Ægir - 01.10.1994, Blaðsíða 10

aði fyrir norðan og við höfum apað
þetta eftir þeim. Við drögum mörkin
við Vestfirði og lítum á þá sem eitt at-
vinnusvæði. Um borð í Júlíusi eru því
ekki aðeins ísfirðingar."
Lokum Reykjaneshryggnum
Hvemig blasir kvótaárið við þér? Á
skipið nœgan kvóta?
„Með þessum túr í Smuguna hefur
ástandið batnað. Við sjáum fram á að
kvótinn dugi langleiðina miðað við að
skipið þarf að fara í slipp í vetur. En
fiskifræðingar segja að það verði eng-
inn þorskur til fram til aldamóta svo
ég veit ekki hvort við fáum nokkuð að
veiða. En hver veit nema einhvers
staðar opnist smuga til bjargar á úthaf-
inu.
En það virðist þrengja að þeim
svæðum sem til greina koma. Mér
finnst að við eigum að reyna að loka
Reykjaneshryggnum og stöðva óheftar
veiðar þar. Þessi úthafskarfi sem þar er
flakkar út og inn úr lögsögu okkar og
Grænlendinga og við ættum að taka
okkur yfirráð á þessu svæði. Þetta er
okkar Smuga og við getum þá lokað
henni rétt eins og aðrir og samið við
Rússa og Norðmenn um nýtingu
stofnsins og fengið meiri afla í Barents-
hafi í staðinn."
Þá var gósentíð
Ef þú berð kjör sjómanna saman við
upphaf skuttogaraaldarinnar. Eru þau
betri eða verri núna við takmarkanir
kvótakerfisins?
„Þegar ég byrjaði á skuttogara þá
höfðu menn gífurlegar tekjur. Ég
byggði einbýlishús á einu ári, hafði
alltaf iðnaðarmenn í vinnu og stað-
greiddi allt. Þetta gæti enginn háseti
núna. Þetta var gósentíð til að vera á
sjó, skemmtilegur tími. En við gengum
ekki nógu vel um þegar verið var að
moka upp fiskinum og koma með
stóra farma um hásumarið. Við kæm-
umst ekki upp með þessháttar í dag.
Launalega séð þá held ég að sjó-
menn i dag hafi það yfirhöfuð ekki ná-
lægt því eins gott. Það er mín tilfinn-
ing."
Þó Gunnar hafi verið 30 ár til sjós er
hann enn á besta aldri. Sér hann fram
á að ljúka sinni starfsœvi á sjónum?
„Fyrir nokkrum árum ákvað ég að
vera ekki langt fram yfir fertugt á sjó.
Sjómenn hafa ekki að miklu að hverfa
og því eldri sem maöur er því færri
möguleikar gefast. Hitt er svo annað
mál að fyrst svona fór þá býst ég viö
að ég verði áfram meðan ég skila ein-
hverjum árangri."
Vald skipstjórans
Nú er embœtti skipstjóra óneitanlega
mjög valdamikið. Er ekki vandasamt að
fara með þetta vald?
„Til þess aö geta verið góður yfir-
maður þarf sá sami að geta verið und-
irmaður. Það þarf bæði að kunna að
skipa og hlýða. Menn hlýða sínum
skipstjóra umyrðalaust en í daglegri
vinnu reynir ekkert svo mikið á það
beinlínis. Hlutirnar ganga sinn vana-
gang og allir vita hvað þeir eiga að
gera. Skipstjóri verður að treysta sínum
undirmönnum en reyna samt að fylgj-
ast með sem flestu."
Þú hefur alltaf verið heppinn, aldrei
lent í neinum óhöppum?
„Það varð slys um borð hjá okkur í
Smugunni og maöur missti framan af
tveimur fingrum. Þá fann maður
glöggt vanmátt sinn og hve gífurlega
mikilvægt það var að hafa varðskipið
með lækni um borð skammt undan.
Hitt er svo annað mál að það væri
ekki síður brýnt að hafa hjálparskip
með flotanum þegar hann er að fiska á
Reykjaneshryggnum. Þar geta verið
600 mílur til lands en í Smugunni eru
þó aldrei nema 200 mílur til Noregs."
Draumar sem fiskileitartæki
Nú er stundum sagt að skipstjórar
þurfi að vera gœddir yfirnáttúrulegum
hœfileikum og margar sögur eru til um
drauma fyrir fiski. Dreymir þig stund-
um fyrir afla?
„Það kemur stundum fyrir án þess
að það sé mjög nákvæmt," segir Gunn-
ar. „Það er talsvert rætt um drauma í
minni fjölskyldu. Afa minn dreymdi
oft fyrir afla. Hann var með Þórði Her-
manns á togara frá Reykjavík. Þeir
voru á þorskveiðum hér fyrir vestan og
fengu ekkert. Afi var alltaf að segja
Þórði að hann hefði dreymt svo mikið
kjöt, alveg bing af kjöti. Eftir nokkurra
daga aflaleysi rak Þórður hausinn út
um gluggann og kallaði:
„Siggi, hvernig var kjötið á litinn?"
„Það var eldrautt."
„Af hverju sagðirðu það ekki strax,"
sagði Þórður og lét hífa og stímdi suð-
ur fyrir land þar sem hann fyllti skipið
af karfa á þremur dögum.
Umræddur afi hét Sigurður G. Sig-
urðsson, elstur fjölmargra systkina frá
Bæjum á Snæfjallaströnd. Hann réri
lengi á bát frá Hnífsdal sem hét Guö-
mundur og var kallaður Guðmundur
rukkari og þar um borð hófu flestir
bræður hans og síðar synir sinn sjó-
mannsferil."
í vinnu hjá konunni
Gunnar og kona hans, Sigurborg Þor-
kelsdóttir, eiga og reka efnalaugina Al-
bert á ísafirði og hafa gert frá 1986.
Efnalaugin er nýflutt í stœrra og betra
húsnœði.
„Hún er svo kraftmikil hún Sigur-
borg að það varð einhvern veginn að
virkja þessa orku. Ég reyni að hjálpa
henni þegar ég er í fríi, dytta að hinu
og þessu sem ég get en annars sér hún
alveg um þetta. Það gera margir sjó-
menn þau mistök að ætla að ráða þeg-
ar þeir eru í landi en ég veit alveg
hvað til mín friðar heyrir í þeim efn-
um.
Kannski á þetta eftir að ganga nógu
vel til þess að ég fái eitthvað að gera
hjá henni þegar ég hætti á sjónum."
Þau eiga saman fjögur börn, tvo
stráka og eina steipu. Synimir, Amór og
fóhann, sverja sig svolítið í œttina og
hafa verið með fóður sínum til sjós á
sumrin en em annars þekktir skíðagarp-
ar, sérstaklega Arnór landsliðsmaður.
Hvorugur þeirra hefur stýrimannsrétt-
indi enn sem komið er en það gœti átt
eftir að breytast. Dætumar, Hansína
og Guðrún, eru svo ungar enn að sjó-
mennskuferill þeirra er ekki hafinn.
„Skíðin hafa verið mitt helsta
áhugamál í fríum og heimilið verið
undirlagt af skíðaiðkun barnanna sem
hefur tekið mikinn tíma." □
10 ÆGIR OKTÓBER 1994