Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Qupperneq 98

96
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
ið útgerð sína í 47 ár, og alltaf átt skip
með þessu happanafni, en um leið og
hann hætti, seldi hann síðustu Súluna
þremur ungum mönnum, sem nú
gera hana út, og Súlan ekki gengin úr
ættinni. Einn kaupandinn var Sverrir
sonur Leós, en hinir, Finnur Kjart-
ansson og Bjarni Bjarnason, sonur
Bjarna Jóhannessonar, skipstjóra,
og er Bjarni skipstjórinn og sagður
mikill aflamaður sem faðir hans.
Sem fyrr segir rak Leó fiskverkun-
arstöð þann tíma, sem hann gerði út,
og hann var séður útgerðarmaður,
aldrei neitt basl. Hann vann mikið
við útgerð sína og fiskverkun, svo að
á orði var haft man ég. Hann gekk
ekki á milli banka með stresstösku,
hann Leó.
Honum var heldur ekkert gefið
um að tapa. Hann hefur einu sinni
legið á sjúkrahúsi um dagana, þá tap-
aði hann botnlanganum, það var svo
sem ekki merkileg eign, hann var
skemmdur, en Leó var ekki á því að
láta sjúkrahúsið svifta sig eignum sín-
um bótalaust og tók með sér eina
hjúkrunarkonuna, og hana hefur
hann átt síðan, og segir, að á sínum
ferli sem útgerðarmaður hafi hann
oft gert góð skipti, en engin eins og
þessi.
ÚTGERÐ LEÓS SIGURÐSSONAR
Arið 1926 hóf Sigurður
Bjarnason útgerð á Akur-
eyri á 40 tonna bát, sem hét
Valur og skömmu síðar eignaðist
hann tvö á sínum tíma mikil síldar-
skip, Súluna 116 tonn og Kolbrúnu 57
tonn. Sigurður rak þessi skip til dán-
ardags, en hann lézt árið 1939 (f.
1876).
Leó sonur hans keypti þá skipin af
dánarbúinu 1941 og hefur síðan rekið
útgerð og fiskverkun á Akureyri.
Kolbrún fórst nokkrum árum
seinna í árekstri og átti þá Leó Súl-
una eina, sem hann uppbyggði 1944,
þar til hann 1958 keypti Sigurð
Bjarnason, sem var einn af hinum
tólf litlu togurum sem smíðaðir voru í
Austur-Þýskalandi 1958, og voru 250
tonna togskip, en nýttust ekkert sem
slík, þar sem togslóð þeirra er
grunnsklóð, og var tekin af þeim við
útfærsluna í 12 sjóm. 1959.
Leó gerði skipið út á síld. Þetta
voru traust og góð sjóskip og stöðu-
leikann var ekki að efa, þau voru
sökkhlaðin af kjölfestu, steyptri í
botninum, þegar þau
komu til landsins. Mig
minnir að hún væri brot-
in upp í flestum skip-
anna, af því að meiningin
var að lesta þau síld og
þorski, en ekki 30 tonn-
um af steinsteypu, eins
og sagt var, að ballestin
hafi verið. Þá hafa og
skipin líklega verið of
„föst“ undir farmi með
svona mikla kjölfestu.
Tryggvi Gunnarsson
tók fyrst skipstjórn á Sig-
urði Bjarnasyni, hann er
þekktur aflamaður
(Brettingur). Leó seldi
þetta skip 1970.
Súlan fórst við Garð-
skaga í apríl 1963. Leó lét
strax 1964 smíða sér nýja
Súlu, sem var 257 tonn,
lengdi hana 1965, en
seldi hana síðan og lét
Leó Sigurðsson.
smíða sér nýja Súlu 1967, lengdi hana
1974 og yfirbyggði 1975 og þá var Súl-
an orðin 391 tonn, og það skip seldi
Leó fyrir tveim árum og hafði þá rek-
M/S Sigurður Bjarnason.