Svart á hvítu - 01.01.1980, Síða 17

,,Það lyktar öðruvísi“
(slökkviliðsmaður í ajaxauglýsingu)
Meðan gamla skáldið
var ennþá í harðindasveitinni sinni
lyktaói hún af morknum kúaskít
viðbrenndum vellingi á sunnudögum
og fiskiflugukleinum þriggjaviknagömlum
Opnum kamri
nema þegar setan hélaði föst við smurolíufötuna
Saggagrá bæjargöngin af fúnu reipi
nályktandi síðan afinn hengdi sig í því
en skemman af púóurlykt
úr sári geðveika frændans
sem skaut sig meö kindabyssunni
Aðeins daufur ilmur
af voninni um aö komast burt
Kannski hafa skilningarvitin ruglast
í villugjörnum járnskógi
því áratugum síöar
minnast endalaus tárin á blöóum þess
aðeins sporöakasta glitrandi silungs í bæjarlæk
angan af nýhirtri töóu í hlöðunni heima
kúaskíturinn heitir húsdýraáburóur
og ber dásemd lífsins vitni
Bæjargöngin dularfull og spennandi
Og geöveiki frændinn
var víst bara skemmtilegur furöufugl
Og kamarinn . . .
nei í endurminningu þarf aldrei að nota kamarinn
Þaö er bara fýla
af tilhugsuninni um að komast aldrei heim
Ólykt
einsog af Ijóðum þínum
Stækja
einsog dýru ilmvatni hafi verið skvett yfir fjóshauginn