Menntamál - 01.04.1946, Blaðsíða 6

36
MENNTAMÁL
Orð þau, er prófa skyldi, voru felld inn í málsgreinar,
svo að merking þeirra og samband við önnur orð yrði
ljóst og auðskilið. Var þetta gert sökum þess, að ýmis
orð verða ekki prófuð með því að lesa þau upp einangruð
og slitin úr sambandi við önnur orð, þar sem um tvö eða
fleiri óskyld orð getur verið að ræða, þótt framburður
sé einn og hinn sami.
Meginhluti orðanna var valinn eftir reglum, svo að í
ljós kæmi, hve leikin börnin væru í að beita algengustu
stafsetningarreglum. Þótti sjálfsagt að fara þessa leið,
þar sem stafsetning verður ekki lærð að gagni, nema
stuðzt sé við ákveðnar regíur. Ekki var þó hægt að taka
með allar reglur, sem æskilegt hefði verið. Það hefði
orðið of umfangsmikið. Voru því aðeins teknar nokkr-
ar þær algengustu, og verður nánar gerð grein fyrir
þeim síðar.
Verkefnin voru þessi:
I.
Nú göngum við þangað, sem vegurinn liggur út á eng-
ið. Brekkan var slegin í gær. Verzlunina vantar íðinn og
duglegan sendisvein. Kindurnar lágu við kvíarnar. Get-
urðu fylgt gestunum heim? Soffía skenkti mér fimmtíu
epli. Hæsta varðan stendur milli fjörunnar og vegar-
ins. Brynki var í þungum þönkum. Hinkraðu við, á með-
an ég skenki í bollann.
II.
Héðinn saknaði vopna sinna, þegar hann vaknaði.
Gestirnir voru hyggnir. Vefðu bandið í hönk. Halldór
gengur inn göngin og syngur. Þórunn á nýja og hlýja
sokka. Það varð mikill dynkur, þegar Brúnka gamla datt
á svellbunkanum. Hann hafði neglt miðann á kassann.
Dísa er blaut í fæturna. Kristinn stefndi á bæinn.