Morgunn - 01.06.1958, Blaðsíða 45

39
MORGUNN
ályktun orðið dregin, að sýnin, sem deyjandi maður sér,
stafi frá hugsun látna mannsins.
Þetta bendir aftur til þess, að óvarlegt kann að vera, að
draga skilyrðislaust þá ályktun af sýn deyjandi manns,
að hinn látni vinur hans sé sjálfur raunverulega staddur
hjá dánarbeði vinar síns. Hitt er einnig mögulegt, að látni
maðurinn viti um ástand vinar síns, hugsi sterkt til hans
og hugsunin birtist deyjandi manninum sem sýn. Á til-
raunafundum með transmiðli í svefni hefi ég stundum
talið mig hafa mikla ástæðu til að ætla, að látinn maður,
sem sagt var frá af vörum miðilsins og lýst, hafi ekki ver-
raunverulega staddur hjá tilraunamönnum, heldur sé
samband hans í gegn um miðilinn fjarhrifasamband frá
huga hins látna manns. Mér er minnisstætt atvik fyrir all-
mörgum árum á miðilsfundi hjá frú Guðrúnu Guðmunds-
dóttur. Stjórnandi miðilsins lýsti látnum manni, sem kann-
ast var við, og ég spurði: ,,Er hann hér?“ Mér var svarað:
>>Eg held að hann sé ekki hér hjá okkur. Mér finnst ég fá
etta úr fjarlægð. Þetta er mér eins ljóst og maðurinn
^æri hér. En hann er ekki hérna. Samt er þetta áreiðan-
ega frá honum sjálfum komið til
Þótt
min
SVo isé, er það raunverulega eng-u minni sönnun
tilveru látna mannsins. Ég hefi ástæðu til að ætla,
f mikið af miðilssambandi við látna menn sé hreint fjar-
fi asamband, en það sannar tilveru þeirra engu að síður.
geri ráð fyrir því, og tel mig hafa mikla ástæðu til,
v.n^U’ þogar vér erum hér saman til að minnast látinna
h a’ V1ti ý^sir þeirra um oss, að með einhverjum hætti
^a i ugsun vor um þá náð til þeirra. Návist þeirra vor
, a er mér engu óverulegri, þótt sjáir séu þeir ekki
personulega hér innan veggja, en hugur þeirra dveljist
er já oss, hugsanir frá þeim streymi hingað til vor, hugs-
amr ^udar af ástúð og innileika og vermdar gömlum minn-
samverustundunum með oss á jörðunni.
eð hverjum hætti nálgast þeir oss? Með hverjum hætti
gerist sambandið milli þeirra og vor? Mig skiptir það