntamál - 01.04.1946, Blaðsíða 38

68
MENNTAMÁL
ATHUGASEMDIR OG SKÝRINGAR
Áður er þess getið, að sökum endúrtekninga ýmissa
orða í verkefnunum eru orðin færri á orðalistunum en í
verk fnunum. Vegna endurtekninga féllu úr 221 orð. Auk
þess voru ekki tekin á listana 7 orð önnur, sem ýmist hafði
verið sleppt í upplestri eða augljóst var, að börnin höfðu
misheyrt eða misskilið. Orðin voru þessi:
Úr IV. verkefni að (oft ritað af),
— VI. — þótt (oft ritáð þó),
— XI. — réngt (oft ritað reynt),
— XII. — ÞorbjÓ'rn (öft ritað Þorbjörg),
— XVII. — eJclci (hafði fallið niður í einni deild),
— XX. — frá (hafði oft fallið niður),
— XX. — og (hafði oft fallið niður).
Um eitt þessara orða má vafasamt telja, hvort rétt hafi
verið að sleppa því. Er það fs. að (láta að stjórn). Fullvíst
má telja, að tilhneiging barna (og fullorðinna) til að rugla
saman að og af fari ört vaxandi, og er ruglingur sá, sem
hér átti sér stað, sjálfsagt þannig til kominn.
Til fróðleiks vár tekið saman, hve oft börnin rituðu lít-
inn staf í upphafi málsgreina og í sérnöfnum. Við yfir-
lestur úrlausnanna virtist bera allmikið á, að lítill stafur
væri hafður í upphafi málsgreina, enda voru 417 villur alls
í úrlausnunum af þessum sökum. Hundraðstala þessara
villna varð þó mjög lág, þar sem möguleikar voru svo
margir, 0,71% að meðaltali hjá báðum kynjum (drengir
1,17%, stúlkur 0,25%). Athyglisvert var, að um mun færri
villur var að ræða, þegar málsgreinar hófust á sérnöfnum,
0,25% (drengir 0,45%, stúlkur 0,04%). Öðru máli var
hins vegar að gegna um sérnöfn inni í málsgreinum. Þar
voru villur alls 443,’) en þar sem möguleikar voru fáir,
i) Rúmlega helmingur villnanna (233) kom fram í Samverjinn.