Organistablaðið - 01.11.1974, Blaðsíða 14

ORGANISTAR OG ÚTVARPSMESSUR
Þess ber að gæta, að er við blustum á útvarp notum við aðeins
eitt skilningarvit til að taka á móti því efni, scm flutt er. Ef við
aftur á móti hlýðum t. d. messu i kirkju notast öll skilningarvit
okkar við iþátttöku ií athöfninni: Sjón (kirkjan og umhverfið), heyrn
(tónlist og tal), ilman (reykelsi, vín, samkoman), smekkur (vín,
oblátur), tilfinning (misjafnlega Iþægilegir kirkjubekkir o. £1.), sem
sé, alllt snýst um það, sem fram ‘fer. Við útvarpstækið verka önnur
skilningarvit en heyrnin fremur tiil að trufla okkur. Þess vegna
spyr ég: Hvers vegna er verið að útvarpa til þjóðarinnar orðum og
atihöfnum, sem alls ekki þjória neinum tilgangi nema lí réttu um-
hverfi og nálgast að vera guðlast, t. d. a'ltarislþjónusta mitt í um-
stangi hádegisins, athöfn, sem er hélguð iþví allra nánasta sambandi
mannsins við guðdóminn, isem kirkjan hefur upp á að bjóða og
fer að ölilu jöfnu ekki fram nema við altari kirkjunnar eða dánarbeð.
Sama máli gegnir um skírnir, fermingar o. s. frv. Þetta eru atbafnir,
sem aðeins kirkjugestir geta notið, en verka fremur óþægilega á
venjulegan útvarpshlustanda. Utvarpsmessan á að miðast við það,
að ábeyrandinn hefur aðeins eitt skillningarvit til sambands við
flytjandann og er fyrst og fremst áheyrandi en ekki þátttakandi og
Iþannig verður það. Og nú kem ég að því, sem ég vildi segja við
organistana: Þið laðið ekki útvarpghlustendur að tækjunum með því
að láta murra lí eyrum þeirra einraddaðan sálmasöng þar sem <ber mest
á fóikinu, sem stendur í kring um orgelið með allavega hakgrunns-
hljóð frá hinum kirkjugestunum og þið sjáifir sárpíndir af leiðind-
um svo jafnvel orgeljiípurnar kveina. Þetta er þeim mun fárániegia
þar sem á næsta ileiti hljómar svo ágætur kórsöngur í messusvörum,
og éf ýkkur þóknast að æfa eittilivert viðeigandi kórlag. Við, sem
sitjum við útvarpstæikin, iiöfum enga möguleika till að taka þátt í
íjieim safnaðarsöng eða þeirri „sensasjón“, sem þið eruð að bisa
við að skapa og er andvana fædd hugsjón þeirra, sem vilja vekja
upp messulhætti fyrri alda þegar kirikjurnar voru helstu samkomu-
14 ORGANISTAliLAÐIÐ