Svart á hvítu - 01.01.1980, Qupperneq 12
voru teknar handan hafsins og
framleiðslan flutt inn. Áhugi þeirra lá
aðallega í því að búa til markaði fyrir
þessa framleiðslu.
Ef evrópsk hljómsveit fékk samn-
ing var það venjulega vegna þess að
hún var eftirlíking erlendra hljóm-
sveita. Með því að bæta úr hljóm-
leikaþörfinni sem var ekki alveg
fullnægt með amerískum og ensk-
um hljómsveitum, byggði hún upp
eigið fylgi — en áheyrendurnir vildu
heyra þessi lög sem létu kunnug-
lega í eyrum!
Þótt hægt færi, byrjuðu evrópsk
fyrirtæki og hljómsveitir aö geta sér
góðan orðstír; en fyrir margar
hljómsveitirnar voru önnur og stærri
Ijón íveginum: íhaldsemi, því jafnvel
á meðal nýrra ,,framsækinna" fyrir-
tækja var uppi krafan um ákveðna
stöðlun (einræðisvald markaðslög-
málanna) og mörg fyrirtæki beittu
listrænni ritskoöun sem var engu
minni en hinna stærri fyrirtækja.
Þaö varð um síðir nauðsyn fyrir
þessa tónlistarmenn að heyja
breiðari baráttu — fyrir framsækinni
tónlist. Þessi barátta var og er fjöl-
þjóðleg.
Tónlistariðnaðurinn stjórnaði
menningunni meira og meira á fjöl-
þjóðlegum grundvelli og þetta varð
til þess að vekja uþp fjölþjóölega
andspyrnu. En þó að iðnaðurinn
hafi verið skipulagður, hefur and-
staðan ekki verið það. Nú hafa
fyrstu skrefin verið stigin í átt að
einhverskonar fjölþjóölegri meðvit-
und og skipulagðri starfsemi — og
þetta er markmið RIO — að gera
allar framfarir í hverju landi (hljóm-
plötudreifing, hljómleikaferðir og
upplýsingar o.s.frv.) aðgengilegar
fyrir fólk í öðrum löndum, stuðla að
meiri hreyfanleika, leggja áherslu á
það að framsækin tónlist er alls-
Zamla Mammaz Manna frá Svíþjóð.
Stormy Six frá ítalíu.
staðar og hún mun hasla sér völl og
að styrkleiki hennar felst í samstarfi,
ekki samkeppni.
STORMY SIX
frá Ítalíu
Á Ítalíu er hljómplötuiðnaðurinn
ekki nærri eins þróaður og í Bret-
landi eða Frakklandi. Þar er engin
vikuleg popppressa frekar en
annarsstaðar í Evrópu og mánaðar-
ritin hafa tilhneigingu til að vera á
miklu hærra plani en þau ensku þar
sem þau þurfa ekki að þjóna iðnað-
inum á alveg sama hátt. Þau eru
sjálfstæðari og menningarleg um-
ræða ítala er nokkuð sem enska
pressan myndi kalla alltof alvarlega.
En þetta er afstætt að sjálfsögðu:
Ítalía er engin Útópía og Bretland er
ekki án sinna undantekninga.
Tónleikaskipulag á Ítalíu er í
höndum vinstrisinnaðra stjórnmála-
flokka — allt framtak einkaaðila við
skipulagningu tónleika hefur yfirleitt
í för með sér fjárhagslegt hrun, eða
ítalskur æskulýður neitar að borga.
Skrílslæti eru oft svo mögnuð aó
umboðsmenn taka ekki áhættuna
aftur. (Santana yfirgaf landið t.d.
eftir aóeins einn konsert fyrir fáum
árum sem var algjört fíaskó). Þetta
er vaninn á Ítalíu.
Franco Fabbri úr Stormy Six er
forseti L'Orchestra Cooperativa,
sem er samvinnufélag tónlistar-
manna með sitt eigið leikhús sem
heitir L’Arsenale (fyrir tónleika, tón-
listarkennslu og vinnustofur) og
eigið hljómplötufyrirtæki L’Orch-
estra — og hefur gefið út yfir 20
plötur. Andstaða þeirra gegn tón-
listariðnaðinum er komin vel á veg
nú þegar. Hljómleikar þeirra eru
blanda af einfaldri og flókinni ítalskri
þjóðlagatónlist og hefðbundnum
evrópskum tónverkum — skýr og
augljóslega and-amerísk.
ZAMLA MAMMAZ MANNA
frá Svíþjóð
Nýir valkostir í tónlist og útgáfu svo
og dreifingu hennar eru nú þegar til
staðar í Svíþjóð. „Music forums" sér
SVART Á HVÍTU