Svanir - 01.05.1939, Qupperneq 100

90
Einn kost skóganna á ég enn ónefndan, sem ungu fólki
er hollt að muna. Er hægt að hugsa sér unaðslegra en að
reika um skóga, ef til vill með þá útvöldu eða þann út-
valda við hlið sér, að vorlagi, þegar sólskin er, eða jafnvel
þótt farið sé að rökkva, og þeir anga af ilman sem eigi
verður lýst? Unað þennan getur enginn skilið, sem ekki
hefir reynt.
Nú verður ef til vill einhverjum á að spyrja. Hvað get-
um við gert til þess að skrýða landið að nýju? Það fyrsta,
sem gera þarf til þess, er að fá menn þá, er einhverja
skógarbletti hafa, til að friða þá og verja þá ágangi bú-
penings. Og þá sérstaklega sauðfjárins. Ekki má skilja
þetta svo, að engin not megi hafa fyrst af skógunum eft-
ir að þeir eru friðaðir. Það verður aðeins að nota þá á
skynsamlegan hátt. Þá verða líka notin margfalt meiri.
Að skýra þetta nánar, yrði of langt hér að sinni. í öðru
lagi eiga ungmennafélög, skógræktarfélög og skólabörn að
fá trjáplöntur til gróðursetningar frá trjáplöntuuppeld-
isstofnunum, sem ríki eða héruð reka.
Það er einmitt þetta, sem hefir bjargað skógum Noregs.
1 Noregi eru nú árlega gróðursettar lU/o milj. trjáplantna.
Þar af gróðursetja skólabörn, æskulýðsfélög og skógrækt-
arfélög lOy^ millj., einstakir menn 1/2 millj og ríkið V2
millj.
Skógar Noregs batna nú ár frá ári, í stað þess að áður
fór þeim stórhnignandi. Það færi betur að íslenzku æsk-
unni mætti takast að lyfta tilsvarandi Grettistaki sem
þeirri norsku hefir heppnazt að lyfta.
Núna er ísland að mestu nakið, sökum illrar meðferðar
skóganna, en um það tjáir ei að fást. En ef núlifandi æska
landsins sameinuð gerir það eitt af aðalverkefnum sínum
að klæða landið, þá mun það vissulega takast og verða
óbornum kynslóðum til ómetanlegs gagns.