Samtíðin - 01.06.1961, Blaðsíða 27

SAMTÍÐIN
23
skipaði her sínum að leggja þegar nið-
Ur vopn og krafðist ekki fullkomins sjálf-
stæðis eins og Alsírmenn. Innanlands-
stjórn var honum nóg í hráð, enda þótt-
ist hann sjá, að hún myndi skjótt leiða
til fullkomins sjálfstæðis Túnis. Þetta
i'eyndist rétt til getið, því að í marz
1956 veitti Frakkland Túnis algert sjálf-
stæði.
MIKILSVERÐUM áfanga var náð.
Bourguiba varð fyrst forsætisráðherra,
en því næst forseti lands síns. Einliver
kynni að hafa unnt sér nokkurrar hvild-
ur i hans sporum, er frelsið var fengið.
En mikilmenni eru hvorki borin til
hvíldar né makræðis. Bourguiba hóf nú
viðreisnarstarf af mikilli atorku. Kom
þá brátt í ljós, að hann var meira en
pólitískur áróðursmaður. Hann var
stjórnvitringur. Meðan Alsírmenn út-
helllu blóði sínu i styrjöld við Frakka,
lagði Bourguiba allt kapp á að varðveita
frið bæði við Frakkland og þá Frakka,
er búsettir voru í Túnis. Nú voru það
rúnismenn, sem hann beitti hörku. Þeir
skyldu miskunnarlaust vaktir af alda-
löngum, austurlenzkum dvala. Bour-
guiba gerðist umbótamaður á borð við
Eemal Atatiirk. Hann afnam ýmis æva-
gömul múliammeðslc lög, reglur og sið-
venjur. Sett voru nýtízkulög um hjóna-
skilnaði og nútima skólakerfi lögleitt.
Bourguiba reyndi að fá þjóð sína til að
Vlnna á föstunni og gerði sitt ýtrasta til
að auka virðingu hennar fyrir vinnunni.
Sjálfur er hann sístarfandi, og starfs-
dagur lians er langur. Hann rís úr rekkju
Uiorgun hvern kl. 4 og les þá blöðin. Þeir,
Sem eiga við hann erindi, geta, ef á ligg-
Ur> hitt hann að máli kl. 6 árdegis. Síð-
au fer hann í leikfimi og tekur sér að
1)V1 loknu klukkustundar göngu. Að
henni lokinni hefst daglangt starf í for-
setaskrifstofunni. Frelsishetjan hefur
gerzt uppeldisfrömuður þjóðar sinnar.
Vikulega flytur Bourguiba löng útvarps-
erindi, sem eru ekki eingöngu stjórn-
málalegs eðlis, lieldur miklu fremur hag-
kvæm fræðsla.
Skynsamleg viðbrögð liins unga og
fátæka Túnis við hvers konar vandamál-
um hafa vakið heimsathygli. Bourguiha
kann þá list að safna að sér duglegum
mönnum, fá þeim liæfileg völd og auð-
sýna þeim traust. Persónuleiki forsetans
samstillir síðan átök og aðgerðir þessara
ágætu manna. Byltingin í Túnis liefur
ekki tortímt börnum landsins. Þvert á
móti. Bourguiba hefur auk heldur borið
gæfu til að gera andstæðinga sína að
Itrúnaðarmönnum þjóðfélagsins. Nægir
í því sambandi að nefna, að liann gerði
Múhammeð Masmoudi, harðsvíraðan
andstæðing sinn, að talsmanni Túnis hjá
de Gaulle.
En allir menn eiga sér einhvern veik-
leika, mikilmenni ekki síður en aðrir.
Bourguiha er í eðli sínu hégómagjarn
sjálfsdýrkandi. Um það bera Ijósastan
vott myndastyttur þær, sem hann hefur
látið reisa af sér og auk þess viðhafnar
grafhýsi! Hann er víst í engum vafa um,
að hann sé óskmögur þjóðar sinnar, kall-
aður til að inna af hendi merkilegt sögu-
legt hlutverk á miklum örlagatímum.
☆ ☆ ★ ☆ ☆
SKRAFSKJÓÐA nokkur hitti Tliomas
Edison í samkvæmi, tjáði honum með
mörgum orðum aðdáun sína yfir upp-
fyndingum hans og ætlaði aldrei að
þagna.
„Þér verðið ódauðlegur fyrir að hafa
fundið upp fyrstu talvélina,“ sagði hún.
„O-sei, sei-nei,frú mín góð,“ sagði Edi-
son, „ekki verð ég það, þvi fyrsta talvélin
var nú fundin upp af sjálfum skaparan-
um. Ég fann bara upp vél, sem liægl er
að stöðva, þegar hver vill.“