Birtingur - 01.06.1962, Síða 64

Birtingur - 01.06.1962, Síða 64
JÓN FRÁ PÁLMHOLTI: YFIRHEYRSLAN i. Sólin skín. Það er söngur í loi'tinu. Bifreiðirnar renna mjúklega eftir götum borgarinnar. Gang- stígana troða fótgönguliðar hversdagsins, Sumir bognir og þúngstígir. Aðrir beinvaxnir og léttir. Hlæjandi meyjarandlit. Mjúklega vafinn trefill. Um að gera aðkoma sér áfram í þraunginni. Fram með olnbogana! Upp með hendurnar! Það er erfitt að vakna við svona hróp. Vera leiddur burt einsog fórnarlamb í miðjum þessum saung. Hvers vegna annars þessi saungur? Húsin, göturnar, trén, bifreiðirnar, hjólreiðamennirnir og hinir gang- léttu með fráhnepptar yfirhafnir. Af hverju endi- lega þessi saungur núna, þegar maður þarf að komast áfram, en er leiddur burt undir kjörorð- inu: Upp með hendurnar? Af hverju upp með hendurnar? Það þarf að binda hendur manna, segja yfirvöldin, og reyra raddbönd þeirra. Nú ríður á að menn tali ekki og aðhafist ekkert. A. m. k. ekkert, sem getur skaðað yfirvöldin. Nú ríður á að yfirvöldin haldi sínu. Nú er um að gera að ekki sé slakað á. Og sólin heldur áfram að skína. II. Hérna. segir brúnklæddur maður og bendir inní stóran sal. Þetta er stöðin. Hann hefur aldrei séð svona hátt til lofts í einu húsi. Uppi undir lofti hægra megin er pallur. Þar uppi tvístígur feitur maður í einkennisbúningj og hrópar hástöfum: Halló, halló, þú þarna niðri, halló. Lítill grann- holda maður kemur hlaupandi og hneigir sig ótt og títt, einsog trjágrein skekin aí vindi. Halló. segir stóri maðurinn á pallinum. Hífa, hífa glor- íuna. Halló, hífa gloríuna. Hífa gloríuna, segi ég. Upp með gloríuna! Halló, heyrirðu til mín, nú ríður á að hífa lagsmaður. Litli maðurinn snýst eins og vagnhjól og skekst eins og trjágrein. Hann hleypur. Hvaða gloríu? Hann tautar við sjálfan sig. Hvaða gloríu nú? Alltaf skulu þeir hífa. Hann tautar, en orð hans drukkna í hávaðanum. Engar spurningar hér. Það ískrar 1 blokkum og vindum. Þeir hífa. Sæti, segir sá brúnklæddi og bendir á ómálaðan trébekk. Sæti, gjörið þér svo vel. Stóri maðurinn heldur áfram að tvístíga, og sá litli hleypur og hneigir sig. Þeir hífa aftur. Svo opnast dyr. Gjör- ið þér svo vel, segir sá brúnklæddi. Gjörið svo vel, hérna. Þeir ganga inní annan sal engu minni. Nýtízku málverk á veggjum. Blóm í glugga. í þcssum sal eru engin húsgögn utan stórt skrif- borð í einu horninu og fyrir framan það stóll. Innan við skrifborðið situr feitur maður og skrif- ar. Andlit hans minnir á gamla rottu. Hann lítur upp þegar þeir koma inn. Gjörið þér svo vel, segir hann hásum rómi, sæti. Þá hefst yfirheyrsl- an. Fyrst eru nokkrar hefðbundnar spurningar: Nafn, heimilisfang, aldur, ætt og fæðingarstaður. Sá feiti ritar hvert orð af stakri vandvirkni í stór- an doðrant. Alltícinu lítur hann upp. Augnaráð hans minnir á skolbrúnan forarpoll. Af hverju er gat á Inixunum yðar? Hann hefur þá tekið eftir því bölvaður. Þetta gat á hnénu er búið að ángra hann lengi. þó hann hafj aldrei mannað 62 BIRTINGUR

x

Birtingur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.