Morgunn - 01.06.1958, Qupperneq 75

MORGUNN
69
un af þessum líkamningafyrirbrigðum, að þar séu raun-
verulega þeir persónuleikar að birtast, sem sagt er að þar
séu á ferð. Vísindaleg sönnun hefir ekki fengizt fyrir öðru
en því, að þessi fyrirbrigði séu raunveruleg. En þegar bæt-
ist þar við auðsýnilega vitsmunalegt framferði þessara
Hkamninga, opnast stórir og víðáttumiklir möguleikar
fyrir því, hvað hér kunni að vera á ferðum.
Þegar vér höfum svo ennfremur í huga, að á hljómplöt-
um og segulböndum höfum vér sannanlega raddir, sem
fram komu með sálrænum hætti, opnast enn víðáttumeiri
möguleikar.
Sönnun fyrir framhaldslífi manna, hin endanlega, al-
gilda sönnun er enn sem komið utan þeirra vébanda,
sem vísindin ná yfir. Þannig verður aldrei sannað, nema
með „móralskri“ sönnun, að Jesús hafi sigrað dauðann.
Vísindalega yrði ekki annað eða meira sannað en það, að
andavera, sem virtist vera Jesús Kristur, hafi birtzt mönn-
um. Samt er í ljósi sálarrannsókna nútímans hugsanlegt,
að upprisutrú frumkristninnar hafi verið byggð á þeirri
tegund fyrirbrigða, sem að mínum dómi hafa nú fengizt
ótvíræð sönnunargögn fyrir. Eins og ég hefi áður sagt,
má vera að túlkun og skilningur frumkristninnar á þess-
um fyrirbrigðum hafi verið rangur, en samt var uþprisu-
trúin byggð á vafalausum staðreyndum. Þess vegna setti
ég, í upphafi ritgerðar þessarar, fram þá staðhæfing, að
„raunveruleiki hinna sálrænu fyrirbæra varpar flóði ljóss
á mörg þau fyrirbæri, sem gerðust við upptök kristin-
dómsins og áður hafa verið óskýranleg".
Á byrjunarárum kristindómsins þróuðust innan vébanda
hans magnmeiri sálræn fyrirbæri en vér vitum nokkur
dæmi til annars, og að neita að viðurkenna þetta, er það
sama sem að neita að nota lykilinn að þeim skilningi á
Nýja testamentinu, sem vér fáum að öðrum kosti ekki öðl-
azt. Því að jafnvel þótt sleppt sé þeirri helgisagnamynd-
un, sem ómótmælanlega er að finna í Ntm., og jafnvel eftir
að hafa viðurkennt það, hve margt er þar litað í þágu