Ægir - 01.10.1994, Blaðsíða 5

Gunnar Arnórsson er skipstjóri á frystitogaranum Júlíusi Geirmundssyni ÍS frá ísafirbi. Hann til-
heyrir því nýrri kynslóð skipstjóra sem stjórna fljótandi frystihúsum. Gunnar er kynhreinn Vestfirð-
ingur, afkomandi skipstjóra og sjósóknara og hefur verið til sjós síöan hann var 13 ára. Hann hefur
skeleggar skobanir á fiskveiöum, fiskifræðingum, kvótakerfinu og ýmsum stofnunum sjávarútvegs-
ins. Gunnar var nýkominn úr Smugunni með afla sem svarabi til tveggja þriðju hluta af árs þorsk-
kvóta Júlíusar. Gunnar tók við skipstjórn á Júlíusi Geirmundssyni um síðustu áramót. Hann hafbi
fram ab því verið 1. stýrimaður og síðar afleysingaskipstjóri á Bessa ÍS frá Súðavík í hartnær 17 ár
eftir ab hafa útskrifast úr Stýrimannaskólanum 1973. Júlíus er smíðaður 1989 eins og Bessi en sá
síöarnefndi er ísfisktogari. Júlíus Geirmundsson hefur kvóta upp á 1701 þorskígildistonn en hefur
aukið hann nokkuð meb úthafsveiðum á karfa og nú í Smugunni. Hann getur mest verib 35 daga á
veiðum. Á síðasta ári greiddi Gunnvör hf., sem gerir út Júlíus, fjórðu hæstu meðallaun íslenskra
sjávarútvegsfyrirtækja eða tæpar 5,6 milljónir fyrir ársverk.
Afkomandi sjómanna
Gunnar er sonur Arnórs Sigurðssonar
skipstjóra á ísafirði. Amór hófferil sinn
sem skipstjóri 18 ára gamall á Dísun-
um svokölluðu frá ísafirði og var yngst-
ur um borð en Sigurður faðir hans var
skipstjóri á öðmm bát hjá sama félagi.
Seinna fór Amór með brœðrum sínum
fjórum út í bátakaup og eignaðist þá
fyrsta Víkinginn en bátar með því nafni
hafa œ síðan verið gerðir út frá ísafirði,
börn verið skírð í höfuðið á þeim og
hvur veit hvað. Síðan voru Víkingar
gerðir út í samvinnu við Norðurtangann
á ísafirði og famaðist jafnan vel. Amór
seldi síðan Norðurtanganum sinn hlut í
útgerðinni en sneri aftur að útgerð síðar
þegar hann eignaðist Tjald ÍS.
„Ég byrjaöi minn sjómennskuferil
meö fööur mínum á Víkingi II og öör-
um bátum sem hann stýrði eins og
bræður mínir þrír en við erum allir
með skipstjórnarréttindi. Ég var svo í
skólanum fyrstu árin sem viö áttum
Tjaldinn og þá var skuttogaraöldin aö
renna upp. Kallinn var metnaðargjarn
fyrir sjálfan sig og sína og fannst brýnt
aö við tækjum okkar þátt í því. Ég réð-
ist því um borð í Guðbjart sem þá var
nýkominn og var þar háseti í rúmt ár.
Síðan kom nýtt skip á Flateyri, Gyllir,
og þeir réðu til sín þáverandi stýri-
mann á Bessa, Grétar Kristjánsson. Ég
hringdi í Jóa Sím vegna áskorana frá
pabba og konunni og fór svo minn
fyrsta túr á Bessanum sem 1. stýrimaö-
ur. Annars var Aðalbjörn Jóakimsson
1. stýrimaður á Bessanum en ég tók
svo við hans plássi þegar hann tók við
rækjutogaranum Hafþóri hér um árið."
Sjórinn gefur og tekur
Þannig er Gunnar skilgetið afkvœmi
sjósóknara í marga liði sem hefur sótt
feng í „Gullkistuna" eins og ísafjarðar-
djúp var kallað um aldir. Eins og sjór-
inn gefur þá tekur hann líka og því
kynntist Gunnar t.d. þegar Tjaldur ÍS
fórst á skelveiðum í fökulfjörðum árið
1986. Með honum fómst Hermann Sig-
urðsson fóðurbróðir Gunnars, Víkingur
Hermannsson sonur hans og Kolbeinn
Gunnarsson háseti.
Flök nokkurra báta eru merkt með
baujum þar sem þau liggja í togslóðum
rœkjubáta og minna þannig á að nátt-
úran hefur jafnan síðasta orðið.
Keppni milli manna
Skipstjórastöður em ekki auglýstar og
Gunnar hugsaði sig vandlega um áður
en hann tók tilboði Gunnvarar sem var
ekki aðeins atvinnutilboð heldur viður-
kenning á frammistöðu hans sem skip-
stjóra á Bessanum.
„Keppni milli skipstjóra er ekkert
horfin. Það er stöðugur metingur milli
manna þó kvótinn setji þeim þröngar
skorður. Fjölmiðlar ala svo á þessu og
halda því gangandi. Oft finnst mönn-
um helvíti blóöugt að eiga ekki kvóta
og geta ekki veitt eins og maður vill.
Menn bera sig saman yfir áriö en nú í
seinni tíö er farið að horfa á aflaverð-
mæti ekki síður en aflamagn."
/ Ijósi þess að nú markast allt af
kvótanum má þá kannski segja að
keppnin um titil aflakóngs hafl fcerst í
land af skipunum og það séu útsjónar-
samir útgerðarstjórar sem kaupa kvóta
sem hafa titilinn?
„Það er að vissu leyti rétt. En það er
allt breytingum háö. Fisktegundir sem
fyrir nokkrum árum voru lágar í verði
hafa hækkað og meiri virðing er borin
fyrir þeim en áður. Fjöldi tonnanna
segir ekki alla söguna. Þannig er þetta
með karfann og grálúðuna á Japans-
markað sem er á toppverði meðan
þorskur hefur lækkað í verði. Þessi
verðþróun hefur staðið undir rekstri
frystitogaranna undanfarin ár og
tryggt velgengi þeirra."
Þetta er bara karfi
„Þó við sjómenn berum virðingu
fyrir karfanum því fyrir hann fæst gott
verb þá bera fiskifræðingar ekki sömu
virðingu fyrir honum."
Hvemig lýsir virðingarleysi fiskifrœð-
inga í garð karfans sér?
„Ég skal segja þér litla sögu. Síöast-
liðinn vetur fréttum við í talstöðinni
af góðum afla á Melsekk vestur af
Reykjanesi. Þetta er gamalt nafn frá
Þjóðverjum og Bretum og þýðir mjöl-
sekkur og vísar til góðs karfaafla fyrr-
um sem var bræddur.
Þegar við komum á svæðið eru 5
tonn í fyrsta hali en karfinn var svo
smár að þab fór nær ekkert í lestina. Ég
tók annað tog en það var sama sagan
svo við hættum og fórum. Þarna var
floti að djöflast í smákarfanum sem ég
skil ekki hvernig var hægt. ísfisktogar-
arnir koma í land með dálítið af
þessum karfa en það fóru fleiri frysti-
togarar með mér af svæbinu. Það var
hringt í fiskifræðing en það var hálf-
gerö tregða að fá svæðinu lokað af því
þetta var bara karfi. Ef þetta hefði ver-
ÆGIR OKTÓBER 1994 5